Pięć pierwszych ksiąg Biblii znamy jako Pięcioksiąg Mojżesza, mimo że nigdzie nie wymieniają one jego imienia jako autora. To, że były napisane przez Mojżesza lub pod jego kierunkiem, jest wnioskiem uzasadnionym. Opis śmierci i pogrzebu Mojżesza mógł być słusznie dodany przez jego pisarza. Pominięcie jednoznacznego stwierdzenia, że owe księgi zostały napisane przez Mojżesza, nie jest dowodem, iż ich nie napisał. Gdyby bowiem napisał je ktoś inny, by zwieść i popełnić fałszerstwo, z pewnością stwierdziłby, aby w ten sposób wzmocnić swoje oszustwo, że ich autorem jest ten wielki przywódca i mąż stanu Izraela.

(Porównaj też 5 Mojżeszową rozdział 31 wersety 9-27: „(9) Mojżesz spisał to Prawo i przekazał je kapłanom, synom Lewiego, tym, którzy noszą skrzynię Przymierza z PANEM, oraz wszystkim starszym Izraela. (10) Wydał im też Mojżesz takie polecenie: Zawsze, kiedy upłynie siedem lat, w roku umorzenia długów, w Święto Szałasów, (11) gdy cały Izrael przyjdzie pokazać się przed obliczem PANA, twojego Boga, w miejscu, które On wybierze, odczytywać będziesz to Prawo w obecności całego Izraela. (12) Zgromadzisz wówczas lud, mężczyzn, kobiety i dzieci oraz cudzoziemców mieszkających w obrębie twoich bram, po to, by usłyszeli i uczyli się bojaźni PANA, waszego Boga, i pilnowali spełniania wszystkich słów zawartych w tym Prawie. (13) Niech słuchają również ich synowie, którzy tego Prawa jeszcze nie znają. Niech oni także uczą się bojaźni PANA, waszego Boga, po wszystkie dni waszego życia w tej ziemi, do której przeprawiacie się przez Jordan, aby ją przejąć na własność. (14) Następnie PAN powiedział do Mojżesza: Zbliża się chwila twojej śmierci. Przywołaj Jozuego i stawcie się w namiocie spotkania. Tam wydam mu rozkazy. Mojżesz i Jozue stawili się zatem w namiocie spotkania. (15) Wtedy, w słupie obłoku, w namiocie ukazał się PAN. Słup obłoku stanął u wejścia do namiotu. (16) A PAN powiedział do Mojżesza: Gdy ty spoczniesz z twoimi ojcami, lud ten powstanie i zacznie uprawiać nierząd, idąc za innymi bogami, bóstwami obcej ziemi, do której wchodzi. Lud ten Mnie opuści i złamie moje przymierze, które z nim zawarłem. (17) Gdy to się stanie, zapłonę na nich moim gniewem i opuszczę ich. Zakryję przed nimi moje oblicze i wystawię ich na żer licznym nieszczęściom i niedolom. Wówczas lud ten zauważy: Czy nie dlatego spotkały mnie te nieszczęścia, że mojego Boga nie ma pośród nas? (18) Lecz Ja w tym czasie całkowicie zakryję moje oblicze przed nimi z powodu całego ich zła, które popełnili, kierując się ku innym bogom. (19) Teraz więc spisz sobie tę pieśń i naucz jej synów Izraela. Włóż ją w ich usta, po to, by ta pieśń była dla Mnie świadkiem przeciw nim. (20) Kiedy wprowadzę ten lud do ziemi opływającej w mleko i miód, którą przysiągłem dać ich ojcom, i lud ten naje się, nasyci i utyje, wówczas zwróci się do innych bogów! Im będzie służył, a Mną pogardzi i złamie moje przymierze. (21) A gdy spotkają go liczne nieszczęścia i niedole, niech zabrzmi przed nimi ta pieśń, jako świadek. Gdyż nie zapomni jej ich potomstwo. Bo od dawna, zanim wprowadziłem ten lud do ziemi, którą mu przysiągłem, znam ich zamiary, które w końcu spełnią. (22) I Mojżesz spisał tę pieśń tego dnia, i nauczył jej synów Izraela. (23) Jozuemu zaś, synowi Nuna, rozkazał: Bądź mocny! Nabierz odwagi, bo to ty wprowadzisz synów Izraela do ziemi, którą im przysiągłem, Ja zaś będę z tobą. (24) Gdy Mojżesz zakończył spisywanie słów tego Prawa na zwoju, (25) wówczas polecił Lewitom noszącym skrzynię Przymierza z PANEM: (26) Weźcie zwój tego Prawa i złóżcie go z boku skrzyni Przymierza z PANEM, waszym Bogiem. Niech tam będzie świadectwem przeciw tobie. (27) Znam bowiem twój upór i twój twardy kark. Teraz, gdy wciąż żyję wśród was, jesteście oporni wobec PANA, a co będzie po mojej śmierci?”).

Jednej rzeczy jesteśmy pewni, mianowicie tego, że Mojżesz naprawdę wyprowadził z Egiptu naród Żydowski. Zorganizował ich jako naród podlegający ustawom przedstawionym w Pięcioksięgu, i naród ów twierdził jednomyślnie przez ponad trzy tysiące lat, że księgi te są darem otrzymanym od Mojżesza. Traktowano je jako święte i dbano, by ani jota, ani kreska nie została zmieniona, zapewniając tym samym czystość tekstu.

Pisma Mojżesza zawierają jedyny wiarygodny przekaz historyczny, jaki ocalał z epoki, którą opisują. Historia chińska usiłuje rozpocząć swój opis od stworzenia świata, opowiadając o tym, jak Bóg wypłynął łodzią i jak wrzucił do wody trzymaną w ręku bryłę ziemi. Bryła ta, jak się twierdzi, stała się światem itd. Cała owa historia jest pozbawiona sensu i trudno nią oszukać nawet dziecko. Tymczasem opis podany w Księdze Rodzaju rozpoczyna się rozumnym założeniem, że Bóg, Stwórca, inteligentna pierwsza przyczyna, istniał już przed rozpoczęciem dzieła stwarzania. Opis ten nic nie mówi o początku samego Boga, ale o Jego dziele i początku tego dzieła oraz o systematycznym, uporządkowanym rozwoju – “Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”. Następnie, przechodząc nad kwestią stworzenia ziemi bez szczegółowych wyjaśnień, opowiada o sześciu dniach [a w istocie: epokach, jako, że Biblia używa terminu „dzień” w odniesieniu do okresów czasu o rozmaitej długości – więcej o tym np. w tym odcinku serii „Dzień Sądu”] przygotowywania jej dla człowieka. Relacja ta jest w znacznej mierze potwierdzana przez narastające w ciągu ostatnich czterech tysięcy lat światło nauki. Dlatego daleko rozsądniejsze jest przyjęcie twierdzenia, że autor tej księgi, Mojżesz, był natchniony przez Boga, niż przypuszczenie, że inteligencja jednego człowieka przewyższała połączoną inteligencję oraz badania wszystkich pozostałych członków rodzaju ludzkiego w przeciągu następnych trzech tysięcy lat, wspomaganych dodatkowo obecnie przez nowoczesne przyrządy i milionowe fundusze.