Wykazaliśmy już, że grzeszna rasa ludzka nie mogła usprawiedliwić się przed Bogiem przez uczynki. Dlatego też widzimy, że jeśli człowiek chciałby być sprawiedliwy w oczach Boga, to musi dokonać tego poprzez wyciągnięcie ramienia wiary i uchwycenie się warunków działających dla naszego dobra, a przygotowanych przez samego Boga: „(8) Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: (9) nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił” (Efezjan rozdział 2 wersety 8 i 9). „Dlatego [dziedzictwo przypada] dzięki wierze, aby było z łaski” (Rzymian rozdział 4 werset 16). Przeczytajcie cały czwarty rozdział Listu do Rzymian i zwróćcie uwagę na niepowodzenie uczynków człowieka i wspaniały triumf ludzkiej wiary w dzieło Boże podjęte na rzecz człowieka. Wniosek z tego rozdziału został wyrażony w Rzymian rozdziale 5 wersecie 1: „Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia dzięki wierze, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa”. „Bo uważamy, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia przez wiarę, a nie przez wypełnianie nakazów Prawa (Zakonu)” (Rzymian rozdział 3 werset 28). „W ten sposób Prawo (Zakonu) stało się naszym opiekunem aż do czasu przyjścia Chrystusa, abyśmy mogli otrzymać usprawiedliwienie dzięki wierze” (Galatów rozdział 3 werset 24).

Chociaż świat będzie musiał praktykować wiarę, aby otrzymać restytucję, to jednak Kościół jest usprawiedliwiony z wiary w dodatkowym znaczeniu, mianowicie, iż nie otrzymaliśmy rzeczywistej, a jedynie poczytaną restytucję z wiary. Boża łaska może otworzyć drogę prowadzącą do naszego usprawiedliwienia przez krew i zmartwychwstanie Chrystusa, lecz jeśli my w to nie wierzymy, to jak możemy być usprawiedliwieni w oczach Bożych? My również musimy wykonać swoją część, musimy praktykować wiarę w Boskie zabezpieczenie naszego odkupienia.

Świat nie będzie musiał mieć tak głębokiej wiary jak Kościół, gdyż w następnym wieku łaska Boża będzie w zupełności okazywana w miarę osiągania celu restytucji wszystkich, którzy zechcą z niej skorzystać. Kościół tymczasem musi rozwinąć ogromną wiarę, aby w oczach Boga przez Chrystusa otrzymać stan poczytanej doskonałości, dostępnej pomimo faktu, iż jest on w stanie niedoskonałości i w rzeczywistości wcale nie doznaje restytucji ciała, oraz nadal przebywa w świecie, który stale zniechęca do czynienia czegokolwiek dobrego i na wszelkie możliwe sposoby przeciwstawia się Bogu. Restytucja prowadząca do ludzkiej doskonałości, jest nam poczytana przez wiarę, tak iż stoimy przed Bogiem doskonali tylko przez doskonałość Chrystusową, przypisaną nam na podstawie przyjęcia jej przez wiarę.

Mówi się, że tak powszechne używanie biretu i togi, przy okazji wręczania studentom dyplomów ukończenia danej instytucji edukacyjnej, zostało zapoczątkowane z bardzo dobrego powodu. Dawno temu zamożni studenci zdali sobie sprawę z tego, że ich biedniejsi koledzy czują pewne zakłopotanie związane z tym, iż nie stać ich na zakup nowego ubrania, w którym mogliby odebrać dyplom. Zdecydowano więc, że wszyscy studenci, tak bogaci jak i biedni, powinni nosić tego dnia proste, niedrogie odzienie składające się z czarnego biretu i togi. Podobnie jest z nami – niektórzy z natury byli lepsi według ciała od innych, lecz Pan postawił nas wszystkich na równej stopie. Wszyscy zostaliśmy przyodziani i okryci tą samą szatą Jego sprawiedliwości – wszyscy zostaliśmy uznani za doskonałych. W ten sposób niektórym zaoszczędzono zakłopotania, a innych uwolniono od chełpliwości. Cóż to za wspaniały stan!