Wszystkie logicznie myślące umysły lubią dochodzić do konkretnego wniosku, do upewnienia się o prawdziwości swego rozumowania, o ile to możliwe względem każdego zagadnienia Prawdy; a Apostoł oświadcza, że o to starać się powinien dla samego siebie każdy członek Kościoła – „w swoim umyśle” (jak mówi Rzymian rozdział 14 werset 5: „Jeden bowiem czyni różnicę między dniem a dniem, a drugi każdy dzień ocenia [jednakowo]. Każdy niech będzie dobrze upewniony w swoim umyśle”, a w przekładzie Warszawsko-Praskim jest to oddane następująco: „Kiedy indziej znów ktoś sądzi, że pewne dni są szczególnie ważne, a dla drugiego wszystkie dni są jednakowe. Jeden i drugi może zostać przy swoim, byleby obaj byli przekonani o słuszności własnego sądu”).

Pospolitym błędem jest jednak stosowanie tej dobrej w znaczeniu osobistym reguły względem całego zgromadzenia czy zebrania badającego Biblię – usiłowanie zmuszenia wszystkich, aby doszli to tego samego zdania odnośnie znaczenia Słowa Pańskiego. Właściwe jest pragnienie, aby wszyscy mogli patrzeć na wszystkie sprawy jednakowo, „okiem w oko” [jak mówi Izajasza rozdział 52 werset 8: „Posłuchaj! Twoi strażnicy podnieśli głos. Zgodnie wykrzykują z radości; bo oko w oko zobaczą, jak Jehowa z powrotem zbiera Syjon”], lecz nierozsądne jest spodziewanie się, że to nastąpi przed czasem gdy „będzie jedna owczarnia i jeden pasterz” (ewangelia Jana rozdział 10 werset 16), skoro wiemy, że wszyscy odpadli od doskonałości nie tylko pod względem ciała, lecz i umysłu, i że odchylenia te dotyczą różnych aspektów, zarówno tych fizycznych – jak wrodzonych i nabytych chorób, budowy ciała, jak i psychicznych. Rozmaite rodzaje i stopnie wykształcenia, wychowania i dotychczasowego doświadczenia życiowego są również ważnymi czynnikami, które pomagają lub przeszkadzają w osiągnięciu zgodnego poglądu.

Lecz czy Apostoł nie daje do zrozumienia, że wszyscy mamy być podobnego zrozumienia?

• (Filipensów rozdział 2 werset 2: „dopełnijcie mojej radości tym, że będziecie mieli te same dążenia i będziecie żywili tę samą miłość, że będziecie trwali w jedności i myśleli podobnie”)

i że wszyscy będziemy wyuczeni przez Boga?

• (ewangelia Jana rozdział 6 werset 45: „Napisane jest u Proroków: I wszyscy będą wyuczeni przez Boga. Każdy więc, kto słyszał od Ojca i nauczył się, przychodzi do mnie”),

tak, iż wszyscy posiądziemy ducha trzeźwego myślenia?

• (inaczej: zdrowego rozsądku – 2 Tymoteusza rozdział 1 werset 7: „Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia”)

oraz że powinniśmy spodziewać się wzrastania w łasce i znajomości?

• (2 Piotra rozdział 3 werset 18: „Ale wzrastajcie w łasce oraz znajomości naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i teraz, i na czas wieczności. Amen”)

ku wzajemnemu budowaniu się w najświętszej wierze?

• (1 Koryntów rozdział 14 werset 26: „Chodzi więc o to, bracia, że każdy ma jakiś dar – śpiewu, nauczania, objawiania Bożych tajemnic, języków, tłumaczenia języków. Kiedy się gromadzicie, niech one wszystkie służą wzajemnemu budowaniu”).

Tak, wszystko to jest prawdą; lecz nie jest powiedziane, że wszystko to zostanie osiągnięte na jednym zebraniu. Lud Boży posiada nie tylko różnie cechy fizyczne i różni się doświadczeniem czy wykształceniem, lecz w dodatku jego różni członkowie różnią się wiekiem – jedni są niemowlętami, inni dziećmi, zaś inni osobami dojrzałymi (zarówno fizycznie, jak i duchowo).

Niech więc nas nie dziwi, że niektórzy w pojmowaniu są powolniejsi od innych, a więc dłużej zajmuje im dojście w swych umysłach do pełnego przekonania odnośnie niektórych „głębokości Bożych”. Muszą oni pojąć rzeczy podstawowe:

• że wszyscy byli grzesznikami,
• że Jezus Chrystus, nasz Przewodnik, odkupił nas przez swą ofiarę dokonaną na Kalwarii,
• że znajdujemy się teraz w szkole Chrystusowej, gdzie uczymy się i przygotowujemy do Królestwa i naszej w nim służby, i
• że do szkoły tej mają wstęp tylko ci, którzy wszystko poświęcili dla Pana.

Wszyscy muszą te rzeczy rozumieć oraz zawsze i całkowicie się z nimi zgadzać, w przeciwnym bowiem razie nie moglibyśmy takich osób uznać nawet za braterskie niemowlęta; wszyscy jednak potrzebujemy wzajemnej cierpliwości i wyrozumiałości dla odmienności innych, a za tym wszystkim musi stać miłość, która pomnaża każdą łaskę ducha, w miarę jak dochodzimy do jej pełni.

Wobec powyższego, wszystkie pytania, wszystkie odpowiedzi – na zebraniach, w których uczestniczy więcej osób – wszystkie uwagi powinny odnosić się do wszystkich obecnych uczestników (a nie do kogoś osobiście lub do pewnej liczby) i dlatego winny być kierowane do przewodniczącego, który jest przedstawicielem wszystkich, z wyjątkiem sytuacji, gdy przewodniczący poprosi mówcę, aby zwrócił się do słuchaczy i przemawiał wprost do zgromadzonych. Z tej też przyczyny po wyrażeniu swego poglądu każdy powinien spokojnie wysłuchać poglądów innych, a nie czuć się powołanym do debatowania lub powtarzania swego już raz przedstawionego stanowiska. Skorzystawszy z danej mu sposobności, każdy powinien położyć ufność w Panu, by to On kierował, uczył i pokazywał Prawdę, a nie nalegać na to, aby wszystkich zmusić do rozumienia każdego zagadnienia tak, jak widzi je dana osoba, czy też tak, jak się zapatruje na nie nawet większość. „Pod względem podstaw – jedność, a pod względem rzeczy ubocznych – życzliwość” – oto właściwa reguła, według której należy postępować.

Zgadzamy się jednak, że każdy element prawdy jest ważny i że najmniejszy element błędu jest szkodliwy, że lud Pański powinien modlić się i starać o jedność w znajomości, ale nie możemy się spodziewać, że osiągniemy ją przemocą. Jedność ducha względem pierwszych i podstawowych zasad prawdy jest rzeczą najistotniejszą. Gdzie zaś ta jedność jest utrzymywana, tam możemy być pewni, że wszystkich, którzy ją posiadają, nasz Pan poprowadzi do wszelkiej prawdy, jaka jest na czasie i jaka jest dla nas konieczna.

I to właśnie dlatego prowadzący trzodę Pańską potrzebują szczególnej mądrości, miłości, siły charakteru i jasnego zrozumienia Prawdy, by pod koniec każdego zebrania ten, który je prowadzi, umiał podsumować omawiane świadectwa Pisma Świętego i pozostawić umysły uczestników pod ich błogosławionym wpływem, wyrażając się jasno, stanowczo, z miłością, lecz nigdy dogmatycznie, chyba że chodzi o zasady podstawowe.

„Bereańskie” pytania do przemyślenia i rozważenia w związku z dzisiejszym odcinkiem. Pytania oznaczone gwiazdką nie są ujęte w powyższym tekście.

1) Jakie podejście cechuje każdy logicznie myślący umysł?
2) Jakie jest właściwe zastosowanie reguły z Rzymian rozdziału 14 wersetu 15, a jakie niewłaściwe?
3) Czego możemy pragnąć? (Izajasza rozdział 52 werset 8)
4) Czy możemy spodziewać się osiągnięcia tego? Dlaczego tak jest?
5) Jakie możemy mieć wątpliwości, w związku ze słowami apostołów i Jezusa z Filipian rozdziału 2 wersetu 2, Filipian rozdziału 3 wersetu 16, ewangelii Jana rozdziału 6 wersetu 45, Efezów rozdziału 4 wersetu 21, 2 Tymoteusza rozdziału 1 wersetu 7, 2 Piotra rozdziału 3 wersetu 18, 1 Koryntów rozdziału 14 wersetu 26 i listu Judy rozdziału 1 wersetu 20?
6) O czym jednak trzeba pamiętać?
7) Co jest potrzebne na początku drogi do prawdy i jedności?
8) Czy jest to KONIECZNE?
9) Czego więc wszyscy potrzebujemy?
10) W jaki więc sposób możemy sprawić, by nasze badania przynosiły nam korzyść, a nie prowadziły do kłótni?
11) Do kogo powinien zwracać się każdy z uczestników – i dlaczego?
12) Co każdy powinien zrobić po wyrażeniu swego poglądu w danej sprawie?
13) Czego NIE powinien on robić?
14) Jaka powinna być nasza postawa, szczególnie gdy ktoś ma inne zdanie niż my?
15) Jaka jest właściwa reguła według której należy postępować?
16) Co jest oczywiste odnośnie prawdy, błędu i jedności w znajomości?
17) Co jest oczywiste odnośnie dochodzenia do tej jedności?
18) Co jest rzeczą najistotniejszą?
19) Czego możemy być pewni jeśli będziemy zachowywali właściwą podstawę i jedność ducha względem podstawowych zasad prawdy?
20*) Jakie są najbardziej podstawowe z podstawowych zasad prawdy?
(Za „Reprintem” numer 5284 c:
„1. Wszyscy ludzie – wszystkie dzieci Adama – są grzesznymi.
2. Żaden nie może być pojednanym z Bogiem bez ofiary Odkupiciela.
3. Jezus przyszedł na Świat aby być tą ofiarę – a później aby zastosować ten złożony przez Siebie Okup za grzechy wszystkiego świata.
4. Na podstawie wiary w to dzieło Odkupiciela, wierzący może poświęcić się Bogu na służbę, przyjmując Boskie zaproszenie: „Stawiajcie ciała wasze ofiarą żywą.””
Ci, którzy je zbadają, zrozumieją, uznają za prawdziwe, przyjmą za swoje zrozumienie i będą zgodnie z tym postępować – mają być przyjęci za naszych braci i siostry w Panu.”
„Naszą radą dla wszystkich wiernych Pańskich jest, aby nie kładli jarzm jedni na drugich, ponad te fundamentalne punkty powyżej wymienione – aby pod wszelkimi innymi względami starali się być wolnymi i pozastawiali wolność drugim, będąc w społeczności i zgodzie jedni z drugimi, na ile to jest możliwe.”)
21) Co więc jest potrzebne dla prowadzących zebranie?