To właśnie ten szczególny układ społeczny, w którym przedpotopowe społeczeństwo ludzkie było zorganizowane na zasadach (idealistycznie) komunistycznych – bez prywatnej własności, bez rządów wśród ludzi i bez konkurencji w handlu, połączony z rosnącym samolubstwem i grzesznością człowieka oraz jeszcze większym samolubstwem i grzesznością olbrzymich potomków aniołów (1 Mojżeszowa rozdział 6 werset 4: „A w tych i późniejszych czasach, gdy synowie Boży współżyli z córkami ludzkimi, a one im rodziły, na ziemi żyli olbrzymi. Byli to siłacze, którzy w tych dawnych czasach cieszyli się sławą”), uczynił ziemię – czyli społeczeństwo – „nieprawą”, którego to wyrażenia nie możemy odnieść do literalnej ziemi (1 Mojżeszowa rozdział 6 wersety 5: „Widział wtedy PAN, jak wielka jest nieprawość ludzi na ziemi i że wszystkie ich pragnienia wciąż były tylko złe” i wersety 11-13: „(11) Ale ziemia skaziła się przed Bogiem, i napełniła się nieprawością.” „(12) Gdy Bóg widział, iż ziemia jest skażona, że wszyscy ludzie postępują na ziemi niegodziwie, (13) rzekł do Noego: Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich ludzi, bo ziemia przez nich jest pełna gwałtu; zatem zniszczę ich wraz z ziemią” – warto zauważyć, że w powyższych wersetach słowo „ziemia” w każdym przypadku oznacza społeczeństwo).

W związku z tym porządek rzeczy przed potopem – aniołowie rządzący ludzkością i ludzkość zorganizowana według (czegoś w rodzaju) komunistycznych zasad – okazał się niepowodzeniem, jeśli chodzi o podniesienie człowieka z grzechu i przywrócenie go do doskonałości Edenu. Powyższe zastanowienie dowodzi, że zarówno symboliczne niebiosa – aniołowie jako nauczyciele ludzkiej rodziny, jak i symboliczna ziemia – społeczeństwo zorganizowane na wzór (mniej więcej) komunistyczny, uległy skażeniu – jako takie stały się nieodpowiednie, by być w dalszym ciągu używane i tolerowane przez Pana. Dlatego postanowił On zniszczyć świat – nie świat fizyczny, lecz symboliczny, składający się nie z fizycznych, lecz symbolicznych niebios i ziemi (1 Mojżeszowa rozdział 6 wersety 3, 5-13 i 17).

To, że 2 Piotra rozdział 3 werset 6 („przez co świat ówczesny, zalany wodą, zginął”) mówi o symbolicznym, a nie literalnym świecie czy rodzinie ludzkiej jako zniszczonej w potopie, jest oczywiste, ponieważ wciąż mamy te same literalne niebiosa i ziemię, jakie istniały przed potopem, i wciąż istnieje rodzina ludzka. Gdyby bowiem w potopie zniszczony był świat w znaczeniu rodziny ludzkiej, zostałby stworzony nowy rodzaj ludzki, podczas gdy Biblia wykazuje, że część rodzaju ludzkiego przeżyła potop. Tak więc to symboliczny świat został zniszczony w potopie (1 Moj. rozdział 6 werset 13: „Rzekł tedy Bóg do Noego: Położę kres wszelkiemu ciału, bo przez nie ziemia pełna jest nieprawości; zniszczę je wraz z ziemią”; rozdział 9 werset 11: „I ustanawiam przymierze moje z wami, że już nigdy nie zostanie wytępione żadne ciało wodami potopu i że już nigdy nie będzie potopu, który by zniszczył ziemię”), tzn. potop na zawsze usunął porządek rzeczy, w którym aniołowie byli nauczycielami rodziny ludzkiej i w którym rodzina ludzka była społecznie zorganizowana na wzór komunistyczny. W ten sposób zakończył się „świat, który wtedy był”, „stary świat” – nie ludzka rodzina, nie wszechświat, nie literalna ziemia, lecz porządek rzeczy, dyspensacja istniejąca przed potopem w rodzinie ludzkiej.

W ten sposób w kolejnym odcinku przejdziemy do drugiego, czyli „obecnego złego” świata.