Po omówieniu w poprzednich odcinkach proroctwa Ezechiela rozdziału 16 wersetów 53-63 i po uczynieniu kilku ogólnych uwag odnośnie tymczasowości częściowego zaślepienia Izraela, obecnie przytoczymy list Apostoła Pawła do Rzymian rozdział 11 wersety 7-12 i 15, podając w prostokątnych nawiasach uwagi:

Werset 7: „Cóż tedy? Czego Izrael szuka, tego nie dostąpił [głównego miejsca w Boskiej łasce i służbie, ponieważ próbował je zdobyć nie przez wiarę, ale przez uczynki]; ale wybrani [składający się z prawdziwych Izraelitów i pogan] dostąpili, a inni, [wszyscy Żydzi z wyjątkiem prawdziwych Izraelitów] zatwardzeni są”.

Werset 8: „(Jako napisano [porównaj Izajasza rozdział 29 werset 10: „PAN bowiem wylał na was ducha twardego snu i zamknął wasze oczy. Oczy waszych proroków i książąt, widzących, zasłonił”; oraz rozdział 6 wersety 9 i 10: „(9) A on powiedział: Idź i powiedz temu ludowi: Słuchajcie uważnie, ale nie rozumiejcie, patrzcie uważnie, ale nie poznawajcie. (10) Zatwardź serce tego ludu, uczyń jego uszy ciężkimi do słuchania i zaślep jego oczy, aby nie widział swoimi oczami, nie słyszał swoimi uszami i nie zrozumiał swoim sercem, aby nie nawrócił się i nie był uzdrowiony”]. Dał im Bóg ducha twardego snu, oczy, aby nie widzieli, i uszy, aby nie słyszeli), aż do dzisiejszego dnia”.

Wersety 9 i 10: „(9) A Dawid mówi [w Psalmie 69 wersetach 23 i 24 (w niektórych przekładach – 22 i 23): „(22) Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką. (23) Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją”, a w innym przekładzie: „(23) Niech stół ich stanie się dla nich zasadzką, a uczta ofiarna pułapką. (24) Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a grzbiet ich zawsze trzymaj pochylony”]: Niechaj im będzie stół ich sidłem i ułowieniem i otrąceniem i odpłatą. (10) Niech zaćmione będą oczy ich, aby nie widzieli, a grzbietu ich zawsze nachylaj”.

Werset 11: „Wobec tego – powiem – czyż nie jest tak, że potknęli się [o Mesjasza, „kamień potknięcia i skałę obrazy” z Izajasza rozdziału 8 wersetu 14: „On będzie wam świętością, kamieniem potknięcia i skałą obrazy dla obu domów Izraela, sidłem i siecią dla mieszkańców Jerozolimy”] i wskutek tego już na zawsze odpadli?” [odpadli na zawsze od Bożej łaski]? Nigdy w życiu! [jak mówi werset 2: „Bóg nie odrzucił swego ludu, który już wcześniej wybrał”]! Wręcz przeciwnie, to przez ich potknięcie [ich zaniedbania w zostaniu członkami wybrańców] do nie-Żydów [począwszy od Korneliusza] przyszło ocalenie [zbawienie przez wybór], aby pobudzić ich do zazdrości”.

Werset 12: „Ponadto jeśli ich potknięcie przynosi bogactwa światu, czyli jeśli postawienie Israela na pewien czas w mniej uprzywilejowanej sytuacji niż nie-Żydów [wybranie jedynie części z nich, „ostatków”/”reszty”, w poczet klasy wybranych] przynosi bogactwa [proporcjonalne wzbogacenie się] tym drugim, to o ileż większe bogactwa przyniesie im Israel w swojej pełni! [odzyskanie przez nich na początku Tysiąclecia tego co stracili jest sygnałem rozpoczęcia błogosławienia wszystkich ludzi]”

Werset 15: „Skoro bowiem ich odrzucenie przyniosło pojednanie światu, czymże będzie [apostoł daje do zrozumienia] ich przyjęcie [z powrotem do Boskiej łaski], jeśli nie przywróceniem do życia z martwych [przez zmartwychwstanie]?”