Gdy papiści dowodzili, że przez „uczynki Zakonu” (albo jak mówią bardziej współczesne tłumaczenia Biblii: „uczynki wymagane przez Prawo”), które nikogo nie usprawiedliwiają (z Galacjan rozdziału 2 wersetu 16: „A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie dzięki uczynkom wymaganym przez Prawo, lecz jedynie dzięki wierze w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie dzięki wierze w Chrystusa, a nie dzięki uczynkom wymaganym przez Prawo, jako że nikt nie osiągnie usprawiedliwienia dzięki uczynkom wymaganym przez Prawo”), Apostoł Paweł rozumiał prawo ceremonialne jako różne od dziesięciu przykazań (więc, że jakoby apostoł mówił, że tylko wypełnianie uczynków wynikających z prawa ceremonialnego nie przynosiło usprawiedliwienia, ale wypełnianie uczynków wynikających z dziesięciu przykazań – owszem).

Odpowiedź Marcina Lutra na takie twierdzenie brzmiała, iż prawo moralne – prawo miłości – przedstawione w dziesięciu przykazaniach było tym prawem, o którym myślał Paweł, gdy wskazywał, że przez „uczynki zakonu” („uczynki wymagane przez Prawo”) człowiek nie może być usprawiedliwiony. Na dowód tego pokazywał następujące wersety, w których zawarte są przykłady uczynków dotyczących dziesięciu przykazań, a nie prawa ceremonialnego, których wykonywanie nie przynosiło jednak usprawiedliwienia:

• Rzymian rozdział 7 wersety 5-8: „(5) Bo kiedy byliśmy w ciele, panoszyły się w nas grzeszne pragnienia posługujące się Prawem (Zakonem), abyśmy owocowali śmiercią. (6) Teraz jednak, uwolnieni od Prawa (Zakonu), umarliśmy dla tego, co nas zniewalało, aby służyć w nowym duchu, a nie według przedawnionej litery. (7) Czy chcemy przez to powiedzieć, że Prawo (Zakon) jest grzechem? Ależ nie! Nie poznałbym jednak grzechu, gdyby nie Prawo, bo nie wiedziałbym, czym jest pożądanie, gdyby Prawo (Zakon) nie mówiło: Nie będziesz pożądał. (8) Grzech jednak, pobudzony przez przykazanie, wywołał we mnie wszelkiego rodzaju pożądliwość. Bez Prawa (Zakonu) grzech jest martwy”;
• Rzymian rozdział 3 wersety 10-20: „(10) tak jak to zostało napisane: Nie ma sprawiedliwego, nawet jednego, (11) nikt nie jest przy zdrowych zmysłach, nie ma takiego, który by szukał Boga. (12) Wszyscy zeszli z drogi prostej, wszyscy stali się nieużyteczni. Nie ma nawet jednego, który by czynił dobro. (13) Ich gardło podobne jest do otwartego grobu, język ich służy zdradzie, a na ich wargach znajduje się jad żmijowy. (14) Ich usta pełne są goryczy i przekleństw. (15) Ich nogi gotowe zawsze do rozlewu krwi, (16) zagłada i nędza na ich drogach, (17) a drogi pokoju nie znają wcale, (18) i nie ma bojaźni Bożej przed ich oczyma. (19) Wiadomo zaś, że cokolwiek mówi Prawo (Zakon), mówi do tych, którzy są pod Prawem (Zakonem). Tak więc każde usta muszą zamilknąć i cały świat musi się poczuć winnym wobec Boga, (20) gdyż nikt w oczach Jego nie będzie usprawiedliwionym wskutek uczynków Prawa (Zakonu). Dzięki Prawu (Zakonowi) bowiem poznaje się jedynie grzech”.