Bóg więc postanowił coś innego – najpierw zapoznał swoje stworzenia z dobrem, otaczając je nim w Edenie, a następnie, jako karę za nieposłuszeństwo, pozwolił im na zapoznanie się ze złem – co było dla nich niestety bardzo bolesne. Wypędzonym z Edenu i pozbawionym społeczności z Bogiem ludziom dozwolone było, by doświadczyli chorób, bólu i śmierci, ażeby na zawsze poznali zło oraz bezużyteczność i “ogrom grzeszności grzechu” (jak mówi list do Rzymian rozdział 7 werset 13, w przekładzie Biblii Tysiąclecia: „(…) aby przez związek z przykazaniem grzech ujawnił ogromną swą grzeszność”).

Przez porównanie rezultatów pierwsza para ludzka doszła do zrozumienia i właściwej oceny obu zasad. “I rzekł Pan Bóg: Oto człowiek stał się taki jak my: zna dobro i zło” (1 Mojżeszowa rozdział 3 werset 22, przekład Biblii Warszawskiej). Potomstwo Adama również ma w tym udział – z tą jednak różnicą, że najpierw otrzymując wiedzę na temat zła, nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć dobra. Zrozumie je w Tysiącleciu w wyniku odkupienia przez Tego, który wówczas będzie Sędzią i Królem wszystkich ludzi – kiedy to prawdziwie pozna czym jest dobro i będzie mogło świadomie wybrać po której stronie chce się opowiedzieć.