Typiczny charakter Zakonu oraz autor zawartych w nich praw

Ten sam obrazek jak na poprzedniej podstronie, jedyna różnica to część napisu na dole: Część 14: Typiczny charakter Zakonu oraz autor zawartych w nich prawZakon Mojżeszowy miał także charakter typiczny:

  • Hebrajczyków rozdział 10 werset 1: „Zakon jest tylko cieniem przyszłych dóbr, a nie ich rzeczywistą postacią. Stąd nie może żadną miarą przez te same ofiary, które corocznie i nieustannie się powtarzają, doprowadzić do doskonałości tych, co z nimi przystępują”;
  • Hebrajczyków rozdział 8 wersety 2-5: „(2) Jest on sługą świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie człowieka. (3) Każdy bowiem najwyższy kapłan jest ustanawiany do składania darów i ofiar. Dlatego było konieczne, żeby i ten miał co ofiarować. (4) Gdyby zaś był na ziemi, nie byłby kapłanem, gdyż są tu inni kapłani, którzy ofiarują dary zgodnie z prawem. (5) Służą oni obrazowi i cieniowi tego, co niebiańskie, jak Bóg powiedział Mojżeszowi, gdy miał zbudować przybytek: Uważaj – powiedział – abyś uczynił wszystko według wzoru, który ci został ukazany na górze”;
  • Kolosan rozdział 2 wersety 16 i 17: „(16) Niechaj nikt nie odważa się krytykować was czy to z powodu pokarmu i napoju, czy też z powodu święta, nowiu księżyca lub szabatu. (17) To są tylko cienie rzeczy przyszłych, a rzeczywistością jest Ciało Chrystusa”;

i tak dalej, ale tego zagadnienia nie będziemy obecnie szerzej omawiać, jako, że jest to zbyt obszerny temat. Jeżeli ktoś jest zainteresowany – proponujemy wysłuchać na przykład wykładu p.t. „Ofiary za występek” – w którym jest krótkie wyszczególnienie różnych rodzajów ofiar i ich antytypów, oraz omówienie antytypicznego znaczenia właśnie ofiar za występek – w jaki sposób my dzisiaj powinniśmy składać takie antytypiczne ofiary.

Wracając do tematu – nawet mimo naszego pobieżnego przeglądu w kilku ostatnich odcinkach, znaleźliśmy dobitne dowody na to, że to Prawo – Zakon – jest naprawdę wspaniałą manifestacją mądrości i sprawiedliwości, szczególnie jeśli zwróci się uwagę na czas jego powstania. A przecież stanowi ono strukturę całego systemu objawionej religii, której szczegóły są rozwijane w pozostałych częściach Biblii.

Zgodnie z tym, co wskazywaliśmy omawiając poszczególne zarysy Zakonu, wszyscy muszą przyznać, iż Zakon analizowany w świetle rozumu nie nosi śladów autorstwa złych, podstępnych ludzi, lecz dokładnie odpowiada temu, czego natura naucza na temat Boskiego charakteru. Zakon daje dowody Bożej mądrości, sprawiedliwości i miłości. Ponadto Mojżesz, którego charakter również omówiliśmy – ów pobożny i szlachetny prawodawca, nie przyznaje się do autorstwa tych praw, lecz przypisuje je Bogu:

  • 2 Mojżeszowa rozdział 24 werset 12: „PAN rzekł do Mojżesza: ‘Wyjdź do Mnie na górę i pozostań tam. Dam ci kamienne tablice, Prawo i przykazania, które zapisałem, abyś mógł przekazać ludowi moją naukę’”;
  • 5 Mojżeszowa rozdział 9 wersety 9-11: „(9) Było to wówczas, gdy wszedłem na górę, aby otrzymać kamienne tablice, tablice Przymierza, które PAN zawarł z wami. Przebywałem tam, na górze, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy. Nie jadłem chleba ani nie piłem wody. (10) Tam otrzymałem od PANA dwie kamienne tablice, zapisane palcem Bożym, a na nich wszystkie słowa streszczające to, o czym PAN mówił do was na górze spośród płomieni, w dniu zgromadzenia. (11) Wtedy, po upływie czterdziestu dni i czterdziestu nocy, gdy PAN dał mi dwie kamienne tablice, tablice Przymierza”;
  • 2 Mojżeszowa rozdział 26 werset 30: „Potem postawisz przybytek według wzoru, który ci ukazałem na górze”;
  • 3 Mojżeszowa rozdział 1 werset 1: „PAN przywołał Mojżesza i przemówił do niego z namiotu spotkania tymi słowy”.

Zważywszy na jego charakter oraz zawarte w Zakonie polecenia dawane ludziom, by nie świadczyli fałszywie, unikali hipokryzji oraz kłamstwa, czy właściwym byłoby przypuszczenie, że taki człowiek mógł kłamać oraz wmawiać ludziom, że jego własne poglądy i prawa pochodzą od Boga?

Warto byłoby także pamiętać, że obecnie badamy współczesne kopie Biblii i dlatego uczciwość, która ją cechuje, stosuje się też do następców Mojżesza, bo choć pomiędzy nimi znajdowali się ludzie źli, którzy starali się o własne dobro, a nie bliźnich, to oczywiste jest, że nie usiłowali sfałszować Świętych Pism, które do dzisiejszego dnia pozostały w zadziwiającym stopniu nieskażone (w tej kwestii polecamy także np. serię „Liczbowanie biblijne”, oraz ten odcinek Odwyku)
Poprzednia stronaNastępna strona