Zauważmy, że Jezus został nazwany Barankiem Bożym właśnie dziesiątego dnia pierwszego miesiąca. Został też odrzucony. Dokładnie tak przepowiedział to prorok Zachariasz: „Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle (…) i ogłosi pokój narodom, a władza jego (będzie) od morza aż do morza, i od rzeki aż do kończyn ziemi” – Zachariasza rozdział 9 wersety 9 i 10. Jak wiemy, wypełniło się to co do joty. Dokładnie wtedy rozpoczął się też zapowiedziany dwójnasób karania. Naród wybrany był zaślepiony i odrzucił skromnego Króla, odmawiając przyjęcia Go do swych domów i serc. On jednak w dalszym ciągu wypełniał swoje dzieło. Jako pozafiguralny/antytypiczny Baranek Paschalny umarł zgodnie z figurą/typem dokładnie 14 dnia tego miesiąca.

Natychmiast po tym wydarzeniu niektórzy z narodu wybranego otrzymali przezeń wielkie błogosławieństwo. Apostołowie oraz wszyscy ci, których serca były pokorne i posłuszne, żywili się dzięki Barankowi przaśnym chlebem Bożej łaski. Docenili bowiem krew Chrystusa i pomazali nią odrzwia domowników wiary. I to właśnie oni wkrótce zaczęli święcić i upamiętniać śmierć Baranka Bożego jako podstawę całej swojej nadziei, radości i błogosławieństw. Oni też są nieustannie uczestnikami łaski Pana, niezależnie od tego, czy są bogaci, czy biedni, czy cieszą się wielkimi, czy żadnymi przywilejami tego świata. Pięćdziesiątego dnia po zmartwychwstaniu Chrystusa, „Pierwiastka tych, którzy zasnęli”, Bóg przyjął tych ludzi, spładzając ich z ducha świętego, i obiecał im możliwość udziału w tryumfie Baranka Bożego, jeśli tylko będą Jego gorliwymi naśladowcami, oraz zapewnił im duchowe Królestwo, przez które spłynie na naród wybrany – Izrael – Boże błogosławieństwo.

Mesjasz będzie królem nie tylko dla Żydów: „władza jego (sięgać będzie) od morza aż do morza” – Zachariasza rozdział 9 werset 10, czyli na cały świat. Wszystkie narody uznają wtedy Jego chwałę i moc, zegnie się przed Nim każde kolano, a każdy język odda chwałę Jehowie. Mesjasz przyjdzie do Izraela w wielkiej mocy i chwale, kiedy zostanie objawiony przy końcu tego wieku. Żydów ominie jednak (z wyjątkiem tych, którzy stanowić będą „resztę/ostatek Izraela” – Izajasza rozdział 10 wersety 21-23: „(21) Reszta powróci, Reszta Jakuba nawróci się do Boga mocnego! (22) Choćby twój lud, Izraelu, był tak liczny jak piasek morski, jedynie reszta z niego powróci. Zagłada jest postanowiona, sprawiedliwość nadchodzi jak powódź. (23) Tak! Postanowionej zagłady PAN, BÓG Zastępów, dokona w całym kraju”) zaszczyt bycia Oblubienicą Chrystusową (Psalm 45 wersety 9-14: „(9) Wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją, W pałacach z kości słoniowej rozwesela cię gra na strunach. (10) Córki królewskie stoją wśród twych wspaniałych kobiet, Królową u twego boku zdobi złoto Ofiru. (11) Posłuchaj, córko, i popatrz! Nakłoń swego ucha! Zapomnij o swym ludzie i o domu ojca, (12) Król pragnie twego wdzięku, Dlatego złóż mu pokłon jako swemu panu! (13) Tyryjczycy przychodzą ze swoją daniną, Najbogatsi z ludu chcą zdobyć twą przychylność. (14) W środku córka króla w całej swej świetności, W sukni tkanej złotem”), co Bóg przepowiedział przez proroków (Izajasza rozdział 10 werset 22: „Choćby twój lud, Izraelu, był tak liczny jak piasek morski, jedynie reszta z niego powróci. Zagłada jest postanowiona, sprawiedliwość nadchodzi jak powódź”; rozdział 1 werset 9: „Gdyby PAN Zastępów nie pozostawił nam reszty, stalibyśmy się jak Sodoma, bylibyśmy podobni do Gomory”).

Bóg zakrył fakt, iż Królestwo Mesjasza będzie duchowe. W Zakonie i w księgach prorockich nie pojawia się ani razu obietnica duchowego Mesjasza. Wszystkie zapisy, od Ksiąg Mojżeszowych do Proroctwa Malachiasza, mówią o ziemskiej obietnicy. Nawet ta, która została dana Abrahamowi, brzmi: „Dam też tobie i nasieniu twemu po tobie tę ziemię”. Duchowe nasienie Abrahama przedstawia Izrael, którego wszyscy prorocy mają się wkrótce stać „książętami (władcami) po wszystkiej ziemi” (Psalm 45 werset 17). Nasienie abrahamowe będzie wywyższone i stanie się pośrednikiem Bożej łaski dla wszystkich ludów. Bóg nie odrzucił wybranego przez siebie narodu. Przeciwnie – niedługo już wypełni wszelką daną mu obietnicę. Stanie się to za sprawą Nowego Przymierza (Jeremiasza rozdział 31 werset 31: „Oto idą dni — oświadcza PAN — gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze”), wielkiego Pośrednika oraz pozafiguralnego kapłaństwa zobrazowanego w Melchizedeku (Psalm 110 werset 4: „PAN przysiągł i nie będzie żałował: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka”; Malachiasza rozdział 3 wersety 1-3: „(1) Oto Ja posyłam mojego posłańca, aby przygotował drogę przede Mną. Potem nagle przybędzie do swej świątyni Władca, którego wy oczekujecie, Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto On przyjdzie – mówi PAN Zastępów. (2) Któż jednak przetrwa dzień Jego przyjścia i któż się ostoi, gdy się pojawi? Bo jest On jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. (3) Zasiądzie, aby wytapiać i czyścić srebro. I oczyści synów Lewiego, oczyści ich jak złoto i srebro. Wtedy będą składać PANU ofiary we właściwy sposób”).