Wydaje się zrozumiałe, że zasadniczo to samo Boskie prawo, któremu obecnie podlega ludzkość i według którego posłuszeństwo bywa nagradzane życiem, a nieposłuszeństwo karane śmiercią, ostatecznie musi stosować się do wszystkich inteligentnych stworzeń Boga. To prawo, zgodnie z określeniem naszego Pana, można zawrzeć w jednym słowie: Miłość. „On rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego” (Ewangelia Łukasza rozdział 10 werset 27 BT).

Gdy cele Boga zostaną zrealizowane, chwała Boskiego charakteru będzie zrozumiana przez wszystkie inteligentne stworzenia (także tych, które kiedyś najprawdopodobniej będą stwarzane w całym wszechświecie, które też będą korzystać z ludzkich doświadczeń – bowiem choć zło nie będzie już nigdy dozwolone, to będą mogły one zaobserwować, prześledzić skutki zła i na tej podstawie podjąć decyzję o swojej postawie wobec Boga). Tak więc ostatecznie wszyscy uznają, że tymczasowe zezwolenie na zło było mądrym przedsięwzięciem w Boskim planie. Dzisiaj można to dostrzec jedynie okiem wiary, gdy przez pryzmat Słowa Bożego patrzy się w przyszłość na rzeczy przepowiadane od początku świata przez usta wszystkich świętych proroków – na restytucję wszystkich rzeczy.