Nasze wykształcenie wykazuje braki w… część 14: zoologii

… jeśli nie wiemy, że Bóg robaka, tak samo jak i ogień, używa jako symbolu całkowitego i bezwzględnego wiecznego zniszczenia – unicestwienia (Izajasza rozdział 66 werset 24: „A gdy będą wychodzić, będą oglądać zwłoki ludzi, którzy buntowali się przeciwko Mnie. Bo ich robak nie umrze, a ogień nie zgaśnie. I będą odrazą dla wszelkiego stworzenia”; ewangelia Marka rozdział 9 wersety 44, 46 i 48: „Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie”) i że kiedy Jezus mówił o gehennie, gdzie robak nie umiera, nie nauczał, że literalne robaki są nieśmiertelne.

„(…) Greckie słowo gehenna odpowiada hebrajskim słowom ge-Hinnom, oznaczającym dolinę Hinnom. Odnosi się ono do doliny na zachód i południowy zachód od miasta Jeruzalem, w której palono i całkowicie niszczono miejskie odpadki, śmieci itp. W celu lepszego zrozumienia doliny Hinnom jako typu gehenny Nowego Testamentu, zatrzymajmy się na chwilę w celu dodania kilku wyjaśnień ogólnych: Jest duchowe Jeruzalem – Chrystus jako Królestwo Boże – a także ziemskie Jeruzalem. To ostatnie jest typem Królestwa, co jest widoczne z ewangelii Mateusza rozdziału 5 wersetu 35: „Jeruzalem (…) jest [reprezentuje] miastem wielkiego króla”.

Oto obraz ogólny: Dwie góry Jeruzalem reprezentują „Maluczkiego Stadko” i „Starożytnych Godnych” jako głównych władców Królestwa Bożego, a jego dwa pagórki reprezentują „Wielką Kompanię” i „Młodocianych Godnych” jako drugorzędnych władców tego Królestwa (Psalm 72 werset 3: „Przyniosą góry ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość”). Doliny miasta reprezentują poddanych Królestwa – klasę restytucyjną. Jego mury reprezentują zbawcze władze Królestwa, a jego bramy (Izajasza rozdział 60 werset 18: „Nie usłyszy się już o przemocy w twoim kraju ani o spustoszeniu i ruinie w twoich granicach. Nazwiesz swe mury „Zbawieniem”, a swoje bramy „Chwałą””) to godne uznania narzędzia, które wprowadzają świat do Królestwa.

Dolina Jozafata, leżąca na wschód od Jeruzalem i będąca (nawet do tej pory) miejscem powszechnego grzebania zwłok, jest typem hadesu, czyli pierwszego, Adamowego stanu śmierci, z którego powrócą wszyscy niewybrani, otrzymując sposobność wejścia do Królestwa przez jego otwarte bramy (Izajasza rozdział 60 wersety 11 i 12: „(11) Twoje bramy będą stale otwarte, nie będą ich zamykać ani w dzień, ani w nocy, by sprowadzić do ciebie mienie narodów, by byli wprowadzani ich królowie. (12) Bo naród lub królestwo, które nie zechce ci służyć, zginie, takie narody zostaną doszczętnie wytępione”).

Dolina Hinnom (zwana gehenną) została użyta do zobrazowania antytypicznej gehenny, jedynej gehenny wspomnianej w Nowym Testamencie, tj. wtórej śmierci, z której nikt nie powróci. Żydzi wykorzystywali literalną gehennę nie do grzebania zwłok, lecz jako oczyszczalnię dla miasta. Miejskie odpady, śmieci itp. były wrzucane do tej doliny i w niej niszczone: to, co spadło na jej występy i skały, było pożerane przez robaki, a to, co spadło na samo dno doliny, było niszczone przez ogień zmieszany z siarką, który stale tam płonął. Żywe stworzenia nigdy nie były wrzucane do tej doliny, ponieważ Żydom nie wolno było torturować jakichkolwiek stworzeń.

Po egzekucji pewnych szczególnie nikczemnych przestępców ich martwe ciała były wrzucane do tej doliny, gdzie trawiły je robaki i ogień. Celem takiego spalenia w gehennie było obrzydzenie w oczach ludzi danej zbrodni i przestępcy i oznaczało, że winowajca był przypadkiem beznadziejnym. Ponieważ Żydzi wierzyli w zmartwychwstanie, zniszczenie ciała w gehennie po śmierci (figuralnie) oznaczało utratę nadziei na zmartwychwstanie i przyszłe życie. Zniszczenie dokonywane przez robaki i ogień jest odpowiednim typem wiecznego unicestwienia dokonywanego przez antytypiczną gehennę. To właśnie te fakty dowodzą, że dolina ta jest typem drugiego piekła.

Ponadto, w Izajasza rozdziale 30 wersecie 33 czytamy: „Albowiem dawno już jest przygotowany Tophet [w polskich tłumaczeniach piekło, palenisko – przypis tłumacza], dla samego króla przygotowane jest; które głębokie i szerokie uczynił [Jehowa], stosu jego ognia i drew siła jest; dech Pański jak rzeka siarczana zapala je”. Na podstawie podanego tutaj opisu Tophet oraz na podstawie znaczenia tego słowa – miejsce palenia, rozumiemy, iż oznacza ono gehennę, jezioro ognia i siarki (ewangelia Marka rozdział 9 wersety 47 i 48: „Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, (48) gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie”; Jakuba rozdział 3 werset 6: „I język jest ogniem; język jest wśród naszych członków swoistym światem nieprawości; kala on całe ciało i rozpala bieg życia, sam będąc rozpalony przez piekło”; Objawienie rozdział 20 wersety 10, 14 i 15: „(10) Diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, tam, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą dręczeni w dzień i w nocy na wieki wieków. (14) Natomiast śmierć i kraina umarłych zostały wrzucone do jeziora ognia. Jezioro ognia to druga śmierć. (15) Jeśli ktoś nie znalazł się w księdze życia, ten został wrzucony do jeziora ognia”).

Niemożliwość wyjścia z niego zawiera się w słowach „które głębokie i szerokie uczynił”. Zupełność jego niszczenia wyjaśniona jest słowami „stosu jego ognia i drew siła jest”, a wieczność jego zniszczenia wynika ze słów „dech [moc] Pański jak rzeka siarczana zapala je”. Królem, dla którego jest ono przygotowane, jest niewątpliwie szatan, książę (władca) teraźniejszego złego świata. Jest on bowiem antytypicznym faraonem rządzącym antytypicznym Egiptem (Izajasza rozdział 30 wersety 1-14) oraz antytypicznym Nabuchodonozorem antytypicznego Babilonu (wersety 27-33).

Objawienie rozdział 21 wersety 10-27 bardzo trafnie ilustruje warunki panujące w nowym Jeruzalem: „I (…) pokazał mi (…) święte Jeruzalem (…) A narody, które będą zbawione, będą chodziły w świetle jego, a królowie ziemscy chwałę i cześć swoją do niego przyniosą. (…) I wniosą do niego chwałę i cześć narodów. I nie wejdzie do niego nic nieczystego i czyniącego obrzydliwość i kłamstwo”. To nowe Jeruzalem, którego typem było ziemskie Jeruzalem, pod koniec Tysiąclecia będzie reprezentować cały zbawiony świat. Nie wejdą do niego nieczyści, czyniący nieprawość itp. – niegodni wiecznego życia – ponieważ Bóg zupełnie, całkowicie i wiecznie zniszczy ich, tak jak w typie śmieci, brudy, odpadki itp. były niszczone w Gehennie, dolinie Hinnom, leżącej poza typicznym miastem Jeruzalem. Dlatego czytamy, że „wszystkich niepobożnych wytraci” (Psalm 145 werset 20) w Jego „żarze ognia, który pochłonie buntowników” (Hebrajczyków rozdział 10 werset 27). (…)”

P.S.L. Johnson, Epifaniczny tom 16 „Wykres Boskiego Planu Wieków” rozdział 6