W naszej serii „Cel powrotu Jezusa: Restytucja wszystkich rzeczy” omawialiśmy między innymi temat porównania i wzajemnej harmonii nauk o wyborze i wolnej łasce. Wówczas skupiliśmy się bardziej na podkreśleniu wolnej łaski, jaka ma działać w Tysiącleciu, a obecnie uczynimy podobnie odnośnie tematu wyboru, którego zakres działania obejmuje czasy przed Tysiącleciem.

Doktryny o predestynacji, potępieniu i wyborze z jednej strony oraz o wolnej łasce z drugiej strony są dyskutowane od wieków. Prowadzi nas to do wykazania plusów i minusów nauki kalwinizmu na temat predestynacji, potępienia i wyboru, wyznawanej zwłaszcza przez kościoły prezbiteriańskie, zreformowane i kongregacyjne, a także plusów i minusów nauki arminianizmu na temat wolnej łaski, wyznawanej szczególnie przez kościoły luterańskie i metodystyczne.

Kalwinizm, podkreślający głównie wszechwładzę Boga realizowaną przez Jego cechę/przymiot mocy, a drugorzędnie Jego intuicyjną wiedzę realizowaną przez Jego cechę/przymiot mądrości – uczy, że pomijając wszelkie inne okoliczności, Bóg, ze zwykłej przyjemności i dla Swej własnej chwały, z miliardów ludzkości niezmiennie przeznaczył niektóre jednostki do stanu wiecznej błogości, a całą resztę – większość rodziny ludzkiej – niezmiennie przeznaczył do wiecznych mąk.

Arminianizm natomiast kładzie nacisk na wolną łaskę Boga realizowaną głównie przez Jego cechę/przymiot miłości, a podrzędnie przez Jego cechę/przymiot sprawiedliwości związany z Okupem – uczy, że Bóg kocha cały rodzaj ludzki, że Chrystus umarł za całą ludzkość i że Duch Święty działa na rzecz całej ludzkości w celu zbawienia.

Każda z tych stron przeczy przeciwnym doktrynom drugiej strony. Jednak doktryny każdej ze stron mają swoje plusy i minusy. Kalwinizm ma rację, podkreślając działanie cech/przymiotów mocy i mądrości w predestynacji, potępieniu i wyborze, lecz myli się, sprzeciwiając się działaniu Boskiej miłości i sprawiedliwości związanych z Okupem i wolną łaską. Arminianizm ma rację, podkreślając działanie miłości i sprawiedliwości w wolnej łasce, lecz myli się, zaprzeczając Boskiej wszechwładzy w mocy i mądrości, działających w predestynacji, potępieniu i wyborze.

Kalwinizm słusznie twierdzi, że Pismo Święte, rozum i fakty dowodzą, że jak dotąd działa predestynacja, potępienie i wybór; natomiast przecząc temu, arminianizm jest w błędzie. Z drugiej strony, kalwinizm błądzi, twierdząc, że Boski plan kończy się wraz z zakończeniem wyboru, podczas gdy arminianizm myli się, ucząc, iż obecnie wobec wszystkich działa wolna łaska, że Bóg robi wszystko, co może, by zbawić każdego człowieka, i że nie udaje Mu się to z ogromną większością ludzi.

Obydwie te nauki są w błędzie co do sugerowanych przez siebie efektów – że ostatecznie zbawionych będzie bardzo niewielu i że wszyscy pozostali z miliardów mieszkańców ziemi zginą na wieki w wiecznym potępieniu, co jest bluźnierczą nauką.

Fakt, iż każda ze stron cytuje znaczną ilość wersetów na swoją korzyść a przeciwko drugiej stronie powinien przekonać nas, że obydwa te poglądy zawierają pewne elementy prawdy i błędu. Jeśli w każdym z nich odrzucimy błędy i połączymy elementy prawdy, a wersety traktujące o wyborze odniesiemy do czasu przed Tysiącleciem, natomiast te traktujące o wolnej łasce do czasu Tysiąclecia – uzyskamy biblijną prawdę na ten temat.