Zanim zaczniemy na dobre rozważać antytyp samej historii Mojżesza, pragniemy podać kilka uwag co do ogólnego typicznego i antytypicznego tła odpowiednich wersetów, jako podstawy, na której będziemy budować szczegóły pojawiające się w omawianych wersetach biblijnych. W antytypie rozważana przez nas historia obejmuje czas od zakończenia się potopu aż do czasu po zniszczeniu Szatana w Królestwie Bożym. Większość tej historii (2 Mojżeszowa od rozdziału 1 wersetu 6 do rozdziału 13 wersetu 22) jest typem warunków panujących w „obecnym złym świecie”, tj. od zakończenia się potopu aż do ustanowienia ziemskiej sfery/fazy/części Królestwa Bożego. Natomiast 2 Mojżeszowa od rozdziału 14 do rozdziału 15 wersetu 21 obrazuje warunki w Tysiącleciu (Tysiącletnim Królestwie Chrystusa) i po Tysiącleciu.

Egipt jako kraj ilustruje „obecny zły świat” – czyli porządek rzeczy istniejący od potopu do Tysiąclecia (Objawienie rozdział 11 werset 8: „Ich zwłoki zostaną wystawione na placu wielkiego miasta, które symbolicznie nazywane jest Sodoma i Egipt. Tam także ukrzyżowano ich Pana”. Izajasza rozdział 10 wersety 24-27; rozdział 19 wersety 1-25; rozdział 27 wersety 12-13: „(12) W tym dniu PAN wymłóci kłosy od Eufratu po rzekę Egiptu i was, Izraelitów, zbierać się będzie po jednym, każdego z osobna. (13) W tym dniu zabrzmi potężna trąba i przyjdą zagubieni w krainie Asyrii i rozproszeni po ziemi egipskiej. Złożą hołd PANU na górze świętej w Jerozolimie”, rozdział 30 wersety 2, 3 i 31)

Faraon, król/władca Egiptu, jest typem szatana jako boga, księcia obecnego świata (Izajasza rozdział 19 werset 11; rozdział 30 wersety 2-3: „(2) Udają się w drogę do Egiptu, nie pytając Mnie o radę, aby schronić się pod opiekę faraona i skryć się w cieniu Egiptu. (3) Lecz opieka faraona narazi was na wstyd, a ucieczka w cień Egiptu – na poniżenie”; ewangelia Jana rozdział 12 werset 31; rozdział 14 werset 30: „Już dalej z wami wiele mówić nie będę; albowiem idzie książę świata tego, a we mnie nic nie ma”; Efezów rozdział 2 werset 2: „W którycheście niekiedy chodzili według zwyczaju (porządku) świata tego (‚obecnego złego’) i według książęcia, który ma władzę na powietrzu (Szatana), ducha tego, który teraz jest skuteczny w synach niedowiarstwa”).

Izraelici reprezentują tych, którzy w historii byli, są, i w przyszłości będą ludem Bożym (Izajasza rozdział 8 werset 14: „I będzie wam świętością i kamieniem obrazy, i skałą potknięcia dla obydwu domów Izraela, sidłem i siecią dla mieszkańców Jeruzalemu”; Galatów rozdział 6 werset 16; Jeremiasza rozdział 31 wersety 31-33: „(31) Oto idą dni – mówi Pan – że zawrę z domem izraelskim i z domem judzkim nowe przymierze. (32) Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej, które to przymierze oni zerwali, chociaż Ja byłem ich Panem – mówi Pan – (33) lecz takie przymierze zawrę z domem izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”; Ozeasza rozdział 11 werset 1: „Umiłowałem Izraela, gdy był jeszcze dzieckiem, i z Egiptu wezwałem mojego syna”; ewangelia Mateusza rozdział 19 werset 28).

Ciemiężenie Izraela przedstawia ciemiężenie rodzaju ludzkiego w stanie klątwy, a wzdychanie i płacz Izraela – wzdychanie i płacz ludzkości z powodu surowości klątwy (ewangelia Mateusza rozdział 11 werset 28: „Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście spracowani i obciążeni, a Ja wam sprawię odpocznienie”; Rzymian rozdział 8 wersety 20-22: „(20) gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, (21) że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych. (22) Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd”).

Egipcjanie przedstawiają sług szatana, ich dostojnicy – jego upadłych aniołów oraz przywódców wśród ludzi, natomiast pozostali Egipcjanie reprezentują ogół sług szatana (Izajasza rozdział 19 wersety 2, 4 i 11-18; rozdział 20 werset 4; rozdział 30 wersety 4-7; rozdział 31 werset 3: „Egipcjanie są ludźmi, nie Bogiem, ich konie są ciałem, nie duchem. Gdy PAN wzniesie swą rękę, runie ten, który miał pomóc, upadnie ten, który liczył na pomoc, i wszyscy razem zginą”).

Przełożeni postawieni nad Izraelem przez faraona reprezentują grzech, błąd i śmierć, które okrutnie obchodzą się z ludzkością w stanie klątwy (1 Koryntów rozdział 15 wersety 24-26: „A potem będzie koniec, gdy odda królestwo Bogu i Ojcu, gdy zniszczy wszelkie przełożeństwo i wszelką zwierzchność, i moc. (25) Bo on musi królować, póki by nie położył wszystkich nieprzyjaciół pod nogi jego. (26) A ostatni nieprzyjaciel, który będzie zniszczony, jest śmierć”; Objawienie rozdział 21 werset 4: „I otrze Bóg wszelką łzę z oczów ich; a śmierci więcej nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani boleści nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy pominęły”).