Na początku drobne przypomnienie kwestii relacji typu do antytypu: skoro Mojżesz jest typem Jezusa, to Jezus jest antytypem Mojżesza.

2 Mojżeszowa rozdział 2 werset 7: „Jego siostra rzekła wtedy do córki faraona: Czy mam pójść zawołać ci karmicielkę spośród kobiet Hebrajczyków, która by wykarmiła ci to dziecko?”

Tak jak wtedy na scenie pojawiła się Miriam z ofertą znalezienia księżniczce hebrajskiej opiekunki dla Mojżesza, tak też pod koniec owych trzech dni studiowania przez Jezusa w świątyni na scenie pojawili się Maria i Józef, poszukujący Jezusa. Uczeni w Piśmie, którzy niewątpliwie zatroszczyli się o posiłki i zakwaterowanie dla Jezusa w czasie tych trzech dni, chętnie kontynuowaliby to w nieskończoność. Jednak analogicznie do sugestii Miriam, by znaleźć dla Mojżesza hebrajską opiekunkę, Maria i Józef zaproponowali, by dalsze kształcenie Jezusa było kontynuowane tak jak wcześniej, lecz od tej pory na korzyść żydowskiego sekciarstwa reprezentowanego w uczonych w Piśmie.

Werset 8: „Idź – powiedziała jej córka faraona. Poszła wówczas dziewczyna i zawołała matkę dziecka.”

Zgoda na to ze strony uczonych w Piśmie jest antytypem zgody księżniczki na sugestię Miriam. Poproszenie Jochebed o to, by była opiekunką, jest typem opatrznościowego powołania powyższych osób do dalszego kształcenia Jezusa.

Werset 9: „Córka faraona tak jej powiedziała: Weź to dziecko i wykarm je dla mnie, a ja dam ci za to zapłatę. Wówczas kobieta zabrała dziecko i wykarmiła je.”

Wydanie przez księżniczkę polecenia matce Mojżesza, by wychowywała dla niej to dziecko, obrazuje oddanie Jezusa przez żydowskie sekciarstwo opisanej powyżej antytypicznej matce w celu wychowania Go w karności i czci dla Boga, w interesie sekciarstwa. Zapłata zaoferowana matce Mojżesza reprezentuje korzyści, jakich żydowskie sekciarstwo udzieliło jego antytypicznej matce. Z powodu zainteresowania dzieckiem księżniczka niewątpliwie często odwiedzała Mojżesza w czasie jego wychowywania i wręczała jego matce zapłatę, tak jak niewątpliwie przy późniejszych (niezapisanych) wizytach Marii, Józefa i Jezusa w świątyni, gdzie zgodnie z Prawem mieli się pojawiać trzy razy w roku (Pascha, Pięćdziesiątnica i Święto Namiotów), żydowskie sekciarstwo okazywało zainteresowanie rozwojem Jezusa i udzielało zaszczytów (zapłaty) wychowawcom tak wspaniałego chłopca i młodzieńca.

Zabranie Jezusa przez Marię, Józefa i innych do Nazaretu, gdzie mógł być wychowywany dalej przez antytypiczną matkę (czyli Marię, Józefa, Jego nauczycieli, rabina itp.) jako prawdziwy Izraelita i gdzie (tak jak wszędzie indziej w Galilei) sekciarstwo Judei i Jeruzalemu w pewnym stopniu było nieobecne – jest antytypem zgody matki Mojżesza na zostanie proponowaną opiekunką.