Rzymian rozdział 11 wersety 16-24: „(16) Bo jeżeli zaczyn jest święty, to i ciasto, a jeśli korzeń jest święty, to gałęzie również. (17) Jeśli zaś niektóre gałęzie zostały odcięte, a ty, będąc dziczką oliwną, zostałeś wszczepiony w ich miejsce i korzystasz z obfitości oliwnego korzenia, (18) nie wynoś się ponad gałęzie. A gdy się chełpisz, pamiętaj, że nie ty dźwigasz korzeń, ale korzeń ciebie. (19) Powiesz może: Gałęzie zostały odcięte, abym ja był wszczepiony. (20) Słusznie. Z powodu niewiary zostały odcięte. Ty zaś stoisz dzięki wierze. Nie wynoś się więc, ale trwaj w bojaźni. (21) Bo jeśli Bóg nie oszczędził naturalnych gałęzi, to także i ciebie nie oszczędzi. (22) Wspomnij na dobroć i surowość Boga; surowość – dla tych, którzy upadli, dobroć – dla ciebie, o ile pozostaniesz w jej zasięgu, w przeciwnym razie i ty zostaniesz odcięty. (23) Jeśli zaś tamci odstąpią od niewiary, także zostaną wszczepieni, gdyż Bóg ma moc wszczepić ich na nowo. (24) Bo jeżeli ty zostałeś odcięty od naturalnej dla ciebie dziczki oliwnej i wbrew naturze wszczepiony w szlachetną oliwkę, to o ileż bardziej tamci, którzy z natury do niej należą, zostaną wszczepieni w swoje własne drzewo oliwne”

W wersetach tych Apostoł ilustruje przypadek narodu wybranego na przykładzie drzewa oliwnego. Korzeń to Przymierze związane przysięgą (1 Mojżeszowa rozdział 22 wersety 16-18: „(16) mówiąc: ‘Przysięgam na samego siebie, wyrocznia to Jahwe, ponieważ uczyniłeś to, iż nie odmówiłeś, mi twego syna jedynego, (17) dlatego będę ci błogosławił i rozmnożę potomstwo twoje, jak gwiazdy na niebie i jak piasek, który jest na brzegu morza. Potomstwo twoje zdobędzie bramę swych nieprzyjaciół. (18) Wszystkie narody będą błogosławione w twoim potomstwie, dlatego że usłuchałeś mego głosu’”); obfitość/tłustość – błogosławieństwa, które ono przynosi; drzewo przedstawia Izrael jako naród wybrany, któremu dano obietnice (Rzymian rozdział 9 werset 4: „(4) Są przecież Izraelitami. Do nich należy synostwo, chwała, przymierza, nadanie Prawa, sprawowanie kultu i obietnice”); gałęzie to Izraelici jako jednostki; odłamane gałęzie pokazują niewiernych Izraelitów z okresu żniwa żydowskiego; pozostałe naturalne gałęzie przedstawiają prawdziwych Izraelitów z tegoż okresu; dzikie (w niektórych przekładach: „płonne”) drzewo oliwne to świat pogański; wszczepione gałęzie przedstawiają wybranych pogan, którzy jako przyłączone gałęzie do drzewa i współuczestnicy korzenia i tłustości symbolicznego drzewa oliwnego posiadającego symboliczne naturalne gałęzie.

Po odłamaniu symbolicznych gałęzi nie przynoszących owoców, zabrakło symbolicznych owocujących gałęzi które wypełniałyby właściwie koronę drzewa. Wobec tego Bóg zwrócił się do symbolicznego dzikiego („płonnego”) drzewa oliwnego i wybrał z niego wystarczającą liczbę odpowiednich gałęzi które zastąpiłyby brakującą liczbę gałęzi wyciętych z symbolicznego szlachetnego drzewa i wszczepił je w nie. Praca ta trwała przez cały wiek Ewangelii od czasów Korneliusza i była uzupełniana przez kolejne wszczepianie niektórych wyłamanych oryginalnych gałęzi w ich własne drzewo (wersety 23 i 24).

Jest dosyć miejsca tylko dla jednego drzewa – jednego wybranego narodu, który stał się „duchowym Izraelem”, i w wieku Ewangelii przy pomocy korzenia wydawał duchową obfitość zamiast obfitości naturalnej, jaka była wydzielana poprzednio – drzewa mającego gałęzie pochodzące nie z jednego, lecz z dwóch źródeł: żydowskiego i pogańskiego, i wszyscy, którzy się na nie składają – zarówno Żydzi, jak i poganie – korzystają z takiego samego powołania, wyboru, obietnic i błogosławieństw.