Mojżesz jest innym silnym charakterem, który w obliczu wielkiej szansy odważył się powiedzieć „nie”.

Dzieje Apostolskie rozdział 7 wersety 21 i 22 opisują, że ratując go od wyroku śmierci na wszystkie niemowlęta płci męskiej „zabrała go córka faraona i przybrała go sobie za syna. Mojżesza wprowadzono w całą mądrość egipską, i potężny był w słowie i czynie”.

Jako adoptowany syn córki faraona mógł zostać przyszłym władcą Egiptu, ale czytamy o nim w liście do Hebrajczyków, w rozdziale 11 wersetach 24-27: „Przez wiarę Mojżesz, kiedy dorósł, nie zgodził się, by go zwano synem córki faraona i wolał raczej znosić uciski wespół z ludem Bożym, aniżeli zażywać przemijającej rozkoszy grzechu, uznawszy hańbę Chrystusową za większe bogactwo niż skarby Egiptu; skierował bowiem oczy na zapłatę. Przez wiarę opuścił Egipt, nie uląkłszy się gniewu królewskiego; trzymał się bowiem tego, który jest niewidzialny, jak gdyby go widział”.