Nasze wykształcenie wykazuje braki w… część 8: znajomości języka…

…jeśli jeszcze nie wiemy, że „czysty język” [lub, w innych przekładach: „czyste wargi”] – czyste Słowo Prawdy nieskażone błędami szatana i ludzkimi tradycjami – ten jeden język, tę jedną wiarę (Efezjan rozdział 4 werset 5: „Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest”), po tym czasie ucisku, Bóg przywróci niewybranym ludziom tego świata, ażeby („pozostali ludzie” – Dzieje Apostolskie rozdział 15 wersety 16 i 17: „(16) Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, (17) aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje mówi Pan, który to sprawia”) mogli wzywać Jego imienia oraz służyć Mu jednomyślnie i harmonijnie (Sofoniasza rozdział 3 wersety 8 i 9: „(8) Przeto oczekujcie Mnie – wyrocznia Pana – w dniu, gdy powstanę na świadectwo, bo postanowiłem zgromadzić narody, zebrać królestwa, aby wylać na nie moje oburzenie, cały mój gniew zapalczywy, bo ogień mej zazdrości pochłonie całą ziemię. (9) Wtedy bowiem przywrócę narodom wargi czyste, aby wszyscy wzywali imienia Pana i służyli Mu jednomyślnie”).

„(…) Pismo Święte opisuje jak Noe wyszedł z Arki a wdzięczność swoją wyraził przez wybudowanie ołtarza i złożenia na nim ofiary, co wyobrażało, iż wyswobodzenie człowieka polegało na Bogu, wielkiej ofierze za grzech, przez którą człowiek mógłby powrócić do łaski Bożej a co we właściwym czasie będzie dokonane przez Mesjasza. Bóg przyjął ofiarę i oświadczył, że ziemi więcej nie będzie karał potopem, aby wszystko stworzenie miało być wytracone, co jest dowodem, że przyszły ucisk nie wygubi wszystkich, pomimo, iż jest przedstawiony jako ogień (symboliczny). Ogień tego dnia szczególnie będzie skierowany przeciwko wszelkiego rodzaju nieprawości, przeciw grzechowi, którego gałęzie i korzenie zostaną zniszczone. Pan Bóg przez Proroka oświadcza, że po tym wielkim ogniu, przez który rodzaj ludzki zostanie przepławiony, „przywróci narodom wargi czyste, którymi by wzywali wszyscy imienia Pańskiego a służyli Mu jednomyślnie”. To pokazuje, że chociaż ten ogień symboliczny zniszczy różne instytucje i urządzenia w owym czasie, to jednak nie zniszczy wszystkich ludzi, lecz przygotuje ich do przyjęcia poselstwa Bożego łaski i błogosławieństw, bo jest napisane: „Gdy się sądy Twoje odprawiają na ziemi, sprawiedliwości się uczą obywatele okręgu ziemskiego” – Sofoniasza rozdział 3 wersety 8 i 9; Izajasza rozdział 26 werset 9.”

W.T. R-2842 a – 1901 r.

„(…) Serca nasze mogą się cieszyć, że opatrzność Pańska i dla tych ludzi przygotowała wzbudzenie ze snu śmierci i że chociaż nie pójdą „na powstanie żywota”, to jednak będą mieć sposobność udziału w stopniowym zmartwychwstaniu przez sąd w ciągu Wieku Tysiąclecia, podczas tysiącletniego dnia sądu, czyli próby; oni mogą przejść próby pod korzystnymi warunkami, jakie Słowo Boże wskazuje.

Usłyszą głos Syna Bożego – nie żargon pomieszanych wierzeń, wyznawanych obecnie przez różne sekty chrześcijaństwa i świata. Będzie to czysty język, czysta wiadomość, czyste posłannictwo będzie im dane (Sofoniasza rozdział 3 werset 9). Otworzą się ich ślepe oczy i głuche uszy; poznają Prawdę. Własną ich winą będzie, jeśli nie skorzystają z tego posłannictwa i jeśli nie uchwycą się tych łask Bożych, jakie będą im udzielone przez Życiodawcę, przez Chrystusa. Korzystając z tego, będą dochodzić stopniowo, krok po kroku, do przezwyciężenia wszystkich swoich słabości i niedoskonałości fizycznych, umysłowych i moralnych, aż przy końcu ich sądu, czyli próby, osiągną doskonałość życia – osiągną to wszystko, co było stracone w Adamie, a co odkupiła kosztowna krew Chrystusowa.”

Wykłady Pisma Świętego, tom 6, wykład XVII

„(…) Owo czyste przesłanie jest tym, co Biblia gdzie indziej nazywa cichym i wolnym głosem Bożym, który będzie słyszany pośród ludzi podczas tysiąca lat panowania Mesjasza i który w pełni wybawi ich z ignorancji, przesądów i grzechu oraz doprowadzi z powrotem do harmonii z Bogiem. A Pismo Święte oświadcza, że każdy z rodzaju ludzkiego, kto nie będzie posłuszny temu głosowi Boga wypowiadanemu przez wielkiego Mesjasza, zostanie doszczętnie wytracony spośród ludu – Dzieje Apostolskie rozdział 3 wersety 19‑23.”

W.T. R-5732 – 1915 r

„’A na koniec wszyscy bądźcie jednomyślni, współcierpiący doległości, braterstwo miłujący, miłosierni i dobrotliwi nie oddawając złego za złe, ani łajania za łajanie, lecz przeciwnym obyczajem dobrorzecząc, gdyż wiecie, iż na to powołani jesteście, abyście błogosławieństwo odziedziczyli’ – 1 Piotra rozdział 3 wersety 8-9.

Harmonia nie oznacza jednakowości, ale raczej oznacza jedność pośród urozmaicenia; i takie jest znaczenie greckiego słowa przetłumaczonego jako „jednomyślni”, w naszym tekście. Boska wola względem Jego ludu nie upatruje dokładnej identyczności, nie przeocza indywidualnych charakterystyk i cech szczególnych; przeciwnie harmonijne urozmaicenie jest bardziej pożądane, aniżeli identyczność, tak jak na przykład harmonijna łączność siedmiu kolorów, które składają się na piękność tęczy. Podobnie rzecz się ma w muzyce: ktoś uderza w akord na pianinie lub organach, a rezultatem jest harmonia, jedność, unia – rozmaitość nut składa się na melodię, która nie może być otrzymana z żadnej pojedynczej z nich, albo z identyczności takiej samej głośności. Taką również jest myśl w powyższych słowach Apostoła, odnośnie ludu Bożego. Ci, co ten lud stanowią, posiadają różne wrodzone temperamenty, usposobienia odrębności, a Boska alchemia, która przekształca ludzkie właściwości na duchowe, a stary umysł na nowy, nie niszczy zupełnie ani też nie zamierza zniszczyć tych różnych elementów charakteru i usposobienia, lecz zamierza odjąć z każdego jego brudy i niedoskonałości, by przez to ostatecznie wszystkich zjednoczyć i rozwinąć w harmonijną całość.

Bóg nie spodziewa się jednak, że ten stan zupełnej harmonii zostanie osiągnięty przez Jego wiernych zaraz w chwili ich poświęcenia się. Przeciwnie, Apostoł wykazuje w naszym tekście, że stopień ten jest raczej wynikiem, czyli dopełnieniem działania łaski Bożej pomiędzy Jego ludem, a nie początkiem tegoż. Apostoł mówi, że „na koniec” (a nie na początek) mamy być wszyscy jednomyślni, harmonijni. Potrzeba zazwyczaj całych lat przebywania i ćwiczenia w szkole Chrystusowej, zanim ktoś wzrośnie w łasce, znajomości i miłości o tyle, aby „na koniec” doszedł do stanu opisanego w naszym tekście. (…)”

W.T. R-2877 a – 1901 r.
[autor ilustracji: s. D.Cz.]