Pracowitość – cz.9: Boże dzieło wyzwalania
Następujące wersety dowodzą, że Bożym dziełem jest także wyzwalanie:
- Ewangelia Mateusza rozdział 6 werset 13 – „I nie wwódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw [wybaw] ode złego”;
- 1 Koryntian rozdział 1 werset 30 – „A przecież przez niego jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się nam mądrością od Boga, sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem”;
- 2 Koryntian rozdział 1 werset 10 – „(9) Aleśmy w samych sobie znaleźli odpowiedź na śmierć, aby nie na sobie polegać, lecz na Bogu, który wskrzesza umarłych, (10) który wybawił nas i wybawia od nieuchronnej śmierci. W nim też pokładamy nadzieję, że i nadal wybawiać nas będzie”;
- 2 Koryntian rozdział 12 wersety 8 i 9 – „(8) W tej sprawie, trzy razy prosiłem Pana, by on odstąpił ode mnie. (9) Lecz powiedział do mnie: Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy okazuje się w słabości. Najchętniej więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa”;
- Galacjan rozdział 1 werset 4 – „który wydał samego siebie za nasze grzechy, aby wyrwać nas z obecnego złego świata, zgodnie z wolą Boga i Ojca naszego”;
- Kolosan rozdział 1 werset 13 – „On nas wybawił spod tyranii ciemności i przeniósł do Królestwa swego ukochanego Syna”;
- 2 Tymoteusza rozdział 3 werset 11 – „prześladowaniami i cierpieniami, które mnie spotkały w Antiochii, Ikonium oraz w Listrze. Jakież to prześladowania przeszedłem! Pan jednak wyzwolił mnie z nich wszystkich”;
- 2 Tymoteusza rozdział 4 wersety 17 i 18 – „(17) Pan natomiast stanął przy mnie i umocnił mnie, żebym dokończył swoje nauczanie, aby usłyszały je wszystkie narody. I zostałem wyrwany z paszczy lwa. (18) Pan wyrwie mnie z każdej zasadzki i doprowadzi bezpiecznie do swojego królestwa niebieskiego. Jemu chwała na wieki wieków. Amen”;
- 2 Piotra rozdział 2 werset 9 – „Umie Pan wyrwać pobożnych z pokuszenia, bezbożnych zaś zachować na dzień sądu celem ukarania”.
Jak więc widzimy – Biblia uczy o tym, iż Bóg jest aktywny – pracowity.
Na tym kończymy rozważanie Bożej pracowitości jako Jego drugorzędnej [co nie znaczy że „gorszej”, lecz „powstającej w drugi z możliwych sposobów”] cechy charakteru, która prowadzi do pożytecznej aktywności.