Może się wydawać, że liczne koła w zegarze są niepotrzebne, jednak nawet te najwolniejsze są niezbędne. Podobnie – Biblia, składająca się z wielu części i przygotowywana przez wielu pisarzy, jest jedną zupełną i harmonijną całością. Żadna część nie jest zbędna i choć niektóre z nich bardziej się wyróżniają niż pozostałe, wszystkie są użyteczne i potrzebne. Wśród tak zwanych “postępowych myślicieli” i “wybitnych teologów” doby dzisiejszej popularne stało się lekkie traktowanie i lekceważenie, jeśli nie wręcz zaprzeczanie, licznym “cudom” Starego Testamentu i nazywanie ich “bajkami” (a niektórzy, idąc ich śladem, mówili o opisujących je osobach, że byli np. „napruci winem i palący jakieś zioła”).

Do takich cudów należą też historie o Jonaszu i wielkiej rybie, o Noem i arce, o Ewie i wężu, o zatrzymaniu słońca na rozkaz Jozuego, czy o mówiącej oślicy Balaama. Widocznie owi mądrzy ludzie przeoczają fakt, iż różne części Biblii tak się przeplatają i łączą ze sobą, że usunięcie lub zdyskredytowanie jednego z tych cudów byłoby usunięciem lub zdyskredytowaniem całości. Bo jeśli pierwotne relacje są fałszywe, to ci, którzy je powtarzali, też byli fałszerzami lub ofiarami fałszerstwa. W obu wypadkach byłoby niemożliwe przyjęcie przez nas ich świadectwa jako natchnionego przez Boga. Wyeliminowanie z Biblii wspomnianych powyżej cudów unieważniłoby świadectwa jej głównych pisarzy, a prócz tego – świadectwa naszego Pana Jezusa.

Opisana w pierwszych rozdziałach 1 Mojżeszowej historia upadku, podobnie jak oszukanie Ewy przez węża (m.in. w 1 Mojżeszowej rozdziale 3 wersecie 13: „Jahwe-Bóg rzekł do kobiety: Cóżeś uczyniła? A kobieta odpowiedziała: Wąż mnie zwiódł i zjadłam”), została poświadczona przez Pawła:

• 2 Koryntian rozdział 11 werset 3: „Obawiam się jednak, czy w jakiś sposób — podobnie jak wąż zwiódł Ewę swoją przebiegłością — wasze myśli nie zostały skażone i odwiedzione od szczerości i czystości względem Chrystusa”;
• 1 Tymoteusza rozdział 2 werset 14: „I Adam nie był zwiedziony, ale niewiasta zwiedziona będąc, przestępstwa przyczyną była”;
• Rzymian rozdział 5 werset 17: „Jeżeli bowiem wskutek przestępstwa popełnionego przez jednego człowieka zapanowała śmierć, to tym bardziej ci, którzy doznali obfitej łaskawości i otrzymali dar usprawiedliwienia, znajdą się w królestwie życia dzięki jednemu człowiekowi, Jezusowi Chrystusowi”.

Zauważmy też nawiązanie Jezusa do tego ostatniego punktu, w Objawieniu, jakiego udzielił Janowi:

• Objawienie rozdział 12 werset 9: „Został więc strącony wielki Smok, ów wąż dawny, zwany diabłem i szatanem. Został strącony na ziemię ten, który zwodził całą ludzkość, on sam, a z nim wszyscy jego aniołowie”;
• Objawienie rozdział 20 werset 2: „Schwytał smoka, owego węża z pradawnych czasów, to znaczy Diabła lub Szatana, spętał go na tysiąc lat”.

Zatrzymanie słońca w czasie zwycięskiej bitwy z Amorejczykami (opisane w 10 rozdziale księgi Jozuego, m.in. w wersetach 12 i 13: „(12) Tego dnia, gdy PAN wydał Amorytów Izraelitom, Jozue przemówił do PANA wobec Izraela: Stań, słońce, nad Gibeonem, a ty, księżycu, nad doliną Ajalon! (13) I zatrzymało się słońce, stanął księżyc, dopóki naród nie zemścił się na swoich wrogach. Czy nie jest to zapisane w Zwoju Prawego? Zatrzymało się zatem słońce w środku nieba i nie śpieszyło się z zajściem niemal cały dzień”) było dowodem mocy Pańskiej. Najwyraźniej stanowiło ono obraz tej mocy, jaką w przyszłości, gdy nastanie “Dzień Pański”, zamanifestuje Ten, którego symbolizował Jozue.

Poświadcza to trzech innych pisarzy biblijnych – proroków:

• Izajasza rozdział 28 werset 21: „Bo tak jak na górze Perasim powstanie Jahwe, tak jak w dolinie Gibeonu On zagrzmi, by dokonać swego dzieła — niezwykłe Jego dzieło, by wypełnić swój czyn — dziwny Jego czyn”;
• Abakuka rozdział 2 wersety 1-3, 13 i 14 oraz rozdział 3 wersety 2-11: „(1) Muszę stanąć na moim posterunku, zająć miejsce na baszcie, wypatrywać, by dostrzec, co mi powie i jak zachowa się z powodu mej skargi. (2) I PAN odpowiedział mi tymi słowy: Zapisz to widzenie wyraźnie na tablicach, tak by ten, kto czyta, mógł to czynić bez trudu. (3) Gdyż widzenie wciąż czeka na czas oznaczony, lecz wypełni się przy końcu — nie zawiedzie. Choćby się spóźniało, nie przestawaj czekać, gdyż spełni się na pewno i niezwłocznie. (13) Oto czy nie pochodzi to od PANA Zastępów, że ludy mozolą się tylko dla ognia i narody trudzą dla marności? (14) Gdyż ziemia będzie pełna poznania chwały PANA, jak morze pełne jest wody. (rozdział 3 werset 2) Usłyszałem, o Panie, Twoje orędzie, uląkłem się, o Panie, Twego dzieła. W pośrodku lat niech one żyją, w pośrodku lat pozwól nam je poznać, w czasie niepokojów pomnij na swą litość! (3) Bóg przychodzi z Temanu, Święty z góry Paran.Sela Majestat Jego okrywa niebiosa, a ziemia pełna jest Jego chwały. (4) Wspaniałość Jego podobna do światła, promienie z rąk Jego tryskają, w nich to ukryta moc Jego. (5) Przed Nim idzie zaraza, w ślad za Nim gorączka śmiertelna. (6) Stanął i porozdzielał ziemię, spojrzał i sprawił, że zadrżały narody; rozpadają się góry prastare, zapadają pagórki odwieczne, te ścieżki Jego od pradawnych czasów. (7) Widziałem klęską dotknięte mieszkania Kuszanu, chwiejące się namioty w ziemi Madian. (8) Czy na rzeki rozgniewałeś się, Panie? Czy Twój gniew [wybuchł] na rzeki? Czy na morze – Twoja zapalczywość, że wsiadasz na swoje konie, na swe rydwany zwycięskie? (9) Łuk Twój obnażony, a słowa [Twojej] przysięgi – to strzały,Sela dla rzek otwierasz ziemię. (10) Ujrzały cię góry, zadrżały. Trąba wodna się przewaliła. Wielka zaryczała Otchłań, wysoko uniosła swe ręce. (11) Słońce i księżyc stoją w swoim miejscu z powodu blasku lecących Twych strzał i jasnego lśnienia Twej dzidy”;
• Zachariasza rozdział 14 wersety 1, 6 i 7: „(1) Oto nadchodzi dzień Pana, gdy będę dzielił w twoim gronie łupy odebrane tobie. (6) W owym dniu stanie się tak: Nie będzie ani upału, ani zimna, ani mrozu. (7) I będzie tylko jeden ciągły dzień, zna go Pan, nie dzień i nie noc, a pod wieczór będzie światło”.

Zapis o mówiącej oślicy (z 4 Mojżeszowej rozdziału 22, zacytujemy tylko wersety 27-31: „(27) Gdy oślica zobaczyła anioła Jahwe, padła pod Baalamem, a Balaam rozgniewał się i zaczął bić oślicę kijem. (28) A Jahwe otworzył gębę oślicy i przemówiła do Baalama: „Com ci uczyniła, żeś mnie bił teraz już po trzykroć?” (29) Balaam rzekł do oślicy: „ponieważ igraszki urządzałaś sobie. Jeślibym miał miecz w ręku, zabiłbym cię”. (30) Oślica odpowiedziała Balaamowi: „Czyż ja nie jestem twoją oślicą, na której jeździłeś od [początku] twego [życia] aż po dzień dzisiejszy? Czyż kiedykolwiek miałam zwyczaj czynić coś podobnego?” Odpowiedział: „Nie”. (31) Wtedy otworzył Jahwe oczy Balaama i ujrzał anioła Jahwe, stojącego na drodze z wyciągniętym mieczem w ręku. Skłonił się wówczas i padł na twarz swoją”) jest potwierdzony przez Judę i przez Piotra:

• Judy rozdział 1 werset 11: „Biada im! Kroczą po drodze Kaina. Dla pieniędzy zbaczają z uczciwej drogi podobnie jak Balaam. Giną jak Kore z powodu swej przewrotności”;
• 2 Piotra rozdział 2 wersety 15 i 16: „(15) Opuścili oni prostą drogę i zbłądzili, podążając drogą Balaama, syna Bosora, który umiłował zapłatę za niesprawiedliwość; (16) Został jednak skarcony za swoją nieprawość: niema juczna oślica, przemówiwszy ludzkim głosem, powstrzymała szaleństwo proroka”.

Wielki nauczyciel Jezus potwierdza opowieść o Jonaszu i wielkiej rybie (Jonasza rozdział 2 werset 1 „PAN natomiast wyznaczył wielką rybę, aby połknęła Jonasza. I przebywał Jonasz we wnętrznościach ryby trzy dni i trzy noce”) oraz o Noem i potopie (1 Mojżeszowa rozdział 7, cytujemy tylko werset 6: „(6) A kiedy nastał potop, gdy woda zalała ziemię, Noe miał sześćset lat”):

• ewangelia Mateusza rozdział 12 werset 40: „(40) Bo tak jak Jonasz był we wnętrzu wielkiej ryby trzy dni i trzy noce, tak też Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce we wnętrzu ziemi”;
• ewangelia Mateusza rozdział 24 wersety 38 i 39: „(38) Jak bowiem w dniach tych przed potopem jedli, pili, żenili się i wychodziły za mąż aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, (39) i nie spodziewali się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, takie będzie przyjście Syna Człowieczego”;
• ewangelia Łukasza rozdział 17 werset 26: „Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego”;

Podobnie świadczy też Piotr:

• 1 Piotra rozdział 3 werset 20: „niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego wielka cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz zostało uratowanych przez wodę”.