W pewnym okresie czasu obawiano się, że Kongres Syjonistyczny zamknięty w Hamburgu, będzie znakiem wyłomu w Stowarzyszeniu, ponieważ dr Nordau, jego prezydent, z wieloma wpływowymi członkami, nalegał, by Ruch Syjonistyczny powstrzymał się, dopóki jego żądania autonomicznego rządu dla Palestyny nie zostaną spełnione. Masy syjonistów były niespokojne i nalegały, by szybko wkroczyć przez otwarte drzwi, pozostawiając rezultaty Boskiej opatrzności. Myśleli oni w taki sposób, że Bóg, który obiecał ponowne zebranie Izraela i który otworzył drogę, jest zupełnie zdolny w Swoim własnym czasie wypełnić inne warunki wielkiej obietnicy uczynionej Abrahamowi – że jego nasienie, jego potomstwo będzie jeszcze błogosławić narody ziemi. Doszło do gwałtownych sporów na Kongresie i pomimo miłości i szacunku, którym cieszył się Prezydent Stowarzyszenia i pomimo potężnego wpływu innych przywódców, Kongres z miłymi preambułami, rezolucjami o szacunku dla swoich wodzów, uchwalił rezolucję nakazującą stopniowe przeniesienie interesów Syjonistów do Palestyny. W ten sposób przyszłe centrum syjonizmu zostało określone, że ma być w Ziemi Świętej. Fundusze, które były zbierane dla celów bankowych, itd. miały być skoncentrowane tam.

Świadkowie obecni na ostatnim Syjonistycznym Kongresie mówią o żarliwości, jaką okazali delegaci reprezentujący Izraelitów ze wszystkich stron świata. Jest rzeczą niezwykłą, że nieliczni bogaci Żydzi użyczyli albo swojego wpływu, albo pieniędzy, by rozwinąć patriotyczne wysiłki swoich biedniejszych braci, z których niektórzy ogromnie pragną ojczyzny. Ponieważ teksty Pisma Świętego wskazują na zgromadzenie w Izraelu bogactwa, więc nie mamy wątpliwości, że w ciągu następnych kilku lat okoliczności zostaną tak ukształtowane, w sposób opatrznościowy, że bogaci Żydzi, jak i biedniejsi zgromadzą się tam. W międzyczasie, w pełnej zgodzie z proroctwami, klimat Palestyny wielce się poprawia na skutek większych opadów deszczu. Żyd zwany Aaronsonem odkrył nowy rodzaj pszenicy, podobny do naszego, lecz szczególnie przystosowany do gleby i klimatu Palestyny.

Równocześnie tureckie źródła informują, że rząd turecki zlecił sir Williamowi Wilcox’owi z Królewskiego Towarzystwa Geograficznego Wielkiej Brytanii, Głównemu Inżynierowi Delty Tygrysu i Eufratu, by przystąpił do zagospodarowania w Mezopotamii dolin Tygrysu i Eufratu. Prawdopodobnie jest to miejsce ogrodu Eden, kolebki rasy i ojczyzny Abrahama, zanim się przeniósł on do Kanaanu. Szacuje się, że dzieło to może być dokonane w kilku latach. Wpłynie to na wprowadzenie nowoczesnej cywilizacji i bogactwa do tej części świata i, bez wątpienia, przyczyni się do odrodzenia Palestyny.

W ten sposób geograficzne centrum ziemi, okolice Jeruzalem odzyskają ważność w oczach świata. Ci, którzy patrzą na tę sprawę poprzez proroczy teleskop, przewidują czas, kiedy prawo wyjdzie z Syjonu (duchowego Izraela na poziomie niebiańskim) a słowo z Jeruzalem, przyszłej stolicy świata pod zarządem tysiącletniego Królestwa. Tam wszystkie narody ziemi będą wysyłać swoich ambasadorów i stamtąd będą brać dla siebie prawo. Na takich, którzy dostosują się do tych zarządzeń spocznie Boskie błogosławieństwo, podnosząc ich stopniowo z grzechu, ignorancji, przesądów do umysłowej, moralnej i fizycznej doskonałości. W ten sposób, według Pisma Świętego, cała ziemia stopniowo stawać się będzie ogrodem Pana – rajem, a te czasy, czyli lata restytucji doprowadzą chętnych i posłusznych z rodzaju ludzkiego z powrotem do pełnej doskonałości umysłowej, moralnej i fizycznej, jaką Bóg zamierzył i której dał przykład w ojcu Adamie. W ten sposób wszystkie skutki nieposłuszeństwa i upadku Adama zostaną zatarte, wymazane poprzez dawno obiecane Królestwo Izraela, Królestwo Boże pod panowaniem Mesjasza i Pośrednika Nowego Przymierza, którego łaskawe warunki będą otwarte dla wszystkich narodów ziemi:

• • Dzieje Apostolskie rozdział 3 wersety 19-23: „(19) A zatem czyńcie pokutę i nawróćcie się, by grzechy wasze były zgładzone. (20) Wówczas nadejdą od Pana czasy ochłody i ześle wam przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa. (21) Niebo musi go zatrzymać, dopóki nie nadejdą czasy odnowienia wszechrzeczy, o których Bóg od wieków mówił przez usta swoich świętych proroków. (22) Tak to powiedział Mojżesz: „Proroka jak ja wskrzesi wam Pan Bóg wasz z grona braci waszych, jego słuchajcie we wszystkim, co wam powie. (23) Kto zaś proroka tego słuchać nie będzie, ma być spośród ludu wytępiony”,
  • Jeremiasza rozdział 31 werset 31: „Oto nadchodzą dni – wyrocznia PANA – gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy Nowe Przymierze”,
  • Zachariasza rozdział 14 wersety 1-6 i 14-20: „(1) Oto nadchodzi dzień dla PANA, kiedy podzielą twoje łupy u ciebie. (2) I zbiorę wszystkie ludy na wojnę przeciw Jerozolimie. Miasto zostanie zdobyte, domy splądrowane, a kobiety zgwałcone. Połowa miasta pójdzie w niewolę, ale reszta ludności nie będzie wypędzona z miasta. (3) Potem wyruszy PAN i będzie walczył z tymi narodami, jak walczył w dniu bitwy. (4) W tym dniu Jego stopy staną na Górze Oliwnej, która leży naprzeciw Jerozolimy w kierunku wschodnim. I rozpadnie się Góra Oliwna na pół, na wschód i na zachód, tworząc wielką dolinę. Połowa góry cofnie się na północ, a druga połowa na południe. (5) Wtedy będziecie uciekać do tej doliny wśród moich gór, bo ta górska dolina będzie sięgała aż do Asal. A będziecie uciekać tak samo, jak uciekaliście przed trzęsieniem ziemi w czasach Ozjasza, króla judzkiego. Potem przyjdzie PAN, mój Bóg, a z Nim wszyscy święci. (6) W tym dniu nie będzie ani światła, ani zimna, ani mrozu. (14) Nawet Juda będzie walczył w Jerozolimie. I zostanie zebrane bogactwo wszystkich okolicznych ludów: złoto i srebro oraz mnóstwo ubrań. (15) Taka sama plaga dotknie konie, muły, wielbłądy, osły i wszelkie bydło, które będzie w obozach. (16) Ci zaś, co ocaleli ze wszystkich ludów, które wystąpiły przeciw Jerozolimie, będą pielgrzymować corocznie, aby pokłonić się Królowi, PANU Zastępów, i uroczyście obchodzić Święto Namiotów. (17) Dla tych zaś spośród narodów ziemi, które nie pójdą do Jerozolimy, aby pokłonić się Królowi, PANU Zastępów, nie będzie deszczu. (18) A jeżeli naród egipski nie będzie pielgrzymował i nie przybędzie, spadnie na niego plaga, jaką PAN dotknie narody, które nie pójdą, aby uroczyście obchodzić Święto Namiotów. (19) Taka kara spadnie na Egipt i na wszystkie narody, które nie pójdą na uroczysty obchód Święta Namiotów. (20) W tym dniu będzie na dzwoneczkach koni napis: Poświęcony PANU. A naczynia w domu PANA będą jak czasze ofiarne przed ołtarzem”.