Ponieważ zbliżamy się do końca niniejszej krótkiej serii (choć w istocie jej tematu nawet w ułamku nie wyczerpaliśmy), obecnie przedstawiamy dwie grupy ważniejszych wersetów dotyczących Wielkiej Kompanii do rozważenia przez naszych drogich czytelników.

W świetle uwag jakie zamieściliśmy w poprzednich odcinkach ufamy, że wersety te będą jasne i że ich rozważenie będzie błogosławieństwem dla wszystkich. Pierwsza grupa (którą zamieściliśmy w poprzednim odcinku) zawiera wersety dotyczące tylko Wielkiej Kompanii, natomiast druga – wersety traktujące jednocześnie o Maluczkim Stadku i Wielkiej Kompanii.

W dzisiejszym odcinku przedstawiamy więc wersety traktujące jednocześnie o Maluczkim Stadku i Wielkiej Kompanii:

• Psalm 45 wersety 15 i 16: „(15) we wzorzystych szatach wiodą ją do króla, a za nią kroczą dziewice, jej towarzyszki, tworząc jej orszak. (16) Odprowadzane wśród oznak radości i wesela wstępują do pałacu królewskiego”;
• Izajasza rozdział 66 wersety 5-9: „(5) Słuchajcie słowa PANA, wy, którzy drżycie na jego słowo. Wasi bracia, którzy was nienawidzą, którzy wypędzają was ze względu na moje imię, mówią: „Niech PAN pokaże swoją chwałę”. Ukaże się jednak dla waszej radości, a oni będą zawstydzeni. (6) Odgłos zgiełku z miasta, głos ze świątyni, głos PANA oddającego zapłatę swoim wrogom. (7) Zanim odczuła bóle porodu, urodziła, zanim ogarnął ją ból, urodziła chłopca. (8) Kto słyszał o czymś takim? Kto widział coś podobnego? Czy ziemia może urodzić w jednym dniu? Czy naród rodzi się od razu? Ale Syjon ledwie zaczął odczuwać bóle, a już urodził swoich synów. (9) Czyżbym ja, który otwieram łono, nie doprowadził do rodzenia? – mówi PAN. Czyżbym ja, który doprowadzam do rodzenia, zamknął łono? – mówi twój Bóg”;
• Malachiasza rozdział 3 wersety 2-4: „(2) Któż jednak przetrwa dzień Jego przyjścia i któż się ostoi, gdy się pojawi? Bo jest On jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. (3) Zasiądzie, aby wytapiać i czyścić srebro. I oczyści synów Lewiego, oczyści ich jak złoto i srebro. Wtedy będą składać PANU ofiary we właściwy sposób. (4) I miła będzie PANU ofiara Judy i Jerozolimy jak za dawnych dni i lat minionych”;
• ewangelia Mateusza rozdział 7 wersety 24-27: „(24) Każdy, kto słucha tych moich słów i wprowadza je w czyn, jest podobny do człowieka rozsądnego, który zbudował dom na skale. (25) Spadł ulewny deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się silne wiatry i uderzyły w ten dom. Ale on nie runął, bo zbudowany był na skale. (26) Każdy, kto słucha tych moich słów, ale nie wprowadza ich w czyn, podobny jest do człowieka głupiego, który dom zbudował na piasku. (27) Spadł ulewny deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się silne wiatry i uderzyły w ten dom, a on się zawalił. I upadek jego był wielki”;
• ewangelia Mateusza rozdział 10 wersety 32-39: „(32) Do każdego zatem, kto się do Mnie przyzna wobec ludzi, i Ja się przyznam wobec mojego Ojca, który jest w niebie. (33) Tego jednak, kto się Mnie wyprze wobec ludzi, i Ja się wyprę przed moim Ojcem, który jest w niebie. (34) Nie sądźcie, że przyszedłem przynieść ziemi pokój. Przynoszę nie pokój, ale miecz. (35) Bo przyszedłem poróżnić syna z ojcem, córkę z matką, a synową z teściową. (36) I wrogami człowieka będą jego domownicy. (37) Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie wart. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie wart. (38) Kto nie bierze swojego krzyża i nie idzie za Mną, nie jest Mnie wart. (39) Kto w pierwszym rzędzie zabiega o swoją duszę, zgubi ją, a kto zgubi swoją duszę ze względu na Mnie, odnajdzie ją”;
• ewangelia Mateusza rozdział 13 wersety 7, 8, 22 i 23: „(7) Jeszcze inne padły między ciernie. Ciernie wyrosły i zadusiły je. (8) I w końcu inne padły na żyzną ziemię. Te wydały plon: stokrotny, sześćdziesięciokrotny lub trzydziestokrotny. (…) (22) Z kolei człowiek przypominający ziarno posiane pośród cierni, to ten, który słucha Słowa, lecz troski tego wieku i zwodnicze uroki bogactwa tłamszą Słowo tak, że nie przynosi plonu. (23) Ziarno na dobrej ziemi to ten człowiek, który słucha Słowa i rozumie je. Taki wydaje owoc, jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny”;
• ewangelia Mateusza rozdział 16 wersety 24-27: „(24) Następnie Jezus zwrócił się do swoich uczniów: Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się wyrzeknie samego siebie, weźmie swój krzyż i naśladuje Mnie. (25) Kto bowiem pragnie swoją duszę ocalić, utraci ją, a kto utraci swoją duszę ze względu na Mnie — ocali ją. (26) Bo cóż za korzyść odniósł człowiek, który zdobył cały świat, jeśli utracił własną duszę? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? (27) Gdyż Syn Człowieczy przyjdzie w chwale swojego Ojca, ze swoimi aniołami. Wtedy odpłaci każdemu według jego czynów”;
• ewangelia Mateusza rozdział 25 wersety 1-12: „(1) Wówczas królestwo niebieskie będzie podobne do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. (2) Pięć z nich było głupich a pięć rozsądnych. (3) Głupie wzięły lampy, ale nie zabrały ze sobą oliwy. (4) Rozsądne wzięły lampy i oliwę w naczyniach. (5) A gdy pan młody się opóźniał, ogarnęło je znużenie i wszystkie zasnęły. (6) O północy zaś rozległo się wołanie: «Pan młody nadchodzi! Wyjdźcie mu na spotkanie!». (7) Wtedy obudziły się wszystkie panny i przygotowały lampy. (8) Głupie powiedziały do rozsądnych: «Podzielcie się z nami oliwą, bo nasze lampy gasną». (9) Ale rozsądne odpowiedziały: «O nie, gdyż mogłoby nie starczyć i nam, i wam. Idźcie do sprzedawców i kupcie sobie». (10) Gdy one odeszły, przybył pan młody. Te, które były przygotowane, weszły z nim na wesele i drzwi zamknięto. (11) Później przyszły pozostałe panny i wołały: «Panie, panie, otwórz nam!». (12) Lecz on im odpowiedział: «Zapewniam was, że was nie znam»”;
• ewangelia Mateusza rozdział 25 wersety 14-30: „(14) Będzie też podobnie jak z człowiekiem, który wybierał się w podróż. Zawołał swoje sługi i powierzył im swój majątek. (15) Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden; każdemu według jego zdolności. I wyjechał. (16) Ten, który otrzymał pięć talentów, natychmiast puścił je w obieg i zyskał drugie pięć. (17) Podobnie i ten, który otrzymał dwa, zyskał drugie dwa. (18) Ten zaś, który otrzymał jeden, wykopał dół w ziemi i ukrył pieniądze swego pana. (19) Po dłuższym czasie pan powrócił i zaczął rozliczać się ze sługami. (20) Najpierw przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i powiedział: «Panie! Dałeś mi pięć talentów. Oto zyskałem pięć następnych». (21) Pan powiedział do niego: «Dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w drobnych sprawach, nad wieloma cię postawię. Wejdź, aby radować się ze swoim panem». (22) Przyszedł następnie ten, który otrzymał dwa talenty, i powiedział: «Panie! Dałeś mi dwa talenty. Oto zyskałem dwa następne». (23) Pan powiedział do niego: «Dobrze, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w drobnych sprawach, nad wieloma cię postawię. Wejdź, aby radować się ze swoim panem». (24) Przyszedł wreszcie ten, który otrzymał jeden talent i powiedział: «Panie! Wiedziałem, że jesteś człowiekiem wymagającym. Chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzie nie rozsypałeś. (25) Bałem się ciebie i dlatego ukryłem talent w ziemi. Oto masz, co twoje». (26) Wtedy pan mu odpowiedział: «Sługo zły i leniwy. Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdzie nie rozsypałem. (27) Powinieneś był więc przekazać pieniądze bankierom, a ja po powrocie odebrałbym je z zyskiem. (28) Dlatego zabierzcie mu talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów. (29) Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane i będzie miał w nadmiarze. Temu zaś, kto nie ma, zostanie zabrane nawet to, co ma. (30) A nieużytecznego sługę wyrzućcie na zewnątrz, w ciemności. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów»”;
• 1 Koryntian rozdział 3 wersety 12-15: „(12) Natomiast, czy ktoś na tym fundamencie buduje ze złota, srebra, drogich kamieni, z drewna, siana czy słomy, (13) to się okaże w tym Dniu. Każde dzieło przejdzie próbę ognia i w ten sposób wyjdzie na jaw jego wartość. (14) Jeśli czyjeś dzieło, wzniesione na tym fundamencie, przetrwa, ten otrzyma nagrodę. (15) Jeśli czyjeś dzieło spłonie, ten poniesie stratę, choć sam będzie zbawiony, tak jednak, jakby został ocalony z ognia”;
• 1 Piotra rozdział 4 wersety 14-18 „(14) Uważajcie się za szczęśliwych, gdy was znieważają ze względu na imię Chrystusa, bo spoczywa na was Duch Boga i chwały. (15) Niech nikt z was już nie cierpi jako zabójca lub złodziej, jako złoczyńca lub ten, kto się miesza w cudze sprawy. (16) Jeśli natomiast ktoś cierpi jako chrześcijanin, niech przestanie się wstydzić! Niech raczej tym imieniem przynosi chwałę Bogu. (17) Bo nadszedł czas, by rozpoczął się sąd, i to od domu Bożego. A skoro najpierw od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy są nieposłuszni Bożej dobrej nowinie? (18) Jeśli sprawiedliwy z trudem dostępuje zbawienia, to co będzie z bezbożnym oraz grzesznikiem?”