Chociaż wiele można mówić na temat różnych szczegółów i etapów wyboru i wolnej łaski, pozostawimy to na inne serie. Tymczasem zaś, w tym i kolejnym odcinku, wskażemy pokrótce, w jaki sposób Pismo Święte uczy o wyborze Kościoła w celu błogosławienia świata.

Święty Piotr napominał niektórych, by podjęli niezbędne kroki i stali się wybranym nasieniem/potomstwem Abrahama, tak aby udziałem świata mogły się stać czasy odświeżenia i restytucji:

• Dzieje Apostolskie rozdział 3 wersety 19-26: „(19) Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, (20) aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, (21) którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków. (22) Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. (23) A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu. (24) Zapowiadali te dni także wszyscy prorocy, którzy przemawiali od czasów Samuela i jego następców. (25) Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami, kiedy rzekł do Abrahama: Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi. (26) Dla was najpierw wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów”.

Święty Jakub mówił, że Bóg nawiedza obecnie narody, by wybrać „lud [wybranych] dla imienia swego [w charakterze i w chwale]” i że nie przeczy to wersetom, które dowodzą, że następnie, po dokonaniu takiego wyboru, będzie miał miejsce drugi adwent Pana w celu błogosławienia całej pozostałej ludzkości – niewybranych:

• Dzieje Apostolskie rozdział 15 wersety 13-18: „(13) Gdy oni przestali mówić, zabrał głos Jakub. „Bracia! Posłuchajcie mnie! (14) Szymon opowiedział, jak najpierw sam Bóg wybrał sobie ludzi [w innych przekładach: „lud dla imienia swego”] spośród pogan. (15) Zgadzają się z tym słowa Proroków, którzy powiedzieli: (16) A potem powrócę i podniosę upadły namiot Dawida, podźwignę jego ruiny i go odbuduję. (17) Wtedy i inni ludzie będą szukać Pana, wszystkie narody, gdyż są one moją własnością. Tak mówi Pan, który spełnia wszystko” „(18) Znane są Bogu od wieków wszystkie jego sprawy”.

Święty Paweł podkreśla te dwie klasy – wybranych i niewybranych – wykazując, że obydwie czekają na wyzwolenie i że świat otrzyma swoje od dawna oczekiwane wyzwolenie wtedy, gdy Chrystus i Kościół jako Synowie Boży, objawieni w chwale tysiącletniego Królestwa, będą rządzić nad rodzajem ludzkim w celu uwolnienia go z przekleństwa:

• Rzymian rozdział 8 wersety 17-23: „(17) A jeśli dziećmi, to i dziedzicami — dziedzicami Boga, a także współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, po to, by razem z Nim mieć również udział w chwale. (18) Uważam przy tym, że teraźniejsze cierpienia nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić. (19) Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia się synów Boga. (20) Gdyż stworzenie zostało poddane marności — nie z własnej woli, lecz z woli Tego, który je poddał — w nadziei, (21) że i samo stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli skażenia i wprowadzone w chwalebną wolność dzieci Boga. (22) Wiemy bowiem, że całe stworzenie aż do teraz wzdycha i znosi bóle rodzenia. (23) A nie tylko ono. Podobnie my sami, którzy już mamy pierwszy owoc — Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała”.

Dowodzi on także, że zaślepiony Izrael pozostanie w swym zaślepieniu aż do zdobycia pełnej liczby wybranych, kiedy to przez miłosierdzie, jakie wybrańcy okażą Izraelowi, zostanie uleczony ze stanu zaślepienia i ponownie przyjęty do Boskiej łaski:

• Rzymian rozdział 11 wersety 25-33: „(25) Chcę bowiem, bracia, abyście byli świadomi pewnej tajemnicy i dzięki temu nie mieli zbyt wysokiego mniemania o sobie. Otóż niewrażliwość dotknęła części Izraela. Potrwa ona do czasu przyjęcia pełni pogan. (26) W ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, zgodnie ze słowami: Z Syjonu przyjdzie Wybawca i usunie bezbożność Jakuba. (27) Takie zawrę z nimi przymierze, kiedy zmażę ich grzechy. (28) Z punktu widzenia dobrej nowiny, są oni — ze względu na was — nieprzyjaciółmi, jednak co do wybrania — ze względu na ojców — nie utracili Bożej miłości. (29) To dlatego, że dary łaski i powołanie ze strony Boga są rzeczą nieodwołalną. (30) Bo, jak niegdyś wy byliście nieposłuszni Bogu, a teraz — z powodu ich nieposłuszeństwa — dostąpiliście miłosierdzia, (31) tak teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, oni są nieposłuszni, po to, aby z kolei oni go dostąpili. (32) Bóg bowiem wydał wszystkich w moc nieposłuszeństwa, aby wszystkim móc okazać miłosierdzie. (33) O, głębio bogactwa, mądrości i myśli Boga! Jakże niepojęte są Jego wyroki i Jego drogi jakże niezbadane!”.

Mówiąc z natchnienia Ducha Świętego, Symeon stwierdza, że błogosławieństwo to będzie dla wszystkich Izraelitów, którzy w Wieku Ewangelii potykają się o Chrystusa:

• Łukasza rozdział 2 werset 34: „I błogosławił im Symeon, i rzekł do Marii, matki jego: Oto ten przeznaczony jest, aby przezeń upadło i powstało wielu w Izraelu, i aby był znakiem, któremu się sprzeciwiać będą”.

Święty Paweł powiada nam, że Chrystus i wierny Kościół – wybrańcy – są nasieniem/potomstwem Abrahama:

• Galacjan rozdział 3 wersety 8,16,29: „(8) Pismo zaś, które przewidywało, że Bóg będzie usprawiedliwiał pogan na podstawie wiary, już wcześniej zapowiedziało Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. (16) Odnosząc to do Abrahama, trzeba zauważyć, że otrzymał on obietnice dla siebie i swego potomka. Słowo potomstwo bowiem, użyte w obietnicy, występuje w liczbie pojedynczej, a nie mnogiej. Chodzi więc o potomka — jednego, nie wielu. Tym potomkiem jest Chrystus. (29) A jeśli zawieracie się w Chrystusie, to jesteście potomstwem Abrahama, dziedzicami — według obietnicy”,

które zgodnie z obietnicą Boga potwierdzoną przysięgą, po zakończeniu swego wyboru będzie błogosławić wszystkie rodziny, narody i rodzaje ziemi:

• 1 Mojżeszowa rozdział 22 wersety 16-18: „(16) Przez siebie samego przysiągłem, mówi Pan: Ponieważeś to uczynił, a nie sfolgowałeś synowi twemu, jedynemu twemu; (17) Błogosławiąc, błogosławić ci będę, a rozmnażając rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim; a odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół twoich. (18) I błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi, dla tego, żeś usłuchał głosu mego”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 12 werset 3: „I będę błogosławił błogosławiącym tobie; a przeklinające cię przeklinać będę: i będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 18 werset 18: „Przecież Abraham na pewno rozmnoży się w lud wielki i możny, a w nim będą błogosławione wszystkie narody ziemi”;
• Dzieje Apostolskie rozdział 3 werset 25: „Wy jesteście synami tych proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami. Oświadczył On Abrahamowi: W twoim potomstwie będą błogosławione wszystkie rody ziemi”.

Nasz Pan Jezus wyraźnie stwierdza, że modlił się o udoskonalenie Kościoła, aby (po zakończeniu w Wieku Ewangelii tego doskonalenia, tj. po Wieku Ewangelii, a zatem w Wieku Tysiąclecia) świat mógł uwierzyć i uznać, że Bóg umiłował wybrany Kościół tą samą miłością, dzięki której dał Jezusa:

• ewangelia Jana rozdział 17 wersety 20-23: „(20) Wstawiam się nie tylko za nimi, ale także za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie. (21) Pragnę, by wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie. Niech oni w nas będą jedno, aby świat przez to uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. (22) Ja im dałem chwałę, którą Mi dałeś, aby byli jedno, jak My jedno jesteśmy: (23) Ja w nich, a Ty we Mnie; niech się staną doskonali w jedności, aby świat przez to poznał, że Ty Mnie posłałeś i ukochałeś ich tak, jak ukochałeś Mnie”.