Po wskazaniu, że Bóg jest aktywny – pracowity, i wykonuje tą pracę w rozmaitych obszarach swej działalności i omówieniu charakteru Jego dzieł, obecnie zwrócimy naszą uwagę na Jego dzieła twórcze. Są one omówione w następujących miejscach:

• 1 Mojżeszowa rozdział 1 wersety 1-31: „(1) Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. (2) Ziemia zaś była bezładna i pusta. Ciemność rozciągała się nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód. (3) Wtedy Bóg powiedział: Niech się stanie światło! I stało się światło. (4) Bóg uznał, że światło jest dobre. Oddzielił je zatem od ciemności (5) i nazwał światło dniem, a ciemność nazwał nocą. Dokonało się to, gdy nastał wieczór, a potem poranek — dzień pierwszy. (6) Następnie Bóg powiedział: Niech pomiędzy wodami powstanie sklepienie i niech je od siebie oddzieli! (7) I tak utworzył Bóg sklepienie. Oddzielił w ten sposób wodę pod sklepieniem od wody nad sklepieniem — i tak się stało. (8) Samo sklepienie Bóg nazwał niebem. Dokonało się to, gdy nastał wieczór, a potem poranek — dzień drugi. (9) Wówczas Bóg powiedział: Niech woda spod nieba zbierze się na jedno miejsce i niech ukaże się suchy ląd! I tak się stało. (10) Suchy ląd Bóg nazwał ziemią, a zbiorniki wód morzem — i uznał to za dobre. (11) Następnie powiedział: Niech ziemię pokryje roślinność. Niech wyrosną zioła wydające nasienie oraz drzewa owocowe, których owoce zawierają nasiona stosownie do ich rodzaju! I tak się stało. (12) Na ziemi pojawiła się roślinność: zioła wydające nasienie, stosownie do ich rodzaju, i drzewa rodzące owoce z nasionami, stosownie do ich rodzaju. Bóg uznał to za dobre. (13) Dokonało się to, gdy nastał wieczór, a potem poranek — dzień trzeci. (14) Wtedy Bóg powiedział: Niech na sklepieniu nieba pojawią się światła. Niech oddzielają dzień od nocy i służą do oznaczania pór, dni oraz lat! (15) Niech też, jako światła na niebie, oświetlają ziemię! I tak się stało. (16) Bóg utworzył dwa wielkie światła: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą. Utworzył On również gwiazdy. (17) Umieścił je na sklepieniu nieba, by oświetlały ziemię, (18) rządziły dniem i nocą oraz oddzielały światło od ciemności. Bóg uznał to za dobre. (19) Dokonało się to, gdy nastał wieczór, a potem poranek — dzień czwarty. (20) Następnie Bóg powiedział: Niech się zaroją wody mrowiem żywych istot! Niech też nad ziemią wzniesie się wszystko, co ma skrzydła, i lata pod niebem! (21) Tak więc stworzył Bóg wielkie potwory i przeróżne pełzające istoty. Nimi — stosownie do ich rodzajów — zapełniły się wody. Stworzył też istoty skrzydlate stosownie do ich rodzajów — i uznał to Bóg za dobre. (22) Następnie pobłogosławił im, mówiąc: Rozradzajcie się i rozmnażajcie! Napełniajcie morza! To zaś, co skrzydlate, niech się rozmnaża na ziemi! (23) Dokonało się to, gdy nastał wieczór, a potem poranek — dzień piąty. (24) Wtedy Bóg powiedział: Niech ziemia wyda istoty żywe stosownie do ich rodzajów: bydło, płazy i dzikie zwierzęta — wszystko w swoim rodzaju. I tak się stało. (25) Bóg stworzył dzikie zwierzęta według ich rodzajów, bydło według jego rodzajów i wszelkie płazy ziemi według ich rodzajów — i uznał to Bóg za dobre. (26) Następnie Bóg powiedział: Uczyńmy człowieka na nasz obraz, na nasze podobieństwo. Niech panuje nad rybami mórz, nad tym, co lata pod niebem, nad bydłem, nad całą ziemią i nad wszelkim płazem, który po niej pełza. (27) Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz. Stworzył go na obraz Boga — stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. (28) Potem błogosławił im Bóg i tak do nich powiedział: Rozradzajcie się i rozmnażajcie! Napełniajcie ziemię i podporządkowujcie ją sobie. Panujcie nad rybami w morzach, nad tym, co lata pod niebem, oraz nad wszelkim zwierzęciem, które pełza po ziemi! (29) Następnie Bóg powiedział: Oto daję wam wszelkie rośliny wydające nasienie, na całej ziemi, oraz wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie — niech wam to służy za pokarm! (30) Wszystkim zaś dzikim zwierzętom, wszystkiemu, co lata pod niebem, i wszelkim płazom na ziemi, w których jest tchnienie życia, daję za pokarm wszystkie rośliny. I tak się stało. (31) W końcu Bóg spojrzał na wszystkie swoje dzieła — i rzeczywiście, były bardzo dobre. Dokonały się, gdy nastał wieczór, a potem poranek — dzień szósty”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 2 wersety 1-4 i 7: „(1) Tak Bóg dopełnił stworzenia nieba i ziemi wraz z tym, co na nich było. (2) W siódmym dniu dopełnił Bóg dzieła, nad którym pracował. Siódmego dnia przestał pracować po całym dziele, które uczynił. (3) I pobłogosławił Bóg ten siódmy dzień, i ustanowił go świętym, bo tego dnia przestał pracować po tym, jak dokonał dzieła stworzenia. (4) Takie są dzieje stworzenia nieba i ziemi. Gdy PAN Bóg uczynił ziemię i niebo. (…) (7) PAN Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. Odtąd człowiek stał się istotą żyjącą”;
• Nehemiasza rozdział 9 werset 6: „o Ty, o Jahwe, Ty sam jeden stworzyłeś niebiosa niebios i całe ich niebieskie zastępy. [Ty również stworzyłeś] ziemię i wszystko, co się na niej znajduje, oraz morze i wszystko, co się w nim porusza. To Ty wszystko obdarzasz życiem, a zastępy niebieskie oddają Ci chwałę”;
• Hioba rozdział 9 wersety 8 i 9: „(8) On sam rozwiesza niebiosa, kroczy po powierzchni morza. (9) On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Komnaty Wiatrów Południa” [gwiazdozbiory Zodiaku];
• Hioba rozdział 12 wersety 7-9: „(7) Zapytaj wreszcie zwierząt – one cię pouczą, i ptaków niebieskich, a powiedzą tobie, (8) albo przemów do ziemi, ona ci odpowie, albo ryby morskie, one ci wyjaśnią. (9) Któreż by z nich wszystkich nie wiedziało, że ręka Jahwe wszystko to uczyniła?”;
• Hioba rozdział 28 wersety 23-26: „(20) Skąd więc pochodzi mądrość i gdzie jest siedziba umiejętności? (…) (23) Jedynie Bóg zna do niej drogę, On wie, gdzie jest jej siedziba. (24) Gdyż On spogląda aż na krańce ziemi, widzi wszystko, co jest pod niebem. (25) Gdy wiatrowi dostarczał siły, a wodom wyznaczał granice; (26) gdy ustanawiał prawo dla deszczu i drogę wytyczał gromom i błyskawicom, (27) wtedy ją widział, zmierzył, zatwierdził i sprawdził”;
• Hioba rozdział 37 wersety 16 i 18: „(16) Czy rozumiesz coś z tego, jak chmury wiszą, cuda Tego, który pełen jest mądrości? (…) (18) Czy potrafisz razem z Nim zawieszać chmury, mocne jak zwierciadło ze spiżu”;
• Hioba rozdział 38 wersety od 4 do 38: „(4) Gdzie byłeś, gdy posadawiałem ziemię? Powiedz, jeśli to wiesz i rozumiesz. (5) Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy? (6) Na czym osadzone są jej podstawy, albo kto położył jej kamień węgielny, (7) gdy chórem śpiewały gwiazdy poranne, a aniołowie Boży wznosili radosne okrzyki? (8) Kto osłonił morze przy jego narodzinach, gdy burząc się, wychodziło z łona, (9) gdy obłok uczyniłem jego szatą, a ciężką chmurę becikiem, (10) gdy wyznaczyłem mu moją granicę, gdy założyłem zawory oraz bramy (11) i powiedziałem: Dotąd dojdziesz — i nie dalej! I tu zatrzymasz swoje dumne fale! (12) Czy odkąd żyjesz, obudziłeś poranek? Czy zorzy wskazałeś jej miejsce, (13) tak by objęła krańce ziemi, z której bezbożni zostaną strząśnięci? (14) By ziemia nabrała kształtów jak glina pod pieczęcią, zaczęła mienić się jak odzienie, (15) by w końcu bezbożnym odebrano światło i ich dumnie wzniesione ramiona utrącono? (16) Czy dotarłeś aż do źródeł morza i przechadzałeś się po dnie morskiej toni? (17) Czy otworzyły się przed tobą bramy śmierci i czy widziałeś bramy jej cienia? (18) Czy poznałeś rozmiary ziemi? Powiedz, jeżeli wiesz to wszystko! (19) Którędy prowadzi droga tam, gdzie mieszka światło? A ciemność? Gdzie jest jej mieszkanie, (20) tak byś mógł ją zawrzeć w jej granicach i był świadom ścieżek do jej domu? (21) Oczywiście wiesz o tym! Wtedy cię urodzono! Żyjesz od niepamiętnych czasów! (22) Czy dotarłeś aż do skarbnic śniegu? I czy widziałeś skarbnice gradu, (23) który przechowuję na czas ucisku, na dzień walki i bitwy? (24) Którędy prowadzi droga tam, gdzie dzieli się światłość, i skąd wypuszcza się na ziemię wiatr wschodni? (25) Kto wyrąbał koryto ulewie i drogę trzaskom gromów, (26) by nawodnić ziemię bezludną, niezamieszkaną pustynię, (27) by nawodnić nieużytki i ugory i zazielenić je dywanem trawy? (28) Czy deszcz ma ojca? Kto zrodził krople rosy? (29) Z czyjego łona pochodzi lód? I kto zrodził szron niebios? (30) Wody twardnieją jak kamień, a powierzchnia głębin wód tężeje! (31) Czy wiesz, jak połączyć Plejady lub rozluźnić więzy Oriona? (32) Czy umiesz we właściwym czasie wyprowadzać konstelacje lub pokierować Niedźwiedzicą z jej młodymi? (33) Czy znasz porządek niebios? Czy ustanowiłeś ich władzę na ziemi? (34) Czy możesz podnieść swój głos ku obłokom i sprowadzić na siebie masy wód? (35) Czy możesz puścić błyskawice, tak by wyruszyły i powiedziały: Jesteśmy na twoje rozkazy!? (36) Kto w najdalszych głębiach umieścił mądrość lub dał bystrość rozumowi? (37) Kto potrafi w mądrości przeliczyć obłoki i kto zdoła uchylić łagwi z wodą niebios, (38) gdy proch ziemi zbija się w twardą masę, a bryły przylegają do siebie?”;
• Psalm 104 wersety 2, 3, 5, 6, 24 i 30: „(2) okryłeś się światłem jak płaszczem. Rozciągnąłeś niebo jak namiot. (3) Wznosisz swe komnaty ponad wodami, chmury są Twoim rydwanem, poruszasz się na skrzydłach wiatrów. (…) (5) Umocniłeś ziemię w posadach i nigdy się nie zachwieje. (6) Otchłanią morską okryłeś ją jak szatą; nad górami wznoszą się wody. (…) (24) Jakże liczne są Twe dzieła, PANIE! Wszystko z mądrością uczyniłeś; ziemia jest pełna Twoich stworzeń. (…) (30) Posyłasz swego ducha, a są stworzone, i odnawiasz oblicze ziemi”.