Spoglądając wstecz, dostrzegamy wybór Abrahama i niektórych jego potomków. To oni stanowili drogę, którą miało przyjść obiecane Nasienie (Potomstwo), mające błogosławić wszystkie narody ziemi (Galatów rozdział 3 werset 29: „A jeźliście wy Chrystusowi, tedyście nasieniem Abrahamowem, a według obietnicy dziedzicami”, 1 Mojżeszowa rozdział 22 werset 18: „(15) Tedy zawołał Anioł Pański na Abrahama po wtóre z nieba mówiąc: (…) (18) I błogosławione będą w nasieniu twoim wszystkie narody ziemi, dla tego, żeś usłuchał głosu mego”).

Dostrzegamy też wybór owego jedynego narodu spomiędzy wszystkich narodów – Izraela – w którym Bóg figuralnie/typicznie zilustrował sposób, w jaki dokonane zostanie to wielkie dzieło na rzecz świata. Takimi ukazującymi to obrazami/typami były: wyzwolenie Izraela z Egiptu, Chanaan, przymierza, prawa, ofiary składane za grzechy w celu zmazania jego win i pokropienia ludu, kapłaństwo, którego zadaniem było spełnianie tych ofiar, kapłaństwo będące miniaturą i figuralnym/typicznym przedstawieniem rzeczywistego kapłaństwa i ofiar oczyszczających szerokie rzesze rodzaju ludzkiego. Bóg zwracając się do ludu Izraela rzekł: “Jedynie was wybrałem (Biblia Tysiąclecia: znałem) ze wszystkich narodów na ziemi (…)” (Amosa rozdział 3 werset 2). Tylko ten naród był uznawany do czasu przyjścia Chrystusa, a nawet i potem, gdyż służba naszego Pana ograniczyła się do tego narodu. Nie pozwalał On swoim uczniom chodzić do innych, mówiąc, gdy ich wysyłał: “Na drogę pogan nie wkraczajcie i do miasta Samarytan nie wchodźcie”. „Dlaczego, Panie?” „Dlatego” – wyjaśnił – że “jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela” (ewangelia Mateusza rozdział 10 wersety 5-ty i 6-ty; rozdział 15 werset 24).

Cały swój czas, aż do śmierci, poświęcił im. Jego śmierć stanowiła pierwsze dzieło na rzecz świata, zamanifestowanie po raz pierwszy wolnej i wielce obfitej łaski, która “we właściwym czasie” stanie się dla wszystkich prawdziwym błogosławieństwem. Ów największy dar Boży nie był ograniczony do narodu lub klasy. Nie był przeznaczony wyłącznie dla Izraela, ale dla całego świata, gdyż Jezus Chrystus „z łaski Bożej zaznał On śmierci za wszystkich!” (Hebrajczyków rozdział 2 werset 9).

Obecnie, w Wieku Ewangelii, też odbywa się pewnego rodzaju wybór. Pewne części świata są bardziej uprzywilejowane niż inne z powodu znajomości Ewangelii (która jest dawana darmo wszystkim, którzy ją słyszą). Rzućmy okiem na mapę świata i popatrzmy jak mała część ludzkości w stosunku do całości jest oświecona i błogosławiona przez Ewangelię Chrystusową, przynajmniej w pewnym stopniu.

Spójrz na siebie, na dane Ci przywileje i wiedzę, i porównaj z nimi wiedzę milionów pozostających do dzisiaj w ciemności pogan, którzy nigdy nie słyszeli ewangelii, głosu wezwania do pokuty i nawrócenia się, ani głosu powołania, a tym samym nie zostali powołani. Owo wielkie, tysiącletnie, dzieło realizacji Bożego planu mającego na celu zbawienie świata w istocie ma swój początek dopiero w momencie skompletowania wybranej do realizacji tego zadania grupy/klasy – tych, którzy zostali powołani (niezależnie od przynależności wyznaniowej lub jej braku) by stać się synami Boga, dziedzicami Boga i współdziedzicami z Jezusem Chrystusem, naszym Panem, i którzy uczynili to swoje powołanie i wybór pewnymi.