Kontynuujemy naszą krótką analizę szczególnych cech literackiego stylu Biblii. Po wzniosłości, pięknie i prostocie, kolejnym atrybutem dobrego stylu jest zwięzłość. Także i pod tym względem Biblia wiedzie prym. Nigdzie indziej nie znajdziemy tak zwięzłych wypowiedzi. Jest to szczególnie prawdziwe w odniesieniu do ksiąg mądrości, Przypowieści i Kaznodziei, mów Jezusa i listów Apostołów.

By literatura była wielka, powinna mieć wewnętrzne powiązanie swych części, które czyni ją wyrazem jednolitej całości, tj. w literaturze powinna być jedność, dzięki czemu nie jest ona zlepkiem oderwanych od siebie i niepowiązanych z sobą elementów. Pod tym względem Biblia jako literatura jest nieporównywalna z jakąkolwiek inną: jest ona jednością, w której zasobnych fałdach doskonale łączy się wielka różnorodność i indywidualność. Jej elementy składowe – doktryny, nauki etyczne, obietnice, napomnienia, proroctwa, historie i typy – przejawiają jedność wśród różnorodności i indywidualności. Jako swój wielki cel objawia ona chwałę Boga; jako bohatera przedstawia Pana Jezusa, a jako bohaterkę Jego Oblubienicę; ośrodkiem, z którego rozchodzą się jej promienie, jest krzyż, jak wyraził to poeta: „Całe światło świętej historii skupia się wokół jej najwyższej Głowy!”

Kolejną cechą wielkiej literatury jest praktyczność. Jest to z pewnością prawdziwe w odniesieniu do Biblii w najwyższym stopniu. Jest ona oświecającym światłem używanym do praktycznych celów, najpierw dla wybranych, a później dla niewybranych. Każdej z tych klas udziela pomocy niezbędnej dla jej rozwoju: teraz rozwija wybrańców, a później tego samego dokona wobec niewybranych. Jest ona mocą umożliwiającą każdy krok obecnego procesu zbawienia, a w odpowiednim czasie zbawienia dla wszystkich pozostałych. Osiągnie cele swych wysiłków w postaci chwały dla Boga i Baranka, dzięki swej zawartości udzieli wiecznego życia na różnych poziomach istnienia tym, których przygotuje do takiego rodzaju życia, a zniszczenia wszystkim tym, którzy nie będą nadawać się do życia, z powodu swego w pełni świadomego i dobrowolnego grzeszenia, przez co dowiedzie swej praktyczności, osiągając najlepsze i najbardziej pożądane rezultaty.