W poprzedniej części naszego cyklu wskazaliśmy, że jeśli aniołowie kiedykolwiek byli symbolicznymi gwiazdami – nauczycielami ludzkiej rodziny – a nie są symbolicznymi niebiosami ani drugiego, ani trzeciego świata, to wynika z tego, że musieli nimi być przed potopem, w „świecie, który wtedy był”, w „ówczesnym”, „pierwszym świecie”.

W następującym wersecie o aniołach wyraźnie jest powiedziane, że byli upoważnionymi nauczycielami rodziny ludzkiej i posiadali władzę nagradzania posłusznych i karania nieposłusznych: „Bo ponieważ przez aniołów mówione słowo było pewne, a każde przestępstwo i nieposłuszeństwo wzięło sprawiedliwą zapłatę pomsty” (Hebrajczyków rozdział 2 werset 2). W świetle poprzednio omówionych uwag werset ten oznacza, że przed potopem symbolicznymi niebiosami, symbolicznymi gwiazdami – światłem, nosicielami prawdy – byli aniołowie, którzy byli upoważnionymi nauczycielami ludzi, nagradzając ich za posłuszeństwo i karząc za nieposłuszeństwo.

To prawda, że Biblia nie podaje szczegółów na temat sposobu ich zarządzania. Zbierając jednak razem myśli podane i sugerowane przez Pismo Święte, wyciągamy wniosek, iż Pan (który przewidział ich porażkę, ale mimo to, by aniołowie też nie mieli w tym względzie wątpliwości), pozwolił im spróbować podnieść ludzkość z powrotem do utraconej przez nią sprawiedliwości i doskonałości, po tym, jak na świat wszedł grzech, nie ingerował też w ich wolną wolę w zakresie wyboru środków i metod w tym celu. Dlatego zostali oni uczynieni religijnymi nauczycielami – gwiazdami, symbolicznymi niebiosami – w „świecie, który wtedy był”. Ich wysiłki nie zostały jednak uwieńczone sukcesem; wręcz przeciwnie: sytuacja stawała się coraz gorsza, aż w końcu podłość człowieka wymagała kary potopu, którą wykonał Bóg, sprawiając, że (jak mówi ta z teorii, która wydaje się nam najbardziej zgodna z Biblią) pierścień składający się z wody, który otaczał ziemię (podobnie jak Saturn jest otaczany przez pierścienie z innego typu składników) – „wody, które są ponad sklepieniem”, czyli atmosferą ziemi – opadł na ziemię w światowym potopie (1 Mojżeszowa rozdział 1 werset 7: „Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem”).

Jednak nie tylko ludzkość stale podążała drogą w coraz większy upadek. Pewna część aniołów popadła w grzech w wyniku samowolnej próby zatrzymania fali ludzkiej podłości i przywrócenia ludzkości do doskonałości (nie czekając na okazanie się woli Boga w sprawie czasu i metody przez którą On zaplanował ich przywrócenie do owej doskonałości). Chociaż Biblia nie podaje nam szczegółów, to jednak na podstawie faktów, które nam przedstawia, możemy rozsądnie domyślać się następującego scenariusza: Wydaje się, że szatan, który zapoczątkował grzech wśród ludzi i aniołów, zasugerował aniołom następujące myśli, gdy byli oni już nieco zniechęceni swym niepowodzeniem w podnoszeniu upadłego człowieka (i, gdy, być może, pierwsi z ludzi zaczęli umierać ze starości, potwierdzając, że faktycznie wyrok Boży („Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego, jeść z niego nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz” – 1 Mojżeszowa rozdział 2 werset 17) jest niezawodnie i skutecznie wykonywany [„Niech to jedno, umiłowani, nie uchodzi uwagi waszej, że u Pana jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień” – 2 Piotra rozdział 3 werset 8, a świadectwo Biblii wskazuje, że najdłużej żyjący z ludzi, Matuzalem, żył 969 lat – czyli mniej niż „jeden dzień u Pana”], a możliwe, że niektórym z nich wydawało się także, że Bóg zwleka z okazaniem Swej woli, lub z rozpoczęciem działań mających na celu ratowanie ludzkości):
„Wasze niepowodzenie jest spowodowane stosowaniem nieodpowiedniego lekarstwa na grzech człowieka. Staje się on coraz gorszym z powodu dziedzicznej deprawacji. Czysta woda potrzebuje czystego źródła. Jeśli oczyścicie źródło, otrzymacie czystą wodę. Rodzaj ludzki jest nieczysty, ponieważ dziedzicznie pochodzi z nieczystego źródła. Macie moc materializowania ludzkich ciał, użyjcie więc tej władzy, bierzcie sobie kobiety za żony i zakładajcie rodziny; waszą bezgrzeszność przekażecie potomstwu, i niebawem, dzięki czystemu dziedziczeniu, grzech zniknie wśród ludzkości”.

O tym, że aniołowie rzeczywiście mieli moc materializowania się świadczą między innymi następujące wersety:

• 1 Mojżeszowa rozdział 18 wersety 1 i 2: „(1) PAN ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy siedział on u wejścia do namiotu, w najcieplejszej porze dnia. (2) Abraham podniósł oczy i zobaczył naprzeciwko siebie trzech mężczyzn. Gdy ich ujrzał, pobiegł od wejścia do namiotu na ich spotkanie i skłonił się do ziemi”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 19 werset 1: „Pod wieczór przyszli do Sodomy dwaj aniołowie. Lot siedział wtedy w bramie miasta. Gdy ich zobaczył, wyszedł im naprzeciw i oddał im głęboki pokłon”;
• Sędziów rozdział 6 wersety 11-22: „(11) A oto przyszedł Anioł Pański i usiadł pod terebintem w Ofra, które należało do Joasza z rodu Abiezera. Gedeon, syn jego, młócił zboże w tłoczni, aby je ukryć przed Madianitami. (12) I ukazał mu się Anioł Pański. Pan jest z tobą – rzekł mu – dzielny wojowniku! (…) (21) Wówczas Anioł Pański wyciągnął koniec laski, którą trzymał w ręku, dotknął nią mięsa i chlebów przaśnych, i wydobył się ogień ze skały. Strawił on mięso i chleby przaśne. Potem zniknął Anioł Pański sprzed jego oczu”;
• Sędziów rozdział 13 werset 20: „kiedy płomień ołtarza wzniósł się ku niebu, w tym płomieniu uniósł się również anioł PANA. Widząc to, Manoach i jego żona padli twarzami na ziemię”;
• ewangelia Łukasza rozdział 1 wersety 11-22 i 28-38: „(11) Nagle po prawej stronie ołtarza kadzenia ukazał mu się anioł Pański”; itp.

Powody dla których uważamy, że szatan zasugerował im takie myśli i co z tego wynikło – w kolejnym odcinku.