Kontynuujemy przyglądanie się argumentom w kontrowersjach odnośnie „szafarskiej doktryny” o usprawiedliwieniu z wiary, a nie z uczynków, jaką Bóg podał przez Marcina Lutra.

W poprzednim i obecnym odcinku zajmujemy się odpowiedzią Marcina Lutra i jego zwolenników na twierdzenia papistów, że zasługa Chrystusa nie zdobywa dla nas w usprawiedliwieniu zaspokojenia Boskiej sprawiedliwości, a tym samym odpuszczenia grzechów przez Boga, a jedynie pobudza dobroczynność (miłość bezinteresowną), która czyni nas sprawiedliwymi.

Odpowiadając na takie twierdzenia Luter i jego zwolennicy wskazywali:

a) że wzbudzanie w nas dobroczynności/miłości bezinteresownej należy nie do usprawiedliwienia, lecz do uświęcenia, które następuje po usprawiedliwieniu, oraz
b) że Biblia mówi, iż zasługa Chrystusa zaspokaja Boską sprawiedliwość i w ten sposób zapewnia nam przebaczenie.

Poprzednio zajęliśmy się punktem a), natomiast, natomiast w tym odcinku zacytujemy główne wersety jakich użyli oni do uargumentowania prawdziwości punktu b), to jest, że Biblia mówi, iż zasługa Chrystusa zaspokaja Boską sprawiedliwość i w ten sposób zapewnia nam przebaczenie:

• Ewangelia Mateusza rozdział 20 werset 28: „Podobnie Syn Człowieczy nie przyszedł, by Mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu”;
• 1 Tymoteusza rozdział 2 wersety 5 i 6: „(5) Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, (6) Który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie”;
• 2 Koryntian rozdział 5 wersety 18 i 19: „(18) Wszystko to jest z Boga, który przez Chrystusa pojednał nas ze sobą i zlecił nam posługę pojednania. (19) To właśnie Bóg w Chrystusie pojednał świat ze sobą. On nie poczytał ludziom ich grzechów i w nas złożył słowo pojednania”;
• Efezjan rozdział 1 werset 7: „W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, przebaczenie upadków według ogromu Jego łaski”;
• Efezjan rozdział 2 wersety 13-16: „(13) Lecz teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. (14) On bowiem jest naszym pokojem, on, który z obydwu uczynił jedno i zburzył stojący pośrodku mur, który był przegrodą; (15) Znosząc przez swoje ciało nieprzyjaźń, prawo przykazań wyrażone w przepisach, aby z dwóch stworzyć w samym sobie jednego nowego człowieka, czyniąc pokój; (16) I aby pojednać z Bogiem obydwu w jednym ciele przez krzyż, zgładziwszy przez niego nieprzyjaźń”;
• Kolosan rozdział 1 wersety 14 i 20-22: „(14) w którym mamy odkupienie, przebaczenie grzechów. (20) i przez Niego pojednać ze sobą wszystko — na ziemi i w niebie — dzięki wprowadzeniu pokoju za cenę krwi przelanej przez Niego na krzyżu. (21) Was również, kiedyś obcych, wrogo nastawionych, pochłoniętych czynieniem zła, (22) teraz pojednał w Jego ziemskim ciele przez śmierć, aby was przed sobą postawić jako świętych, nieskazitelnych i nienagannych”;
• Kolosan rozdział 2 werset 14: „On zniszczył obciążające nas zestawienie długów, które przez swoje zapisy przemawiało przeciwko nam. Usunął je, przybijając do krzyża”;
• Rzymian rozdział 3 wersety 22-26: „(22) a jest to sprawiedliwość, która przychodzi od Boga za sprawą wierności Jeszui Mesjasza do wszystkich, którzy wytrwale ufają. Bo nie ma tu różnicy, czy jest się Żydem, czy nie-Żydem, (23) bo wszyscy zgrzeszyli i nie zdołają zasłużyć sobie na Bożą pochwałę. (24) Przez łaskę Bożą, nie zasłużywszy na to, wszyscy mają przyznany status uznanych za sprawiedliwych przed Jego obliczem, dzięki aktowi odkupienia nas ze zniewolenia grzechem, dokonanemu przez Mesjasza Jeszuę. (25) Bóg ustanowił Jeszuę kappara [ubłagalnią] za grzech dzięki Jego wierności w sprawie krwawej ofiary śmierci. W tym okazała się sprawiedliwość Boga, gdyż w swej cierpliwości odniósł się On wyrozumiale [ani nie karząc, ani nie odpuszczając] do grzechów popełnionych przez ludzi w przeszłości; (26) i w tym okazuje się Jego sprawiedliwość w dobie obecnej, objawiając, że On sam jest sprawiedliwy i jest zarazem Tym, który czyni sprawiedliwymi ludzi na podstawie wierności Jeszui”;
• Rzymian rozdział 4 wersety 6-8 i 25: „(6) Tak też Dawid opisuje szczęście człowieka, któremu Bóg przypisuje sprawiedliwość niezależnie od uczynków: (7) Szczęśliwi ci, którym przebaczono nieprawości i których grzechy zakryto; (8) szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie przypisze grzechu. (…) (25) [Jezusa] wydanego za nasze upadki i wzbudzonego dla naszego usprawiedliwienia”;
• Rzymian rozdział 5 wersety 8-11: „(8) Lecz Bóg dowodzi swojej miłości do nas poprzez to, że Mesjasz umarł za nas, kiedyśmy jeszcze byli grzesznikami. (9) A ponieważ dzięki Jego krwawej ofierze śmierci zostaliśmy teraz uznani za sprawiedliwych, to o ileż bardziej zostaniemy przez Niego ocaleni od gniewu sądu Bożego! (10) Bo jeśli przez śmierć Jego Syna zostaliśmy pojednani z Bogiem, kiedyśmy byli wrogami, to o ileż bardziej zostaniemy ocaleni przez Jego życie, skoro już zostaliśmy pojednani! (11) A nie tylko zostaniemy ocaleni w przyszłości, lecz już teraz szczycimy się Bogiem, bo dokonał dzieła przez naszego Pana Jeszuę Mesjasza, przez którego to pojednanie już otrzymaliśmy”;
• Hebrajczyków rozdział 7 werset 27: „Taki, który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a następnie za grzechy ludu. On uczynił to raz na zawsze, gdy złożył w ofierze samego siebie”;
• Hebrajczyków rozdział 9 wersety 11-15, 22, 24 i 26: „(11) Kiedy jednak pojawił się Mesjasz jako kohen gadol [arcykapłan] dóbr, które już następują, wtedy przez Namiot większy i doskonalszy, nieuczyniony przez człowieka (czyli niepochodzący z tego stworzonego świata), (12) wszedł On raz na zawsze do Miejsca Najświętszego. A wszedł nie przez krew kozłów i cieląt, ale przez swoją własną krew, wyzwalając w ten sposób ludzi na wieki. (13) Bo jeśli skrapianie osób rytualnie nieczystych krwią kozłów i cielców i popiołem z jałówki przywraca im zewnętrzną czystość, (14) to o ileż bardziej krew Mesjasza, który przez Ducha wiecznego ofiarował siebie Bogu jako ofiarę bez skazy, oczyści nasze sumienia od dzieł wiodących do śmierci, abyśmy mogli służyć żywemu Bogu! (15) To na podstawie tej śmierci jest On pośrednikiem nowego przymierza [lub testamentu]. Ponieważ nastąpiła śmierć, która wyzwała ludzi z przewinień popełnionych pod pierwszym przymierzem, ci, którzy zostali powołani, mogą otrzymać obiecane wieczne dziedzictwo. (…) (22) W rzeczy samej, według Tory prawie wszystko oczyszcza się krwią, a bez przelania krwi nie ma przebaczenia grzechów. (…) (24) Bo Mesjasz wszedł do takiego Miejsca Najświętszego, które nie jest dziełem ludzkim i jedynie kopią tego prawdziwego, lecz do samego nieba, aby teraz stanąć w naszym imieniu przed obliczem samego Boga. (…) (26) wówczas bowiem musiałby ponosić śmierć wiele razy, poczynając od założenia wszechświata. Lecz w takiej sytuacji objawił się On jeden raz u kresu wieków, aby zgładzić grzech przez ofiarowanie samego siebie”;
• Hebrajczyków rozdział 10 wersety 12 i 18-19: „(12) Jezus natomiast, po złożeniu jednej ofiary za grzechy, na zawsze zasiadł po prawicy Boga. (…) (18) Tam, gdzie jest przebaczenie, nie ma już potrzeby składania ofiary za grzech. (19) Bracia, ponieważ dzięki krwi Jezusa mamy odwagę wkroczyć do miejsca najświętszego”;
• Hebrajczyków rozdział 13 werset 12: „Dlatego i Jezus, aby uświęcić lud własną krwią, cierpiał poza bramą”;
• 1 Jana od rozdziału 1 wersetu 7 do rozdziału 2 wersetu 2: „(7) Jeśli jednak żyjemy w Świetle, tak jak On sam jest w Świetle, to łączy nas wzajemna więź, a krew Jezusa, Jego Syna, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. (8) Jeśli zaprzeczamy, że popełniliśmy grzech, sami siebie oszukujemy, jesteśmy dalecy od prawdy. (9) Jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, On jest wierny i sprawiedliwy — przebaczy nam grzechy i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. (10) Gdybyśmy powiedzieli, że nie ciąży na nas grzech — robilibyśmy z Niego kłamcę, nie byłoby w nas Jego Słowa. [rozdział 2] (1) Drogie dzieci, piszę o tym, abyście nie popełniali grzechu. A jeśliby ktoś zgrzeszył, mamy Opiekuna u Ojca, Jezusa Chrystusa — Sprawiedliwego. (2) On jest przebłaganiem za nasze grzechy. Lecz nie tylko za nasze. Również za grzechy całego świata”;
• 1 Jana rozdział 4 werset 10: „W tym wyraziła się miłość, że nie my pokochaliśmy Boga, lecz że On nas pokochał i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy”.