Nasze wykształcenie wykazuje braki w… część 1: czytaniu,

…jeśli nie „pilnujemy czytania, napominania i nauki” (1 Tymoteusza rozdział 4 werset 13: „Do czasu mego przybycia pilnuj czytania Pisma, napominania i nauczania”) i nie używamy dostarczonych przez Boga pomocy, byśmy „czytając [Pismo Święte] mogli zrozumieć” (Efezjan rozdział 3 werset 4: „Czytając to, możecie zrozumieć moje pojmowanie tajemnicy Chrystusowej”; Dzieje Apostolskie rozdział 8 werset 30: ‘Gdy Filip podbiegł, usłyszał, że tamten czyta proroka Izajasza. Zapytał więc: „Czy rozumiesz, co czytasz?’”)

„(…) Wszyscy, którzy są synami Bożymi będą badać Jego drogi. Drogi te najlepiej rozeznajemy przez badanie Jego Słowa. To nie znaczy samo tylko czytanie Biblii lub pamiętanie różnych tekstów. Są ludzie, którzy mogą cytować całe rozdziały lub całe księgi z Biblii, a mimo to jednak nie rozumieją, co czytają. Myśląc, że czytanie pewnej ilości rozdziałów w Biblii daje nam jakąś zasługę, popełnilibyśmy omyłkę. Nie samo tylko czytanie jest pomocne dla ludu Bożego, lecz wraz z tym musi także być odnowienie umysłu, aby chcieć i starać się czynić to, co się Bogu podoba.”

W.T. R-5702 a – 1915 r

„(…) Świadomi jesteśmy, że w naszych czasach zamącone i sprawiające zamieszanie nauki, jakie doszły nas z wieków ciemnoty, zbrzydły ludziom myślącym do takiego stopnia, że gotowi są powiedzieć: „Precz z doktrynami! Nie stanowi różnicy jak człowiek wierzy, jego wartość zależy od jego czynów.” Sympatyzujemy z tymi, którzy tak mówią, chociaż wcale się z nimi nie zgadzamy. Obstajemy, że doktryny są bardzo ważne, tak względem wiary jak i względem czynów. Gdyby tak nie było, to Pan nie nadałby doktrynom tak poważnego znaczenia w Swoich naukach i przypowieściach, jak i w tej, którą tu rozważamy. Żaden nie może budować właściwego życia jeżeli nie ma pewnego fundamentu, pewnej doktryny, pewnej wiary. Człowiek bez wiary, bez nadziei, będzie miał też pewne braki w charakterze. Wierzymy więc, że ważną rzeczą jest by posiadać właściwy fundament, właściwą wiarę i właściwą doktrynę, aby na nich budować właściwy charakter i dobre uczynki. (…)”

W.T. R-3317 a – 1904 r.