która wybiera skromniejszą i mniej przyjemną część usługi, innym pozostawiając tę bardziej zaszczytną i szanowaną.

„A ktokolwiek między wami chciałby być pierwszym, niech będzie sługą waszym” – ewangelia Mateusza rozdział 20 werset 27.

„Wśród pogan władcy są panami, którzy nie służą, lecz którym się służy. Wśród naśladowców Jezusa zasada ma być jednak odwrotna: najwyżej ceniony powinien być ten, kto najwięcej służy Jak piękny jest Boski porządek rzeczy! Jak w pełni mogą się utożsamiać z tymi zasadami wszyscy dobrze myślący ludzie! Jak bardzo są one słuszne i jak przeciwne duchowi tego świata. W tym znaczeniu tego słowa naśladowcy Pana prawdziwie będą szczególnym ludem w gorliwości świadczenia dobrych uczynków – służenia sobie nawzajem oraz czynienia dobrze wszystkim ludziom, w miarę nadarzających się sposobności.

Ideałem wielkości w tym świecie jest niezwykły talent, bogactwo, moc, władza, wiedza, reputacja lub osiągnięcia. Ideałem wielkości u Pana jest służba z miłości bezinteresownej. W Jego oczach jesteśmy zatem wielkimi proporcjonalnie do służby pełnionej przez nas z miłości bezinteresownej – w harmonii z mądrością, mocą i sprawiedliwością – gdy kładziemy życie na rzecz Jego planu, szczególnie gromadząc i budując wybranych. Do takiej wielkości możemy dążyć, lecz nie z myślą prześcignięcia innych, którym mamy dawać pierwszeństwo w poważaniu. Powinniśmy być użyteczni dla drugich w każdy dobry i dostępny dla nas sposób. Jezus był takim, dlatego jest On największy ze wszystkich.”
Codzienna Niebiańska Manna na 23 października

„Prostota i skromność Jana Chrzciciela jest znamienną i rzadko spotykaną. Zdaje się, że większość nawet szlachetnych ludzi ma tak samolubne usposobienie, że byliby nieodpowiedni do służby, jaka była powierzona Janowi. Oczywiście dla wielu byłoby absolutnie niemożliwym, gdyby mieli powiedzieć coś dobrego o kim innym, aby w łączności z tym nie pochwalili swego stanowiska i służby. Jan jednak zupełnie pominął siebie. On pamiętał tylko o swojej odpowiedzialności, jako głosu wołającego na puszczy, aby obwieszczać Mesjasza. Zaparł się własnego zaszczytu i dostojeństwa, kierując uwagę wszystkich na Jezusa. Niech każdy z nas utrwali to w swoim sercu, gdyż jest to właściwa postawa dla wszystkich sług Bożych. Nie mamy szukać zaszczytu dla siebie, ale dla Tego, którego Bóg wywyższył – dla naszej Głowy i Pana. Na ile będziemy wierni w tej służbie, w szukaniu chwały i uwielbienia dla Mistrza, a nie dla siebie, wskazując na to, że w Nim ześrodkowywał się cały Plan Boski, na tyle będzie przejawiał się w nas duch, czyli usposobienie, które Pan uzna i wynagrodzi udziałem w królestwie niebieskim i w chwale. Jeżeli nie wyrobimy w sobie tego ducha, nie będziemy nadawać się do królestwa. Nie będziemy zdatni, aby nam Bóg mógł powierzyć tak wielką moc, cześć, chwałę i nieśmiertelność. “Którzy Mię czczą, czcić będę”. “Albowiem ktoby się kolwiek wstydził za Mię i za słowa Moje, za tego się Syn człowieczy wstydzić będzie…” “Bo wszelki kto się wywyższa, poniżony będzie…” – 1 Samuelowa rozdział 2 werset 30, ewangelia Jana rozdział 5 werset 23, ewangelia Łukasza rozdział 9 werset 26, ewangelia Łukasza rozdział 14 werset 11.”
W.T.R-4115b z 1908 roku

„Nie wstydź się przyznać do tego, że pierwsze informacje o prawdzie otrzymałeś od jakiegoś nieznacznego mężczyzny, lub nieznacznej niewiasty w tej miejscowości, o ile tak się rzecz miała. Ci, którzy wstydzą się tych najmniejszych członków Ciała Chrystusowego, poniżają również Głowę, Jezusa, który używa tego członka, jako Swego zaszczyconego przedstawiciela do noszenia Jego poselstwa. Wszelka prawda jest od Boga, a nie od naszych współbliźnich. Ona staje się naszą, gdy przychodzi do nas i gdy przyjmujemy ją do dobrego i szczerego serca. Bez względu przez kogo, lub przez jaki przewód doszła do nas, ona wszystka wychodzi z jednego wielkiego źródła prawdy. Dziękując Bogu za ten orzeźwiający napój, niechaj nikt nie pogardza, zniesławia, ani ignoruje, choćby i najmniejszego narzędzia, przez które prawda doszła do niego. Pamiętaj, że Bóg najwięcej miłuje i najczęściej używa uniżonych i skromnych. “Bóg się pysznym sprzeciwia, a pokornym łaskę daje!” “Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha”.

Umiłowani, uciekajmy od tych sideł onego przeciwnika. Jako mądrzy szafarze używajmy wiernie talentów nam powierzonych, a przez to nie tylko, że je powiększymy, ale otrzymamy Pańskie: “Dobrze sługo dobry i wierny, byłeś wiernym nad małym, nad wielkim cię postanowię; wnijdź do radości Pana Twego!” Pan chce wielkich i zacnych współpracowników chwalebnej pracy w przyszłym wieku, lecz do tego zaszczytu wybiera tych co teraz są pokorni i skromni, a gdy czas ich panowania nadejdzie zostaną przemienieni — będą “podobni Jemu” i staną się uczestnikami Jego chwały i mocy. „Kto się poniża wywyższony będzie”.”
W.T.R-1047a z 1888 roku.