Postępowanie takich częściowo niewiernych braci wobec Pana, prawdy i pozostałego ludu Pana nie było godne pochwały. Jednak nie wszyscy z nich byli w równym stopniu winni złego postępowania. Niektórzy z nich byli prawie tak wierni, że mogliby należeć do Oblubienicy; niektórzy byli prawie tak niewierni, że mogliby się znaleźć w klasie wtórej śmierci (list Judy rozdział 1 wersety 22 i 23: „(22) Dla jednych, którzy mają wątpliwości, miejcie litość”, „(23) Innych zaś ratujcie przez strach, wyrywając ich z ognia, mając w nienawiści nawet szatę, która została skalana przez ciało”.

Między tymi dwoma skrajnościami charakterów tych braci, były wszelkiego rodzaju odmiany dwoistości umysłu. W przypadku niektórych z tych skrępowanych dzieci Bożych problemem było nie tyle wejście na drogę grzechu, co brak ofiarowania się aż do śmierci z powodu lęku przed śmiercią ofiarniczą (Hebrajczyków rozdział 2 werset 15: „i wyzwolić tych wszystkich, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie pozostawali w niewoli”).

W przeciwieństwie do Mistrza (Hebrajczyków rozdział 12 wersety 2 i 3: „(2) Wpatrujmy się w Jezusa, który jest dawcą naszej wiary i jej celem. On zamiast należnej Mu radości wolał przyjąć krzyż, nie bojąc się jego hańby. Teraz zasiada po prawej stronie tronu Boga. (3) Rozważcie więc dobrze, jak wielkiej wrogości doznał On ze strony grzeszników, abyście nie upadli na duchu, ulegając zniechęceniu”) nie nieśli swego krzyża, nie zwracając uwagi na jego hańbę.

Niektórzy z nich, przy braku zapierania się siebie i świata, oddawali się też różnym grzechom i służyli przeciwnikowi przez głoszenie błędów w doktrynie i praktyce w sprawach religijnych, plamiąc w ten sposób swe szaty, jak potwierdzają to m.in. poniższe wersety:

• 1 Koryntian rozdział 5 wersety 1-5: „(1) Słyszy się powszechnie o nierządzie między wami i to takim nierządzie, jakiego nie ma nawet pośród pogan: Oto ktoś żyje z żoną swego ojca! (2) Czym tu się szczycić?! Powinniście raczej zapłakać i usunąć ze swego grona osobę, która tak postępuje. (3) Ja, nieobecny ciałem, obecny tylko duchem, już ją osądziłem, tak jakbym był pośród was. (4) Otóż gdy się zgromadzicie w imieniu naszego Pana Jezusa Chrystusa — i mój duch będzie przy was wraz z mocą naszego Pana Jezusa — (5) wydajcie tę osobę szatanowi, niech zguba dotknie jej ciała, aby duch był uratowany, gdy zjawi się nasz Pan”;
• 3 Jana wersety 9 i 10: „(9) Napisałem do kościoła, lecz Diotrefes, który chce być pierwszym wśród nich, nie przyjmuje nas. (10) Dlatego, jeśli przybędę, przypomnę jego uczynki, których się dopuszcza, gdy nas obmawia złośliwymi słowami. A nie poprzestając na tym, sam braci nie przyjmuje, a nawet zabrania tym, którzy chcą ich przyjąć, i wyrzuca ich z kościoła”.

Ogólnie jako klasa byli mniej lub bardziej uparci i samowolni, zamiast przejawiać posłuszeństwo i poddanie się woli Pana. Z tego powodu zaniedbywali zarówno swe przywileje, jak i obowiązki usprawiedliwienia i poświęcenia.