Wiele osób tak naprawdę nie kocha, lecz boi się Boga, gdyż przyswoiło sobie błędne pojęcie, że Bóg wystawił rodzaj ludzki na próbę życia z alternatywą wiecznych mąk, mimo że o niczym takim w wyroku nie ma najmniejszej wzmianki.

Łaską, czyli błogosławieństwem Boga dla Jego posłusznych dzieci, jest życie – nieprzerwane życie – wolne od bólu, chorób i jakichkolwiek innych oznak skażenia i śmierci. Adam otrzymał pełnię tych błogosławieństw, lecz został ostrzeżony, że utraci ów dar, jeśli nie będzie posłuszny Bogu – „dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz” (1 Mojżeszowa rozdział 2 werset 17). Nie wiedział on nic o życiu w mękach jako karze za grzech. Życie wieczne było obiecane tylko posłusznym. Życie jest darem Bożym, a śmierć, przeciwieństwo życia, jest karą, jaką Bóg wyznacza grzesznikom.

ŻADNE wersety Starego Testamentu nie przywodzą na myśl wiecznych mąk, a tylko nieliczne wyrażenia w Nowym Testamencie mogą być tak błędnie zinterpretowane, że wydają się o nich nauczać. Takie wyrażenia można jednak znaleźć albo wśród symbolów Księgi Objawienia, albo w przypowieściach i niejasnych wyrażeniach naszego Pana, których nie rozumieli ludzie ich słuchający (przeczytaj ewangelię Łukasza rozdział 8 werset 10) i które zdają się być zaledwie trochę bardziej zrozumiałe dzisiaj.

A szczególnie warto zastanowić się nad jasnymi informacjami na ten temat – zarówno ze Starego, jak i z Nowego Testamentu: „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć” (Rzymian rozdział 6 werset 23); „Dusza, która grzeszy, ta umrze” (Ezechiela rozdział 18 werset 4, przekład Biblii Gdańskiej).