W tym i w następnym odcinku zajmiemy się odpowiedzią Marcina Lutra i jego zwolenników na twierdzenia papistów, że zasługa Chrystusa nie zdobywa dla nas w usprawiedliwieniu zaspokojenia Boskiej sprawiedliwości, a tym samym odpuszczenia grzechów przez Boga, a jedynie pobudza dobroczynność (miłość bezinteresowną), która czyni nas sprawiedliwymi.

Odpowiadając na takie twierdzenia Luter i jego zwolennicy wskazywali:

a) że wzbudzanie w nas dobroczynności/miłości bezinteresownej należy nie do usprawiedliwienia, lecz do uświęcenia, które następuje po usprawiedliwieniu, oraz
b) że Biblia mówi, iż zasługa Chrystusa zaspokaja Boską sprawiedliwość i w ten sposób zapewnia nam przebaczenie.

W tym odcinku zacytujemy wersety jakich użyli oni do uargumentowania prawdziwości punktu a), to jest, że wzbudzanie w nas dobroczynności/miłości bezinteresownej należy nie do usprawiedliwienia, lecz do uświęcenia, które następuje po usprawiedliwieniu:

• Rzymian rozdział 12 wersety 1 i 2: „(1) Zachęcam was zatem, bracia, ze względu na miłosierdzie Boże, abyście oddali swoje ciała na ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu — jako wyraz waszej rozumnej, wypływającej z głębi ducha służby. (2) Nie podporządkowujcie się już wzorcom tego wieku. Niech was przeobraża nowy sposób myślenia, abyście potrafili rozpoznać, co jest wolą Bożą, co jest dobre, przyjemne i doskonałe”;
• Rzymian rozdział 6 wersety 7, 3-6 oraz 12-22: „(7) Kto bowiem umarł, został uwolniony od grzechu.” „(3) Czyż nie wiecie, że my wszyscy, którzy zostaliśmy ochrzczeni w Jezusie Chrystusie, w jego śmierci zostaliśmy ochrzczeni? (4) Zostaliśmy więc pogrzebani z nim przez chrzest w śmierci, aby jak Chrystus został wskrzeszony z martwych przez chwałę Ojca, tak żebyśmy i my postępowali w nowości życia. (5) Jeśli bowiem zostaliśmy z nim wszczepieni w podobieństwo jego śmierci, to będziemy też z nim wszczepieni w podobieństwo zmartwychwstania; (6) Wiedząc o tym, że nasz stary człowiek został ukrzyżowany razem z nim, aby ciało grzechu zostało zniszczone, żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi” „(12) Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, żebyście mieli mu być posłuszni w jego pożądliwościach. (13) I nie oddawajcie waszych członków jako oręża niesprawiedliwości grzechowi, ale oddawajcie samych siebie Bogu jako ożywieni z martwych i wasze członki jako oręż sprawiedliwości Bogu. (14) Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod prawem, lecz pod łaską. (15) Cóż więc? Będziemy grzeszyć, bo nie jesteśmy pod prawem, ale pod łaską? Nie daj Boże! (16) Czyż nie wiecie, że komu oddajecie siebie jako słudzy w posłuszeństwo, komu jesteście posłuszni, tego jesteście sługami: bądź grzechu ku śmierci, bądź posłuszeństwa ku sprawiedliwości? (17) Ale chwała Bogu, że gdy byliście sługami grzechu, usłuchaliście z serca wzoru tej nauki, której się poddaliście; (18) A będąc uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości. (19) Po ludzku mówię, z powodu słabości waszego ciała. Jak bowiem oddawaliście wasze członki na służbę nieczystości i nieprawości, aby czynić nieprawość, tak teraz oddawajcie wasze członki na służbę sprawiedliwości, abyście byli uświęceni. (20) Dopóki bowiem byliście sługami grzechu, byliście wolni od sprawiedliwości. (21) Jakiż więc wówczas mieliście pożytek z tych rzeczy, których się teraz wstydzicie? Ich bowiem końcem jest śmierć. (22) Lecz teraz, uwolnieni od grzechu, gdy staliście się sługami Boga, macie swój pożytek ku uświęceniu, a na końcu życie wieczne”;
• Galacjan rozdział 5 wersety 22-25: „(22) Owocem [Owocami] zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, (23) Łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma Zakonu. (24) A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami. (25) Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy”;
• Efezjan rozdział 5 werset 9: „Ponieważ owoc Ducha ujawnia się w każdej dobroci, sprawiedliwości i prawdzie”;
• Kolosan rozdział 3 wersety 1 oraz 12-14: „(1) Jeśli więc razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga.” „(12) Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, (13) znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby ktoś miał coś do zarzucenia drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy. (14) Na to zaś wszystko [przywdziejcie] miłość, która jest spoiwem doskonałości”.

W kolejnym odcinku zacytujemy wersety jakich użyli oni do uargumentowania prawdziwości punktu b)