2 Mojżeszowa rozdział 2 werset 10: „A gdy dziecko podrosło, przyprowadziła je do córki faraona; ta zaś miała go za syna. I nazwała go Mojżesz, mówiąc: Wyciągnęłam go z wody”.

Dorastanie Mojżesza jest typem młodzieńczego rozwoju naszego Pana w mądrości i łasce u Boga i ludzi („Jezus zaś wzrastał w mądrości i w latach, i w łasce u Boga i u ludzi” – ewangelia Łukasza rozdział 2 werset 52). W starożytności w krajach wschodnich był zwyczaj długiego karmienia piersią dzieci, w tym jedyny lub najmłodszy syn był karmiony w ten sposób nawet przez pięć lat i najprawdopodobniej tyle właśnie trwał okres opisany słowami „gdy dziecko podrosło”. Religijne przygotowanie Mojżesza przez jego matkę i ojca, które pomimo bałwochwalstwa Egiptu zachowało go w wierze Izraela, nie mogło być bowiem zaniechane dużo wcześniej, skoro zaszczepiło religię Izraela w jego sercu i umyśle z taką siłą, że w czasie jego późniejszego pobytu na dworze faraona, aż do 40-go roku życia, pozostał on odporny na wpływy powszechnie praktykowanego wokół niego bałwochwalstwa. Ponadto, w czasie pozostałych 35-ciu lat jego matka niewątpliwie od czasu do czasu odwiedzała go i przypominała mu o wierze przodków.

Czasem karmienia Jezusa, jako antytyp czasu karmienia piersią Mojżesza dla córki faraona, był okres od Jego 12-go do 20-go roku życia, kiedy to wkroczył On w wiek męski z punktu widzenia przynależności do pokolenia Judy, tj. członka pokolenia niepoświęconego (nielewickiego) – kapłani i lewici mogli pochodzić wyłącznie z pokolenia Lewiego, natomiast Jezus pochodził z pokolenia Judy. Osiągnięcie przez Niego wieku 20-tu lat uczyniło Go członkiem synagogi z pełnym prawem głosu, oraz ze wszystkimi obowiązkami takiego członkostwa. W tym czasie, jako antytyp przyprowadzenia Mojżesza do księżniczki po zakończeniu karmienia go piersią, Jezus został przyprowadzony do żydowskiego sekciarstwa. Przyjęcie Go jako jego syna odpowiada przyjęciu Mojżesza przez księżniczkę.

Znaczenie imienia Mojżesz (czyli „wyciągnięty”) nie tylko pasuje do typicznego właściciela tego imienia, który był wyciągnięty z wody przez księżniczkę, lecz jest typem odciągania naszego Pana przez żydowskie sekciarstwo od narodów, ponieważ żydowskie sekciarstwo starało się utrzymywać Izraelitów z dala od narodów pogańskich.