Nasze wykształcenie wykazuje braki w… część 16: chemii…

…jeśli nie wykorzystaliśmy tego jedynego procesu (Objawienie rozdział 1 werset 5: „I od Jezusa Chrystusa, który jest wiernym świadkiem i pierworodnym z umarłych, i władcą królów ziemi. Temu, który nas umiłował i obmył nas z naszych grzechów swoją krwią”; rozdział 7 werset 14: „Ty wiesz, mój Panie — odpowiedziałem. A on do mnie: To są ci, którzy przeszli wielki ucisk. Wyprali oni swoje szaty, wybielili je we krwi Baranka”), z pomocą którego przez zasługę Jezusa nasze grzechy, chociaż są czerwone jako szkarłat, mogą być białe jak śnieg (Izajasza rozdział 1 werset 18: „Chodźcie teraz, a rozsądźmy, mówi PAN: Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak karmazyn, staną się białe jak wełna”), ponieważ wszystkie inne środki reformy i oczyszczania (symbolizowane przez mydło i inne detergenty) jakkolwiek silne, takie na przykład jak dobre uczynki, nie mogą nas usprawiedliwić przed Bogiem (Jeremiasza rozdział 2 werset 22: „Choćbyś do obmycia użyła wiele ługu i sody, nie ukryjesz przede Mną brudu swojej winy – wyrocznia PANA BOGA”; Rzymian rozdział 3 werset 20: „Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu”).

„(…)

WODA JEST SYMBOLEM PRAWDY

Woda, z której zarówno tworzy się śnieg jak i grad, jest użyta w Piśmie Świętym jako symbol prawdy, szczególnie Prawdy Boskiego Słowa (ewangelia Jana rozdział 4 wersety 10-14: „(10) Jezus odpowiedział: Gdybyś znała dar Boga i wiedziała, kim jest Ten, który cię prosi: Daj mi pić, sama prosiłabyś Go, a On dałby ci wody żywej. (11) Panie — zauważyła kobieta — nie masz nawet czerpaka, a studnia jest głęboka. Skąd więc masz tę żywą wodę? (12) Czyżbyś Ty był większy od naszego ojca Jakuba, który nam dał tę studnię, sam z niej pił, jego synowie i jego stada? (13) Jezus odpowiedział: Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie odczuwał pragnienie. (14) Lecz ten, kto się napije mojej wody, nie zazna pragnienia na wieki. Woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej życiem wiecznym”), specjalnie w jej oczyszczających, gaszących pragnienie i odżywczych skutkach. Co się tyczy oczyszczania, dostrzegamy, że Jezus powiedział swoim uczniom, „Wy już jesteście czyści dzięki Słowu, które wam przekazałem” (ewangelia Jana rozdział 15 werset 3). A święty Paweł mówi o Kościele, że Jezus „go uświęcił po oczyszczeniu przez kąpiel wodną w Słowie” (Efezjan rozdział 5 werset 26: porównaj Ezechiela rozdział 36 werset 25: „Pokropię was czystą wodą, aby was oczyścić. Oczyszczę was ze wszystkich waszych nieczystości i ze wszystkich waszych bożków”). I tak, mamy „oczyszczone serca od sumienia złego i omyte ciało wodą czystą” (Hebrajczyków rozdział 10 wersety 22 i 23: „(22) Zbliżmy się więc do Niego ze szczerym sercem i pełnym zaufaniem, skoro jesteśmy oczyszczeni ze złych skłonności serc i obmyci na ciele czystą wodą. (23) Trzymajmy się niewzruszenie wyznawanej nadziei, gdyż wierny jest dawca obietnicy!”). W typie (2 Mojżeszowa rozdział 30 wersety 18-21: „(18) „Zrobisz miedzianą misę do obmyć oraz miedzianą podstawę. Umieścisz ją między Namiotem Spotkania a ołtarzem i napełnisz wodą. (19) W niej Aaron i jego synowie będą obmywać dłonie i stopy. (20) Przed wejściem do Namiotu Spotkania mają się obmyć wodą, aby uniknąć śmierci. Podobnie, pełniąc posługę przy ołtarzu, zanim podejdą, aby złożyć PANU ofiarę spalaną, (21) mają obmyć swoje dłonie i stopy, by uniknąć śmierci. To będzie wiecznym przykazaniem dla niego i jego potomków, przez wszystkie pokolenia”) umywalnia w Przybytku mieściła w swej misie i w swej podstawie wodę do mycia, przedstawiającą Prawdę zawartą w Biblii, odpowiednio w Nowym i w Starym Testamencie, dla naszego oczyszczenia od skalania grzechem, błędem, samolubstwem i światowością. W 5 Mojżeszowej rozdziale 32 wersecie 2 („Niechaj moja nauka spłynie jak deszcz, jak rosa niech spada me słowo, jak drobny deszcz na zioła, jak strugi dżdżu na murawę”, porównaj też Psalm 72 werset 6: [Chrystus – Słowo Boże] „Zstąpi jak deszcz na trawę, jak deszcz rzęsisty, co nawadnia ziemię”) Bóg bezpośrednio wiąże swą doktrynę (Prawdę), swą mowę (oświadczenia Jego Słowa), z wodą, bądź w formie „rosy” lub „jak drobny deszcz na zioła” (łatwe, elementarne prawdy, odpowiednie przede wszystkim dla nierozwiniętych) oraz „jak strugi dżdżu [silniejsza ulewa] na murawę” (bardziej zaawansowane prawdy dla bardziej dojrzałych).

ŚNIEG JAKO SYMBOL BIBLIJNY

Jak czysta woda jest symbolem czystej Prawdy Słowa Bożego, szczególnie w jej oczyszczających, gaszących pragnienie i odżywczych skutkach, tak śnieg jest użyty w Piśmie Świętym jako symbol tej samej czystej Prawdy, gdy ona w tych samych aspektach staje się osiągalna. Odnośnie oczyszczania, woda ze śniegu jest wzmiankowana jako szczególny środek czyszczący: „Przecież choćbym obmył się wodą ze śniegu i ługiem oczyścił swe ręce” (Ijoba rozdział 9 werset 30). Tak więc Prawda Słowa Bożego jest potężnym czynnikiem czyszczącym, gdy staje się ona osiągalna i jest zrozumiana oraz zastosowana (jak stopiony śnieg). Jego zaspokajające pragnienie i odżywcze skutki są pokazane u Jeremiasza w rozdziale 18 wersecie 14 („Czy znika śnieg ze skalistych zboczy Libanu? Czy wysychają obfite wody źródlane?”), gdzie śnieg i płynące wody są użyte, aby symbolizować odświeżające prawdy otrzymane w usprawiedliwieniu i poświęceniu. Opad deszczu i śniegu oraz ich użyteczność w odświeżaniu ziemi i czynieniu jej owocną, są u Izajasza w rozdziale 55 wersetach 10 i 11 („(10) Gdyż jak deszcz i śnieg spadają z nieba i już tam nie wracają, ale nawadniają ziemię, czynią ją urodzajną i kwitnącą, dają siewcy ziarno, a jedzącemu chleb, (11) tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust. Nie wraca do Mnie próżno, lecz wykonuje to, czego pragnę, i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem”). przyrównane do wychodzenia Słowa Bożego i dokonywania przez nie Jego upodobania a także powodzenia w tym na co jest posłane.

Dodatkowym i bardziej powszechnym użyciem śniegu jako symbolu biblijnego jest oznaczenie białości w kolorze. W istocie, podstawowym znaczeniem hebrajskiego słowa oznaczającego śnieg, שֶׁלֶג – sheleg, jest białość. Iskrząca białość śniegu została użyta jako najwyższe kryterium porównania, zarówno jako symbol czystości, oczyszczonego stanu, w niektórych najpiękniejszych i najbardziej pocieszających ustępach Pisma Świętego.

Przekonując nas, Bóg w sposób jasny i wyraźny pokazuje, że choćby nasze grzechy były „jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były [ciemno] czerwone jak karmazyn [trwały kolor, najtrwalszy spośród starożytnych barw], staną się białe jak wełna „ (Izajasza rozdział 1 werset 18). On wykazuje nam jakie w tym celu poczynił przygotowania: On sam dostarczył ofiarę za grzechy; Jezus umarł, Sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przywiódł do Boga (1 Piotra rozdział 3 werset 18: „Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz w duchu został przywrócony życiu”); Bóg może być sprawiedliwym, gdy nas przyjmuje, sprawiedliwym w swym postępowaniu z nami, ponieważ element sprawiedliwości Jego prawa w pełni został zaspokojony przez Jezusa na naszą korzyść (Rzymian rozdział 3 werset 26: „w czasie cierpliwości Bożej. Również w obecnym czasie objawia swoją sprawiedliwość, ponieważ jest sprawiedliwy i usprawiedliwia wszystkich wierzących w Jezusa”).

Bóg daje nam przebłysk błogosławieństw, jakie zamierzył dać ludzkości i wskazując nam Baranka Bożego, którego ofiara usuwa grzech świata, zaprasza wszystkich zrozumiewających i oceniających te rzeczy do przyjścia i przyjęcia obecnie nie tylko życia wiecznego, lecz również łaski nad łaskami – możliwości stania się częścią nasienia Abrahamowego, które ma błogosławić całą ludzkość w wielkim podźwignięciu „czasu naprawienia wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków” (Dzieje Apostolskie rozdział 3 wersety 19-23: „(19) Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, (20) aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, (21) którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków. (22) Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. (23) A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu”; Galacjan rozdział 3 wersety 7-9: „(7) Otóż wiedzcie, że ci, którzy wywodzą się z wiary, są synami Abrahama. (8) Pismo zaś, które przewidywało, że Bóg będzie usprawiedliwiał pogan na podstawie wiary, już wcześniej zapowiedziało Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. (9) Tak więc ci, którzy idą drogą wiary, dostępują błogosławieństwa wraz z wierzącym Abrahamem”).

Osobliwy to fakt, że gdy na szkarłatny lub karmazynowy przedmiot patrzy się przez czerwone szkło w świetle, to przedmiot ów wydaje się biały. Podobnie, choćby grzechy nasze były jako szkarłat lub karmazyn a kiedy my przychodzimy do stanu, w którym Bóg chce patrzeć na nie przez krew Chrystusa, to uważa je za białe. „Staliśmy się jak nieczyści — i to my wszyscy! Nasza sprawiedliwość jest jak bielizna zabrudzona krwią! Więdniemy jak liść — my wszyscy! A nasze winy unoszą nas jak wiatr” (Izajasza rozdział 64 werset 6), choć nie mamy swojej własnej sprawiedliwości, nasza wiara jest nam poczytana (uznana) za sprawiedliwość (Rzymian rozdział 4 werset 5: „Lecz gdy ktoś jej nie wykonał, ale wierzy w Tego, który usprawiedliwia grzesznika, to otrzymuje usprawiedliwienie dzięki swojej wierze”; Galacjan rozdział 3 werset 6: „Tak jak było w przypadku Abrahama, że uwierzył on Bogu i uznano mu to za sprawiedliwość”); „Jednak teraz, w Chrystusie Jezusie, wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy — dzięki krwi Chrystusa” (Efezjan rozdział 2 werset 13 oraz Hebrajczyków rozdział 9 wersety 11-14: „(11) Właśnie Chrystus, który pojawił się jako Arcykapłan nowych przywilejów, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, zbudowany nie ręką ludzką, to jest nienależący do rzeczy stworzonych. (12) Wszedł On do świątyni nie z krwią kozłów i cieląt, ale ze swoją własną krwią, raz na zawsze, zapewniając nam wieczne odkupienie. (13) Bo jeśli krew kozłów i cielców oraz popiół z jałówki, przez pokropienie, uświęcają skalanych i przywracają cielesną czystość, (14) o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez wiecznego Ducha, jako nieskazitelny, ofiarował samego siebie Bogu, oczyści nasze sumienie od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć żywemu Bogu”). To „krew Jezusa Chrystusa” (zasługa Jego ludzkiej ofiary) „oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1 Jana rozdział 1 werset 7: „Jeśli jednak żyjemy w Świetle, tak jak On sam jest w Świetle, to łączy nas wzajemna więź, a krew Jezusa, Jego Syna, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu”). To Jezus „nas umiłował i obmył nas z naszych grzechów swoją krwią” (Objawienie rozdział 1 werset 5: „I od Jezusa Chrystusa, który jest wiernym świadkiem i pierworodnym z umarłych, i władcą królów ziemi. Temu, który nas umiłował i obmył nas z naszych grzechów swoją krwią”; 1 Piotra rozdział 1 wersety 18 i 19: „(18) Pamiętajcie, że nie rzeczami zniszczalnymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania, odziedziczonego po ojcach, (19) lecz drogą krwią Chrystusa, Baranka nieskazitelnego i nieskalanego”). A zatem możemy wołać do Boga, jak Dawid wołał w starożytności (jakkolwiek zupełność prawdy na ten temat nie była jeszcze objawiona, tak jak jest ona objawiona teraz), „Obmyj mnie, a stanę się bielszy niż śnieg” (Psalm 51 werset 9: „Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a stanę się bielszy niż śnieg”). W Trenach Jeremiaszowych rozdziale 4 wersecie 7 czytamy, że pewni Nazirejczycy w swym nieskalanym stanie byli „czystsi niż śnieg” („Jej nazirejczycy byli czystsi niż śnieg, bielsi niż mleko, ich ciała bardziej rumiane niż rubiny, byli wyciosani jak szafir”). W Ewangelii Mateusza rozdziale 28 werset 3 („Jego wygląd przypominał błyskawicę, a jego ubranie było białe jak śnieg”) śnieg oznacza czystość anioła w grobowcu Jezusa. Jako ukoronowanie stosowania tego symbolu, jest on użyty do oznaczenia czystości Jezusa (ewangelia Marka rozdział 9 werset 3: „(2) Po sześciu dniach Jezus zabrał z sobą Piotra, Jakuba i Jana i wyprowadził ich z dala od ludzi na wysoką górę. Tam przemienił się w ich obecności. (3) Jego ubranie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi nie potrafi wybielić”; Objawienie rozdział 1 werset 14: „(13) Pomiędzy świecznikami natomiast stał ktoś przypominający Syna Człowieczego. Ubrany był w szatę długą aż do stóp, a na piersiach miał złoty pas. (14) Jego głowa i włosy lśniły jak biała wełna lub jak śnieg, a Jego oczy — jak płomień ognia”) i samego Jahwe (Daniela rozdział 7 werset 9: „Patrzę — ustawiono trony, zajął miejsce Odwieczny. Jego szata była biała jak śnieg, włosy na głowie jak czysta wełna. Jego tron niczym płomienie ognia, a koła tronu jak płonący ogień”). (…)”

‚Teraźniejsza Prawda’ nr 393, 1988 r.