W poprzednich odcinkach niniejszej serii wskazaliśmy, że każdy z opisanych w Biblii trzech światów („pierwszy”, „obecny zły” oraz „przyszły”) posiadał swoje odrębne niebo i ziemię. Gdy czytamy opis odnośnie pierwszego świata w 2 Piotra rozdziale 3 wersetach 5-6: „(5) Rozmyślnie bowiem tają to przed sobą, że od dawna istniały niebiosa i ziemia utworzona Bożym słowem spośród wód i przez wodę, (6) przez nie ówczesny świat zginął w klęsce potopu” to nie powinniśmy rozumieć, że chodzi o literalne niebiosa i literalną ziemię, lecz o symboliczne/figuralne niebiosa i symboliczną ziemię.

Ktoś może jednak zapytać: „Jaka jest różnica między literalnymi a symbolicznymi/figuralnymi niebiosami i ziemią?!”. Literalne niebiosa to oczywiście systemy planetarne i ich słońca, jakie widzimy ponad nami w bezchmurne noce, natomiast literalna ziemia to planeta, na której żyjemy, budujemy nasze domy i sadzimy ogrody (i one – jak wszyscy jesteśmy świadomi, przetrwały i istnieją do dziś – widzimy je na własne oczy). Literalne niebiosa i literalna ziemia używane są w Biblii jako symbol/figura reprezentujący symboliczne niebiosa i symboliczną ziemię.

Następujące skojarzenie myślowe, będące źródłem tych rzeczy, sugeruje użycie niebios w znaczeniu symbolicznym: tak jak rzeczywiste gwiazdy dają światło, abyśmy mogli znaleźć drogę w czasie rzeczywistej nocy, tak też nauczyciele religii powinni oświecać światłem prawdy ścieżkę grzeszników, by mogli odnaleźć drogę w nocy grzechu. A zatem tak jak wszystkie literalne gwiazdy stanowią literalne niebiosa, tak też wszystkie systemy religijne i ich nauczyciele w każdym z trzech światów Biblii stanowią symboliczne niebiosa danego odpowiedniego świata.

To, że Biblia mówi o nauczycielach, systemie nauczania w znaczeniu symbolicznych gwiazd, wynika z wielu wersetów, z których zacytujemy kilka:

• „Ale ci, którzy innych nauczają, świecić się będą jako światłość na niebie [słońce], a którzy wielu ku sprawiedliwości przywodzą [nawracają] jak gwiazdy na wieki wieczne” (Daniela rozdział 12 werset 3).
• Z punktu widzenia udzielania światu w Tysiącleciu światła prawdy Chrystus (Głowa i Ciało) nazywany jest Słońcem Sprawiedliwości (Malachiasza rozdział 4 werset 2 (w niektórych przekładach rozdział 3 werset 20): „Dla was zaś, którzy boicie się mojego imienia, wzejdzie słońce sprawiedliwości, a w jego promieniach będzie ocalenie. Wyjdziecie wtedy, podskakując jak cielęta opuszczające oborę”) oraz Słońcem (ewangelia Mateusza rozdział 13 werset 43: „Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!”).
• Fałszywi nauczyciele nazywani są błąkającymi się gwiazdami: „rozhukane bałwany morskie wypluwające swoją hańbę… gwiazdy zabłąkane, dla których nieprzeniknione ciemności na wieki przeznaczone” (list Judy rozdział 1 werset 13).
• Szczególni nauczyciele Kościoła w jego siedmiu okresach nazywani są gwiazdami: „Tajemnica siedmiu gwiazd, które zobaczyłeś w mojej prawej ręce i siedmiu złotych świeczników jest taka: siedem gwiazd to aniołowie siedmiu Kościołów, a siedem świeczników to siedem Kościołów” (Objawienie rozdział 1 werset 20).
• Dwunastu apostołów jako nauczyciele całego Kościoła jest symbolizowanych przez dwanaście gwiazd koronujących niewiastę symbolizującą Kościół: „I ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta odziana w słońce i księżyc pod stopami jej, a na głowie jej korona z dwunastu gwiazd” (Objawienie rozdział 12 werset 1).
• Z punktu widzenia udzielania prawdy w poranku Tysiąclecia Jezus nazywany jest Jutrzenką („Mamy jednak jeszcze mocniejsze słowo prorockie. Dobrze, jeśli będziecie przy nim trwać jak przy lampie, która świeci w ciemności aż do świtu, a jutrzenka wzejdzie w waszych sercach” – 2 Piotra rozdział 1 werset 19), Gwiazdą Jasną i Poranną („Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, aby wam świadczył o tym w kościołach. Ja jestem korzeniem i potomkiem Dawida, jasną gwiazdą poranną” – Objawienie rozdział 22 werset 16).

Potwierdzając, że nauczyciele religijni są symbolicznymi gwiazdami, wersety te pozwalają nam zrozumieć, w jaki sposób wszystkie symboliczne gwiazdy świata mogą być symbolicznymi niebiosami tego świata.

• Aniołowie, duchy, które Bóg czyni Swymi sługami (Hebrajczyków rozdział 1 werset 14: „(13) Do którego z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż twych wrogów położę jako podnóżek pod Twoje stopy? (14) Czyż nie są oni wszyscy duchami służebnymi, posyłanymi na pomoc tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?”), są nazywani w Biblii gwiazdami lub nauczycielami.
• U Hioba w rozdziale 38 wersecie 7 nazwani są oni gwiazdami, które śpiewały na początku historii ludzkości, ciesząc się z Boskiego stworzenia: „Gdy gwiazdy poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie Boży?” (przypominamy o zasadzie rymu myśli obecnej w hebrajskiej poezji – że obie części danego fragmentu mówią o tym samym używając innych słów).
• Lucyfer – nosiciel światła – który później stał się szatanem, także był gwiazdą poranną – „jutrzenką” – a później w bezbożnej ambicji dążył do wywyższenia się (stania się wyższym) ponad inne gwiazdy – aniołów (Izajasza rozdział 14 wersety 12 i 13: „(12) Jakoż to, żeś spadł z nieba, o jutrzenko! która wschodzisz rano? powalonyś aż na ziemię, któryś wątlił narody! (13) Wszakeś ty mawiał w sercu swym: Wstąpię na niebo, nad gwiazdy Boże wywyższę stolicę moją, a usiądę na górze zgromadzenia, na stronach północnych”).

Zgodnie z tymi wersetami aniołowie byli nauczycielami, symbolicznymi gwiazdami. Kiedy? Z pewnością nie będą oni niebiosami – nauczycielami – przyszłego świata, ponieważ święty Paweł wyraźnie mówi, że „nie aniołom poddał [Bóg] świat przyszły” (Hebrajczyków rozdział 2 werset 5). Nie są oni także religijnymi nauczycielami „obecnego złego świata”, ponieważ nauczycielami religii w „obecnym złym świecie” Pan uczynił pewnych ludzi, co łatwo można zauważyć na przykładzie Korneliusza, do którego wysłany został anioł w celu wskazania mu, gdzie może znaleźć głoszącego. Sam anioł nie miał jednak przywileju uczyć Korneliusza prawdy zbawienia. Zamiast próbować uczyć Korneliusza, anioł powiedział do niego: „Poślij (…) i przywołaj Szymona, zwanego Piotrem. (14) On ci powie słowa, przez które będziesz zbawiony, ty i cały twój dom” (Dzieje Apostolskie rozdział 11 wersety 13 i 14).

Jeśli zatem aniołowie kiedykolwiek byli symbolicznymi gwiazdami – nauczycielami ludzkiej rodziny – a nie są symbolicznymi niebiosami ani drugiego, ani trzeciego świata, wynika z tego, że musieli nimi być przed potopem, w „świecie, który wtedy był”, w „ówczesnym”, „pierwszym świecie”.