Pismo Święte uczy, że istnieli wyłącznie dwaj doskonali ludzie: Adam i Jezus. Adam został stworzony na obraz Boga, to znaczy z podobnymi władzami umysłowymi: rozumowania, pamięci, sądu i woli oraz z moralnymi zasadami sprawiedliwości, życzliwości, miłości itp. Adam, „z ziemi – ziemski”, był ziemskim obrazem istoty duchowej, posiadał zalety tego samego rodzaju, choć różniące się znacznie pod względem stopnia, zasięgu i kompetencji. Człowiek do tego stopnia jest obrazem Boga, iż Bóg może powiedzieć do upadłych ludzi: „Chodźcie, rozsądźmy” (Izajasza rozdział 1 werset 18).

Tak jak Jahwe jest władcą wszystkich rzeczy, tak człowiek został stworzony władcą wszystkich rzeczy ziemskich – 1 Mojżeszowa rozdział 1 werset 26: „Potem Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz według naszego podobieństwa; niech panuje nad rybami morskimi i ptactwem niebieskim, nad bydłem i całą ziemią oraz nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi, które pełzają po ziemi”.

Mojżesz mówi nam ponadto (w 1 Mojżeszowej rozdziale 1 wersecie 31, który brzmi: „I widział Bóg, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. Wówczas nastał wieczór, a potem ranek: dzień szósty”), że Bóg docenił człowieka, którego stworzył – nie którego zaczął stwarzać, lecz tego, którego skończył tworzyć – i uznał, że jego stworzenie jest „bardzo dobre”, to znaczy doskonałe. Bowiem z Boskiego punktu widzenia żadne niedoskonałe stworzenie nie może być bardzo dobre.

Doskonałość stworzonego człowieka jest opisana w Psalmie 8 wersetach 6-9: „(6) Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś. (7) Ustanowiłeś go nad dziełami rąk Twoich, wszystko poddałeś pod jego stopy: (8) wszystkie owce i bydło, a także dzikie zwierzęta, (9) ptactwo powietrzne i ryby morskie, wędrujące szlakami mórz”.

Ktoś, kto chciał Biblię dostosować do teorii ewolucji, podsunął myśl, że wyrażenie „mało co mniejszym” (Hebrajczyków rozdział 2 werset 7 w brzmieniu Biblii Tysiąclecia – „mało co mniejszym uczyniłeś go od aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś”) znaczy na „małą chwilę mniejszym”, a nie „w niewielkim stopniu niższym” od aniołów (i, swoją drogą nie od Boga, jak sugerują niektóre przekłady). Do takiej interpretacji wciąż obecnej w niektórych przekładach nie ma jednak podstaw źródłowych ani żadnego uzasadnienia. Wyrażenie to jest cytatem z Psalmu 8 wersetu 6, a krytyczne porównanie tych wersetów w językach greckim i hebrajskim nie pozostawia wątpliwości co do znaczenia. Myśl jest wyrażona jasno: mowa tu o stopniu nieco niższym od aniołów.

Dawid w powyższym psalmie mówi o człowieku w jego pierwotnym stanie i proroczo daje do zrozumienia, że Bóg nie zaniechał swego pierwotnego planu, według którego chciał, aby człowiek był Jego obrazem oraz królem ziemi, że będzie On o człowieku pamiętał, że odkupi go i że przywróci go do tej pozycji. Apostoł Paweł w przywołanym powyżej wersecie też zwraca uwagę na ten sam fakt: że pierwotny cel Boga nie został zaniechany, że Bóg przypomni sobie człowieka, pierwotnie wielkiego, doskonałego króla ziemi, nawiedzi go i przywróci do pierwotnego stanu. Dalej apostoł dodaje, że tej obiecanej restytucji jeszcze nie widzimy, ale widzimy pierwszy krok Boga w kierunku jej realizacji. Widzimy Jezusa ukoronowanego tą samą chwałą i czcią doskonałego człowieczeństwa oraz to, że jako odpowiedni okup, czyli zastępca, mógł On z łaski Bożej za każdego człowieka „zakosztować śmierci” i w ten sposób przygotować drogę przywrócenia człowiekowi wszystkiego, co zostało utracone.