Obecnie rozpoczniemy zajmowanie się listem do Rzymian, rozdziałem 11 wersetami od 25 do 33. Zaczniemy od wersetów 25 i 26, które najpierw zacytujemy w całości, a następnie zacytujemy jeszcze raz, z komentarzami w nawiasach. Przy czym w tym odcinku przerwiemy w połowie wersetu 26:

„(25) Chcę bowiem, bracia, abyście byli świadomi pewnej tajemnicy i dzięki temu nie mieli zbyt wysokiego mniemania o sobie. Otóż niewrażliwość dotknęła części Izraela. Potrwa ona do czasu przyjęcia pełni pogan. (26) W ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, zgodnie ze słowami: Z Syjonu przyjdzie Wybawca i usunie bezbożność Jakuba”.

„(Werset 25) Chcę bowiem, bracia, abyście byli świadomi pewnej tajemnicy [Boskiego sekretu, według zamierzeń wtedy zrozumiałego jedynie dla wybranych] i dzięki temu nie mieli zbyt wysokiego mniemania o sobie [abyście nie stali się nadętymi, raczej życzę wam, żebyście to zrozumieli, tak aby pomogło wam to zająć pokorne stanowisko]. Otóż niewrażliwość [lub zaślepienie głowy i serca] dotknęła [niewierzącej] części Izraela [było to częściowe zaślepienie, lub zatwardziałość, które można rozpatrywać w podwójnym znaczeniu: (1) dotknęło ono część – większą część – Izraela, i (2) nie objęło ono jednak całej głowy i serca, bowiem w pewnych sprawach głów i serc Izraelici nie zostali zaślepieni, czyli zatwardziali, skoro zachowali pewne zarysy Prawdy biblijnej, oraz pewne dobre cechy charakteru]. Potrwa ona do czasu [owo zaślepienie, czyli zatwardziałość jest ograniczone – jak mówi Ezechiela rozdział 36 werset 26: „Dam wam serce nowe, nowego ducha włożę w wasze wnętrza. Usunę z was serce kamienne, a dam wam serce mięsiste”] przyjęcia [inaczej mówiąc: zebrania spośród rodzaju ludzkiego w Ciało Chrystusowe] pełni pogan [czyli narodów; inaczej – pełnej liczby pogan].

(Werset 26) W ten sposób [przez skompletowaną i wyniesioną do chwały klasę wybranych (Rzym. rozdział 8 wersety od 17 do 23: „(17) A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem z nim uwielbieni byli. (18) Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić. (19) Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych, (20) Gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, (21) Że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych. (22) Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd. (23) A nie tylko ono, lecz i my sami, którzy posiadamy zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała naszego”), z której duża część to poganie] będzie zbawiony [nie wiecznie, ale od: (1) swego zaślepienia, czyli stanu zatwardziałości, i (2) od wyroku Adamowego:

• Rzymian rozdział 5 wersety 17-19: „(17) Bo jeśli przez jednego, z powodu jego upadku, zapanowała śmierć, tym bardziej przez jednego, Jezusa Chrystusa, w tych, którzy dostępują ogromu łaski i otrzymują dar sprawiedliwości, zapanuje życie. (18) A zatem jak jeden upadek doprowadził do potępienia wszystkich ludzi, tak jeden akt sprawiedliwości przyniósł wszystkim ludziom życiodajne usprawiedliwienie. (19) Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stanie się sprawiedliwymi”;
• 1 Tymoteusza rozdział 2 wersety 4-6: „(4) Który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy. (5) Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, (6) Który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie”;
• 1 Tymoteusza rozdział 2 rozdział 4 werset 10: „Trudzimy się bowiem i walczymy dlatego, że złożyliśmy nadzieję w żywym Bogu, który jest Zbawcą wszystkich ludzi, a zwłaszcza wierzących”;
• Ewangelia Jana rozdział 3 wersety 16 i 17: „(16) Albowiem Bóg tak umiłował świat, że wydał swego Syna Jednorodzonego, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. (17) Bóg bowiem posłał Syna na świat nie po to, aby świat potępił, ale po to, aby świat był przez Niego zbawiony”;
• Tytusa rozdział 2 werset 11: „Objawiła się bowiem łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi”;
• 1 Jana rozdział 2 werset 2: „On jest przebłaganiem za nasze grzechy. Lecz nie tylko za nasze. Również za grzechy całego świata”)

cały Izrael [zarówno żyjący, jak i umarli owego czasu (ewangelia Łukasza rozdział 2 werset 34: „Szim’on pobłogosławił ich i powiedział matce dziecka, Miriam: ‚To dziecko sprawi, że wielu w Isra’elu upadnie i powstanie, stanie się znakiem, przeciwko któremu będą występować’”)] (…)”.

Wszystkie zacytowane właśnie odnośniki uczą o uniwersalności zbawienia od wyroku Adamowego, a nie o uniwersalności zbawienia do życia wiecznego. Jest tak, ponieważ w każdym z nich jest wyraźnie stwierdzone, lub sugerowane, że podstawą zbawienia jest okup – a okup za wszystkich dokonuje wyzwolenia spod tego wyroku.