Szatan zawiedziony swoim pierwszym wysiłkiem usidlenia Jezusa szybko zmienił temat, nawet nie wyrażając swej niezgody z opartym na Piśmie Świętym sądem Jezusa w tej sprawie. Druga pokusa, którą przedstawił, była podobna do innych z tych przeżywanych przez naszego Pana – i przez Jego poświęconych naśladowców, a mianowicie, nie była to pokusa do popełnienia jakiegoś wielkiego zła – mordowania, kradzieży, itd. – ale była to pokusa do służenia Bogu w inny sposób, niżeli Bóg zaplanował. Czyli jak? Przez błędne użycie udzielonych Mu Boskich mocy – próbę użycia ich do osiągnięcia dobrych wyników w niewłaściwy sposób.

Raczej nie należy przypuszczać, że Jezus udał się do Jerozolimy i osobiście wszedł na dach synagogi, żeby doznać tej pokusy. Przeciwnie, przez cały czas On był na puszczy, a do Świętego Miasta udał się jedynie umysłowo, prowadzony tam przez przyjazne sugestie szatana, mówiące, że On mógłby szybko zwrócić uwagę ludzi na Siebie i na Swoją chwalebną misję przez spełnienie jakiegoś zdumiewającego cudu, na przykład skoku z dachu synagogi na ziemię i powstania z niej bez obrażeń. Mógłby wówczas wytłumaczyć tłumom Swoją niebiańską misję i nakłonić ich do wiary.

Szatan, wziąwszy pod uwagę, że jego pierwszą pokusę Jezus odparł cytatem Pisma Świętego, postanowił drugą pokusę podeprzeć tekstem Pisma Świętego, który pozornie, jak mogłoby się zdawać, został właściwie przez niego zastosowany. W końcu czytając ten tekst odnosi się wrażenie jakoby specjalnie mógł być zamierzony, żeby stanowił sugestię dla naszego Pana aby spełnił tak bohaterski wyczyn – „bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach. Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień” (Psalm 91 wersety 11 i 12; ewangelia Mateusza rozdział 4 werset 6).

Nasz Pan ponownie stanowczo odpowiedział „nie”. Szybko rozpoznał bowiem zwodniczość tego argumentu oraz błędne zastosowanie tekstu Pisma Świętego i odpowiedział (w wersecie 7): „Ale napisane jest także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”.