Mojżesz wskazał w Zakonie nie tylko na ofiarę, lecz także na wymazanie grzechów i błogosławienie ludu pod panowaniem Wielkiego Wyzwoliciela, którego moc i władza, jak oznajmił, daleko przewyższają jego własną, choć mają być podobne do sprawowanych przez niego:

• 5 Mojżeszowa rozdział 18 wersety 15 i 19: „(15) PAN, twój Bóg, wzbudzi ci proroka pochodzącego spośród ciebie, spośród twoich braci, podobnego do mnie — i jego będziecie słuchać. (19) I Ja rozliczę każdego, kto nie posłucha moich słów, które ten prorok oznajmi w moim imieniu”.

Obiecany wyzwoliciel ma błogosławić nie tylko Izrael, lecz przez Izrael “wszystkie narody ziemi”:

• 1 Mojżeszowa rozdział 12 werset 3: „I będę błogosławił błogosławiącym tobie; a przeklinające cię przeklinać będę: i będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 18 werset 18: „Przecież Abraham ma się stać [ojcem] wielkiego i potężnego narodu. W nim będą błogosławione wszystkie narody ziemi”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 22 werset 18: „I błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi, dla tego, żeś usłuchał głosu mego”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 26 werset 4: „Rozmnożę potomstwo twoje jako gwiazdy na niebie i dam potomstwu twojemu całą tę ziemię, a w potomstwie twoim będą błogosławione wszystkie narody ziemi”.

I pomimo uprzedzeń narodu żydowskiego prorocy kontynuowali to samo świadectwo, oświadczając, iż Mesjasz będzie “światłością pogan” (narodów – bowiem hebrajskie słowo גּוֹי – „goim” – można przetłumaczyć zarówno jako „poganie”, jak i „narody”, dlatego różne polskie przekłady stosują to w różnych wersetach zamiennie):

• Izajasza rozdział 49 werset 6: „Mówi On: To za mało, że jesteś Mi sługą, by podźwignąć plemiona Jakuba i doprowadzić do powrotu ocalonych Izraela, dlatego ustanowiłem Cię światłem narodów (lub, w innych przekładach: pogan), aby moje zbawienie dosięgło krańców ziemi”;
• ewangelia Łukasza rozdział 2 werset 32 (dla kontekstu – od wersetu 25): „(25) Wtedy właśnie był w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon, człowiek sprawiedliwy i bogobojny, który oczekiwał pocieszenia Izraela, a Duch Święty był z nim. (26) Jemu to zapowiedział Duch Święty, że nie ujrzy śmierci, zanim nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. (27) Wiedziony więc Duchem przyszedł do świątyni, a kiedy rodzice wnosili Dziecię Jezus, aby spełnić przepis Prawa odnoszący się do Niego, (28) on wziął Je na swoje ręce i błogosławił Boga mówiąc: (29) Teraz uwalniasz swego sługę, Władco, według słowa swego, w pokoju, (30) bo oczy moje zobaczyły Zbawienie, (31) które przygotowałeś wobec wszystkich ludów; (32) światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”;

Mówili, że poganie (narody) przyjdą do Niego “od krańców ziemi”:

• Jeremiasza rozdział 16 werset 19: „PANIE, moja mocy i siło, moja ucieczko w dniu utrapienia! Do ciebie przyjdą poganie od krańców ziemi i powiedzą: Zaprawdę, nasi ojcowie odziedziczyli kłamstwa i marności, w których nie było żadnego pożytku”;

że Jego imię “wielkie będzie wśród narodów” (pogan):

• Malachiasza rozdział 1 werset 11: „Od wschodu słońca bowiem aż do jego zachodu moje imię będzie wielkie wśród pogan; na każdym miejscu będą składane mojemu imieniu kadzidło i ofiara czysta. Moje imię bowiem będzie wielkie wśród narodów, mówi PAN zastępów”:

i że chwałę Pańską zobaczą „wszyscy ludzie” – „wszelkie ciało”:

• Izajasza rozdział 40 werset 5: „Objawi się chwała Jahwe i wraz zobaczą ją wszyscy ludzie, bo usta Jahwe przemówiły”;
• Izajasza rozdział 42 wersety od 1 do 7: „(1) Oto mój sługa, którego popieram, mój wybrany, rozkosz mojej duszy. Złożyłem na Nim mego Ducha, On nada narodom prawo. (2) Nie będzie krzyczał, nie będzie się unosił, nie wydostanie się na ulice Jego głos. (3) Trzciny nadłamanej nie dołamie, knota gasnącego nie dogasi, w imię prawdy nada prawo. (4) Nie ustanie, nie ulegnie załamaniu, dopóki nie utrwali prawa na ziemi — Jego nauki wyczekują wyspy. (5) Tak mówi Bóg, PAN, który stworzył niebo i rozpostarł je, rozciągnął ziemię, sprawił, że rodzi plony, żyjącym na niej ludziom daje tchnienie i ducha tym, którzy po niej chodzą. (6) Ja, PAN, powołałem Cię w sprawiedliwości, ująłem Cię za rękę, strzegę Cię i czynię pośrednikiem przymierza z ludem i światłem dla narodów, (7) abyś niewidzącym pootwierał oczy, wyprowadził więźniów z zamknięcia i przywrócił wolność siedzącym w ciemności”.

Pisarze Nowego Testamentu twierdzą, że posiadają Boskie namaszczenie, które pozwala im zrozumieć wypełnienie się proroctw dotyczących ofiary Chrystusa. Mimo uprzedzenia – jako Żydzi wierzyli bowiem, że wszelkie błogosławieństwa są ograniczone do ich własnego narodu (jak mówią Dzieje Apostolskie rozdział 11 wersety 1-18 – zacytujemy tylko niektóre wersety – najpierw 1-3: „(1) Apostołowie zaś oraz bracia rozrzuceni po Judei usłyszeli, że poganie również przyjęli Słowo Boga. (2) Gdy więc Piotr przybył do Jerozolimy, ci, którzy byli z obrzezanych, zaczęli wysuwać przeciwko niemu zarzuty: (3) Gościłeś u ludzi nieobrzezanych — mówili — i zasiadałeś z nimi do stołu”. W kolejnych wersetach Piotr opowiada o swojej wizji w której miał zabijać i jeść nieczyste zwierzęta, a następnie o wizycie u Korneliusza i zesłaniu Ducha Świętego na pogan. I na końcu, Piotr powiedział: wersety 17-18: „(17) Jeśli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to kim ja jestem, abym mógł sprzeciwiać się Bogu? (18) Gdy to usłyszeli, uspokoili się i zaczęli chwalić Boga: Tak więc i poganom — mówili — Bóg sprawił opamiętanie, aby mogli otrzymać życie”) – byli oni więc w stanie zrozumieć, że wraz z narodem izraelskim, i dzięki niemu, błogosławione będą wszystkie narody żyjące na ziemi.

Pisarze ci zrozumieli też, że zanim nastąpi błogosławienie Izraela (bądź świata), dokonany będzie wybór “Maluczkiego Stadka” (ewangelia Łukasza rozdział 12 werset 32: „Nie bój się, o maluczkie stadko! albowiem się upodobało Ojcu waszemu, dać wam królestwo”) tak z Żydów, jak i z pogan (Galacjan rozdział 5 werset 6: „W Chrystusie Jezusie bowiem nie ma znaczenia ani obrzezanie, ani jego brak, lecz liczy się wiara ujawniająca swą moc dzięki miłości”) – np.: Dzieje Apostolskie rozdział 15 wersety 13-17: „(13) A gdy i oni umilkli, odezwał się Jakub. Powiedział: Posłuchajcie mnie, bracia. (14) Szymon opowiedział, jak najpierw Bóg zatroszczył się, żeby wybrać sobie lud spośród pogan. (15) Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo jest napisane: (16) Potem powrócę i odbuduję zniszczony przybytek Dawida. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, (17) aby odnaleźli Pana pozostali ludzie i wszystkie narody, nad którymi jest wzywane Moje imię – mówi Pan, który to sprawia”. “Maluczkie Stadko” miało być poddane próbie i okazać się godne współdziedzictwa w chwale i zaszczycie z Wielkim Wyzwolicielem i udziału z Nim w zaszczytnym dziele błogosławienia Izraela i wszystkich narodów – Rzymian rozdział 8 werset 17: „A jeśli dziećmi, to i dziedzicami — dziedzicami Boga, a także współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, po to, by razem z Nim mieć również udział w chwale”.

Ci sami pisarze wskazują na harmonię tego poglądu z treścią Zakonu i Proroków oraz na wspaniałość i zasięg tego planu, jaki prezentują, a który przewyższa najwznioślejsze wyobrażenia, jakie można budować na słowach z ewangelii Łukasza rozdziału 2 wersetu 10: “ale anioł powiedział im: – Nie bójcie się! Przynoszę wam dobrą nowinę, wielką radość dla wszystkich ludzi”!