Słownictwo Biblii

Słownictwo BibliiPo kilku ogólnych uwagach na temat hebrajskiej prozy i poezji przedstawionej w Biblii poświęcimy teraz nieco miejsca rozważeniu stosowania przez Biblię subtelności, finezji stylu (używania słów), ozdoby każdej wielkiej literatury.

Pod względem słownictwa hebrajskiego styl Biblii jest raczej ograniczony, ponieważ łącznie z nazwami własnymi w liczbie 2668 (według „Konkordancji hebrajskiej” Fuersta), z których wszystkie są istotne, występuje w niej tylko 8674 innych słów (według „Hebrajskiego słownika Starego Testamentu” Stronga). Słownictwo to jest jednak czysto hebrajskie, pomijając stosunkowo nieliczne słowa aramejskie w tekście oryginału, które możemy znaleźć w trzech księgach: niektórych rozdziałach Ezdrasza i Daniela oraz w dwóch wersetach Jeremiasza. W okresie 1200 lat od Mojżesza do Malachiasza język hebrajski przeszedł bardzo niewiele zmian, o wiele mniej niż nasze współczesne języki, tak więc ktoś znający prozę Mojżesza nie ma trudności ze zrozumieniem Nehemiasza, ostatniego pisarza prozy Starego Testamentu. Ktoś znający poetycki język Jakuba, Mojżesza i Ijoba, najstarszych przykładów trwałej poezji hebrajskiej, nie ma żadnych trudności z odszyfrowaniem poetyckiego języka Malachiasza, jeśli chodzi o słownictwo i styl, który w hebrajskiej Biblii w zastanawiający sposób jest wolny od obcych terminów i słów, slangu oraz wyrazów przestarzałych i zanikających. Jego słownictwo jest zatem czyste.

Nosi on także cechę poprawności: jego słowa są odpowiednio używane w zdaniach. Nie ma tutaj źle użytych słów, słów użytych w złym kontekście, ani słów niewyrażających dokładnie myśli Autora Biblii. Wprost przeciwnie, każde słowo ma swoje miejsce, każde jest umieszczone we właściwym kontekście i każde dokładnie wyraża myśl, jaką chce przekazać Bóg. To prawda, że tak jak w przypadku innych rozwiniętych języków, większość hebrajskich słów ma wiele znaczeń, lecz Pan zadbał o to, by Jego pisarze używali dokładnych słów dokładnie w tych miejscach, w których mogły być odpowiednio użyte. Na przykład, biblijni pisarze nigdy nie mówią twierdzić kiedy mają na myśli przewidywać, ani wzajemny, kiedy mają na myśli wspólny. Tak więc nigdy nie użyliby jeśli zamiast chyba że; jak zamiast jako; zajęcie zamiast zawód. Pisarze biblijni nie nadużywają też słów, jak to często dzieje się w angielskim z got oraz get. Zwracanie uwagi na poprawność używania słów pomogło im także w zachowaniu precyzji: pisarze Biblii mówią dokładnie to, co mają na myśli – nie mniej i nie więcej. Dlatego widzą różnice w stosowanych słowach. Spośród synonimów dobierają ten, który dokładnie wyraża myśl, jaka ma być przekazana.

Analiza synonimów Biblii, taka jak „Synonimy greckiego Nowego Testamentu” Trencha oraz „Hebrajskie synonimy Starego Testamentu” Griddleston’a, dostarcza wspaniałych przykładów precyzji w używaniu synonimicznych słów w Biblii. Nie używa się w niej trudności zamiast przeszkody, sposobności zamiast okazji, wagi zamiast ciężaru, przyznać zamiast wyznać, jedyny zamiast samotny itp. Tak więc w swym słownictwie Biblia jest dokładna, poprawna i czysta, posiadając cechy dobrego stylu.
Poprzednia stronaNastępna strona