Zakon przedstawił rzeczy dokładnie tak, jak miały się zdarzyć. Wielki cykl, czyli 50 x 50 lat = 2500 lat, powinien się rozpocząć tam, gdzie obrazowy jubileusz się zakończył, co właśnie wykazaliśmy [w poprzednim odcinku]. Lecz proroctwa pokazują sprawę także z innego punktu widzenia i przepowiadają sprawy dokładnie tak, jak one się wydarzą. W taki sposób przez proroka Jeremiasza [cytowane w poprzednim odcinku – 2 Kronik rozdział 36 wersety 20 i 21: „(20) Uprowadzili również do Babilonu resztę — tych, którzy uniknęli miecza. A tam stali się oni niewolnikami króla i jego synów aż do nastania królestwa perskiego. (21) W ten sposób spełniło się Słowo PANA wypowiedziane ustami Jeremiasza: Trwać tak będzie, aż ziemia odbierze należne jej szabaty. Odpoczywała ona przez wszystkie lata swego spustoszenia. Tak miało się wypełnić siedemdziesiąt lat”] Pan informuje nas, że cała liczba jubileuszy miała wynosić 70, dzięki temu całkowitą liczbę możemy podzielić na dwa różne sposoby.

Zauważyliśmy, że 19 jubileuszy było przestrzeganych w sposób niezadowalający. Jeśli odejmiemy je od liczby 70, to pozostaje nam 51 cykli po 7 x 7 lat do wypełnienia. Ponieważ jednak jubileusze te nie były przestrzegane, powinniśmy liczyć tylko same cykle bez roku pięćdziesiątego. Te cykle miały po 49 lat każdy: 51 x 49 lat = 2499 lat – jest to 51 cykli bez jubileuszy. Jako że było 19 cykli z jubileuszami, daje to 19 x 50 lat = 950 lat. Tak oto mamy pokazanych łącznie 70 cykli, czyli 2499 lat + 950 lat = 3449 lat, co jest liczbą lat od pierwszego jubileuszu po wejściu do Kanaanu do końca 1874 roku [a konkretnie: do okolic października 1874 roku, do początku nowego roku cywilnego w kalendarzu Żydowskim /przypis redaktora]. Tak więc otrzymujemy tę samą datę, jak metodą liczenia podaną przez Zakon.

Cały świat, a także Izrael mają uzyskać korzyści z Jubileuszu i jego „restytucji wszystkich rzeczy, o czym Bóg mówił przez usta świętych proroków” (Dzieje Apostolskie rozdział 3 werset 20). Lecz dla Izraela błogosławieństwa Restytucji przyjdą najpierw, po utrapieniu wielkiego czasu ucisku, w którym naród wybrany będzie miał udział – w „czasie ucisku Jakuba”. Błogosławieństwa Tysiąclecia rozpoczną się w Izraelu. Ich prawodawcy zostaną przywróceni, jak byli przedtem, a ich sędziowie – tak jak na początku (Izajasza rozdział 1 werset 26: „Przywrócę twoich sędziów jak dawniej, i twoich doradców – jak na początku. Znowu cię nazwą Miastem Sprawiedliwości, Grodem Wierności”). Pan obejmie kierownictwo i kontrolę, a na wszystkich chętnych i posłusznych spłynie błogosławieństwo – restytucja najpierw dla Żydów, później także dla pogan (Rzymian rozdział 11 wersety 25-31: „(25) Nie chcę, bracia, pozostawiać was nieświadomymi tajemnicy, abyście nie uważali siebie za lepszych. Zatwardziałość ogarnęła tylko część Izraela, dopóki nie wejdzie ogół pogan. (26) A wtedy cały Izrael zostanie zbawiony, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu Wybawiciel, odwróci nieprawości od Jakuba. (27) Takie będzie moje przymierze z nimi, kiedy odpuszczę ich grzechy. (28) Według Ewangelii – są oni wrogami z waszego powodu, według wybraństwa – są umiłowani ze względu na przodków. (29) Boże dobrodziejstwa i wezwanie są bowiem nieodwołalne. (30) Podobnie jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich nieposłuszeństwa, (31) tak też i oni teraz są nieposłuszni z powodu okazanego wam miłosierdzia, aby sami doznali miłosierdzia”; rozdział 1 werset 16: „Nie wstydzę się ewangelii! Jest ona przecież potęgą Bożą, która prowadzi do zbawienia każdego wierzącego – najpierw Żyda, a potem Greka”).