Zgodnie z obietnicą z ostatniego odcinka, dziś w krótkości omówimy Wiek Ewangelii oraz Wiek Tysiąclecia, natomiast więcej szczegółów odnośnie każdego z nich będziemy poruszali w innych, przyszłych seriach.

Od śmierci Jezusa zaczął się nowy okres, nowy wiek – Wiek Ewangelii, lub Wiek Chrześcijański, w którym miała być zwiastowana dobra nowina o usprawiedliwieniu, nie tylko Żydom, lecz oprócz nich także i wszystkim innym narodom, bowiem Jezus Chrystus „z łaski Boga zaznał śmierci za wszystkich ludzi” (Hebrajczyków rozdział 2 werset 9: „Lecz widzimy, jak Jezus, który ‚na krótką chwilę niższy był od aniołów’, ukoronowany jest chwałą i czcią z powodu śmierci, którą poniósł. A poniósł ją, by wedle łaskawego dekretu Bożego zakosztować śmierci za wszystkich ludzi”).

W czasie tego Wieku Ewangelii istnieje też pewna klasa powołana do uczestniczenia w szczególnej łasce. Tej klasie przedstawione zostały wyjątkowe obietnice. Są to ci, którzy przez wiarę przyjmują Jezusa Chrystusa jako swego Odkupiciela i Pana, postępując Jego śladami. Głoszenie Ewangelii po całej ziemi trwa już około dwadzieścia stuleci. Można więc powiedzieć, że głoszono ją mniej więcej w każdym narodzie. Ewangelia nie nawróciła narodów, nie taka bowiem miała być jej rola w obecnym wieku, lecz tu i ówdzie dokonała wyboru pewnych jednostek, które stanowią zaledwie „maluczkie stadko”, tak jak przepowiedział Jezus (ewangelia Łukasza rozdział 12 werset 32: „Nie bój się, o maluczkie stadko! albowiem się upodobało Ojcu waszemu, dać wam królestwo”), mówiąc, iż Ojcu upodobało się dać im Królestwo w wieku, który nastąpi po obecnym (bowiem „księciem”/”władcą” „obecnego złego” świata jest Szatan: ewangelia Jana rozdział 14 werset 30: „Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie”).

Wraz z obecnym wiekiem kończy się „obecny zły świat”. Zwróćmy uwagę, że chociaż Bóg dozwolił na przewagę i panowanie zła, z pozorną szkodą dla Jego sprawy, to jednak realizacja Jego głębokich zamysłów stale postępowała naprzód, zgodnie z ustalonym i nakreślonym planem oraz z zachowaniem ścisłej kolejności okresów, jaką On wyznaczył. Na końcu obecnego wieku i z brzaskiem następnego – Wieku Tysiąclecia, Szatan ma zostać związany, a jego władza zniweczona, co przygotuje ustanowienie Królestwa Chrystusowego i początek „przyszłego świata”, „w którym sprawiedliwość mieszka” (2 Piotra rozdział 3 werset 13).

Określenie „Tysiąclecie” lub „Millennium”, oznaczające okres tysiąca lat, jest ogólnie przyjętą nazwą okresu poruszonego w Apokalipsie rozdziale 20 wersecie 4 – tysiąca lat panowania Chrystusa, pierwszego wieku „przyszłego świata”: „Zobaczyłem też trony. Tym, którzy na nich zasiadali, dano władzę sądzenia. Ujrzałem również dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i słowa Bożego, którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej obrazowi i nie przyjęli znaku na swoje czoło lub rękę. Ożyli oni i królowali z Chrystusem przez tysiąc lat”.

W Wieku Tysiąclecia nastąpi przywrócenie do pierwotnego stanu (restytucja) wszystkich rzeczy utraconych na skutek upadku Adama (Dzieje Apostolskie rozdział 3 wersety 19-21: „(19) Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, (20) aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, (21) którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków”). Przed końcem tego wieku wszelkie łzy zostaną otarte, a po jego zakończeniu, w przyszłych błogosławionych wiekach, nie będzie więcej śmierci ani smutku, ani płaczu, nie będzie też już więcej bólu. Te pierwsze rzeczy przeminą (Apokalipsa rozdział 21 werset 4: „On otrze z ich oczu każdą łzę i nie będzie już śmierci ani bólu, ani krzyku, ani cierpienia, bo pierwsze rzeczy przeminęły”). Boskie objawienie nie podaje szczegółów dotyczących wieków jakie nastąpią później, dlatego na tym poprzestaniemy.