Zastanawiając się nad tematem Okupu należy mieć na uwadze, że cały rodzaj ludzki znajdował się w Adamie w czasie gdy Bóg go potępił, i, że to w Adamie ludzkość utraciła swe życie, swe prawo do życia. Wszyscy, którzy się rodzili, rodzili się już z odziedziczonym po Adamie wyrokiem śmierci. Tak samo, gdy Jezus “dał samego siebie na okup za wszystkich”, Jego śmierć pociągnęła za sobą utratę potencjalnego istnienia nie narodzonej jeszcze rasy ludzkiej, będącej w Jego biodrach (nie obciążonej grzechem – mogącej odziedziczyć nie wyrok śmierci – po Adamie, lecz prawo do życia – po Jezusie). Pełne zadośćuczynienie, czyli równoważna cena za wszystkich ludzi, zostało w ten sposób złożone w ręce Sprawiedliwości, by we “właściwym czasie” mogło być zastosowane. Ten, który w taki sposób kupił wszystkich, ma więc pełną władzę przywrócenia do pierwotnej doskonałości wszystkich, którzy przychodzą przez Niego do Boga (na pytanie: czemu więc jeszcze z niej nie skorzystał? odpowiadaliśmy w tym i następnym odcinku serii „Czy jest nadzieja dla niezbawionych zmarłych?”).

“(18) A zatem, jak z powodu występku jednego człowieka wyrok potępiający dotknął wszystkich ludzi, tak też z powodu jednego czynu usprawiedliwiającego do wszystkich ludzi przyszło usprawiedliwienie dające życie”. „(19) Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego wielu dostąpi usprawiedliwienia” (Rzymian rozdział 5 wersety 18 i 19). Wniosek jest prosty: ilu uczestniczy w śmierci z powodu grzechu Adama, tylu otrzyma przywilej życia, zaoferowany im przez naszego Pana Jezusa, który umarł za nich i jako ofiara stał się zastępcą Adama w świetle prawa, jakie Adam złamał. W ten sposób Jezus “dał samego siebie na okup za wszystkich”. Umarł – “sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przywieść do Boga” (1 Piotra rozdział 3 werset 18).

Nie powinno się jednak nigdy przeoczyć faktu, że wszystkie Boskie postanowienia odnoszące się do ludzkości uznają ludzką wolę za czynnik warunkujący otrzymanie Boskich łask udostępnionych w takiej obfitości. Niektórzy przeoczyli to zagadnienie w badaniu przytoczonych właśnie wersetów – to jest Rzymian rozdziału 5 wersetów 18 i 19. Apostoł jednak oświadcza, że tak jak potępiający wyrok rozciąga się na całe nasienie Adama, tak też przez posłuszeństwo naszego Pana Jezusa Chrystusa względem planu Ojca, przez Jego ofiarę za nas, dar z łaski objął wszystkich – dar przebaczenia, który JEŚLI będzie przyjęty, będzie oznaczać, stanowić, usprawiedliwienie – podstawę wiecznego życia. “Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego wielu dostąpi [nie: dostąpiło, lecz dostąpi – z greckiego κατασταθήσονται] usprawiedliwienia”. Gdyby sam okup, bez naszego przyjęcia go, czynił nas sprawiedliwymi, wtedy byłoby napisane, że przez posłuszeństwo jednego człowieka wszyscy dostąpili usprawiedliwienia.

Chociaż jednak cena okupu została złożona przez Odkupiciela, niewielu podczas Wieku Ewangelii stało się sprawiedliwymi – usprawiedliwionymi – “przez wiarę w krew Jego” (Rzymian rozdział 3 werset 25). Lecz skoro Chrystus jest przebłaganiem (zadośćuczynieniem) za grzechy całego świata, to w czasie działania Nowego Przymierza wszyscy ludzie dzięki temu będą mogli być przez Niego uwolnieni od kary za grzech Adamowy.

“Nie ma u Boga niesprawiedliwości” (2 Kronik rozdział 19 werset 7; 5 Mojżeszowa rozdział 32 werset 4; Psalm 92 werset 15 (lub w niektórych przekładach 16)), dlatego “Jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, On jest wierny i sprawiedliwy — przebaczy nam grzechy i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (1 Jana rozdział 1 werset 9). Bóg byłby równie niesprawiedliwy pozwalając nam uniknąć wydanego wyroku przed zapłaceniem równoważnej ceny, jak i – w myśl powyższych słów – pozbawiając nas restytucji, skoro w wyniku Jego planu kara została za nas zapłacona. Ta sama niezachwiana sprawiedliwość, która raz potępiła człowieka na śmierć, zobowiązuje się teraz uwolnić wszystkich, którzy przyznając się do swoich grzechów, pragną znaleźć życie przez Chrystusa. “(33) Kto ma oskarżać wybranych przez Boga? Przecież Bóg usprawiedliwia. (34) Kto ma potępiać? Jezus Chrystus, który umarł — więcej, który zmartwychwstał i przebywa po prawicy Boga — On przecież wstawia się za nami” (Rzymian rozdział 8 wersety 33 i 34).