Przyjrzyjmy się teraz pokrótce symbolicznej ziemi przed potopem. Rozumiemy, że symboliczną ziemią każdego „świata” jest zorganizowane społeczeństwo tego „świata”. Słowo ziemia jest często symbolicznie używane w Biblii w znaczeniu społeczeństwa. Na przykład gdy Jezus mówił „wy jesteście solą ziemi” (w ewangelii Mateusza rozdziale 5 wersecie 13), z pewnością nie miał na myśli, że jesteśmy literalną solą umieszczoną w literalnej ziemi, by ją przyprawić, odżywiać i konserwować, lecz że chrześcijanie są w ludzkim społeczeństwie – symbolicznej ziemi – czynnikiem przyprawiającym, odżywiającym i konserwującym.

Także Izajasza rozdział 60 werset 2 („Bo oto ciemność okrywa ziemię i mrok spowija narody, ale nad tobą wschodzi blask PANA i jawi się nad tobą Jego chwała!”) z pewnością nie odnosi się do literalnej ziemi okrytej ciemnością. Gdyby bowiem chodziło o to, byłoby ciemno zawsze wtedy, gdy słońce nie świeci na ziemię, bez względu na liczbę żyjących świętych, a jasno zawsze wtedy, gdy słońce świeci, także bez względu na liczbę żyjących grzeszników. Myśl tego fragmentu najwyraźniej jest taka, że gdy ogół społeczeństwa będzie znajdował się w ciemności błędu, wierni pozostaną w świetle prawdy.

Jak oczywiste jest to, że w 1 Mojżeszowej rozdziale 4 wersecie 14 słowo ziemia w pierwszym użyciu oznacza społeczeństwo, a w drugim – planetę, na której żyjemy: „Oto mię dziś wyganiasz z oblicza tej ziemi [społeczeństwa], a przed twarzą [łaską] twoją skryję się, i będę tułaczem i włóczęgą na ziemi [naszej planecie]„. A także: „Cała ziemia [społeczeństwo ludzkie] miała jeden język i jednakowe słowa” (1 Mojżeszowa rozdział 11 werset 1). Można by przytoczyć także inne przykłady symbolicznego powiązania społeczeństwa ze słowem ziemia, jednak to, co podaliśmy powyżej, wystarczy, by udowodnić omawianą przez nas kwestię.

Skoro ustaliliśmy, że symboliczna ziemia Pisma Świętego oznacza społeczeństwo, zauważmy teraz, że symboliczna ziemia, na którą aniołowie jako symboliczne niebiosa świecili przed potopem, była ludzkim społeczeństwem, takim, jakie było wówczas zorganizowane.

• Z faktu, że ziemia nie była dzielona na własność prywatną aż do dni Pelega [„dzielący”/„podział”] po potopie (1 Mojżeszowa rozdział 10 werset 25: „Eberowi zaś urodziło się dwóch synów. Jeden miał na imię Peleg, gdyż za jego dni ziemia została podzielona; a jego brat miał na imię Joktan”),
• z faktu, że pierwszy ludzki rząd został utworzony przez Nemroda (1 Mojżeszowa rozdział 10 werset 10: „(8) Kusz spłodził także Nimroda. Był on pierwszym mocarzem (władcą/potężną osobą wśród ludzi) na ziemi. (10) Jego władza rozciągała się początkowo na Babel, Erek, Akkad i Kalne, w kraju Szinear”),
• oraz z faktu, że pierwsza transakcja handlowa zapisana w Biblii to nabycie przez Abrahama pola i jaskini w Makpelu (1 Mojżeszowa rozdział 23 wersety 3-20 [dla oszczędności miejsca cytujemy tylko fragment] „(11) ‚Nie, panie mój, posłuchaj mnie. Ja daję ci to pole, a także grotę, która jest na nim. Daję ci ją w obecności mego ludu na grób dla twojej zmarłej’. (12) Abraham skłonił się do ziemi przed ludem tego kraju (13) i powiedział do Efrona wobec zebranych: ‚Raczej ty mnie wysłuchaj! Daję pieniądze za to pole, weź je ode mnie. Wtedy będę mógł tam pochować moją zmarłą'”),

wnioskujemy, iż przed potopem nie było prywatnej własności, nie było rządów wśród ludzi ani konkurencji w handlu. Innymi słowy, wydaje się, że społeczeństwo było zorganizowane mniej więcej według zasad (idealistycznie) komunistycznych, coś mniej więcej na wzór społecznej organizacji północnoamerykańskich Indian z czasów Dzikiego Zachodu (i wcześniejszych).