W słynnym fragmencie o „dodawaniu łask”, gdzie św. Piotr mówi nam o powołaniu Kościoła do chwały i cnoty, tzn. do charakteru takiego, jaki ma Bóg, te cztery cechy (które mają być w nas rozwinięte na Jego podobieństwo), rozbija na siedem łask/zalet i jedną nabytą zdolność umysłową, tj. wiedzę/umiejętność. Tym fragmentem jest 2 Piotra rozdział 1 wersety 3-7 (dodajcie „(…) do wiary waszej cnotę, a do cnoty umiejętność; (6) A do umiejętności powściągliwość, a do powściągliwości cierpliwość, a do cierpliwości pobożność; (7) A do pobożności braterską miłość, a do miłości braterskiej łaskę”).

Poprzez słowa: wiara, cnota i umiejętność (werset 5) św. Piotr podaje nam elementy składowe mądrości. W wersecie 5 jest użyte greckie słowo arete – nie posiadające jednoznacznego tłumaczenia: oznaczało ono pewną główną dobrą, szlachetną i piękną zaletę, i najczęściej jest tłumaczone jako cnota, dzielność, męstwo, której to cnoty (arete) esencją jest nadzieja zwycięstwa. Tak więc wyraz „cnota” jest użyty w tym wersecie zamiast wyrazu „nadzieja” – będąc najwyraźniej jej synonimem, ponieważ nadzieja, jako jedna z trzech głównych łask (o czym świadczy lista wymieniona przez św. Pawła w 1 Koryntów rozdziale 13 wersecie 13: „Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: największa z nich [jednak] jest miłość”), powinna więc pojawić się też na liście siedmiu głównych łask wymienionych przez św. Piotra.

Słowami powściągliwość [samokontrola] i cierpliwość (werset 6) apostoł podaje nam elementy składowe mocy jako cechy Boskiego charakteru. Słowami (werset 7) pobożność (miłość do Boga) i braterska miłość [greckie filadelfia: miłość do bliźniego, uprzejmość braterska] podaje nam on elementy składowe sprawiedliwości, a pod słowem łaska (greckie agape) podaje nam synonim miłości („bezinteresownej”).

Tak więc te siedem – wiara, nadzieja, samokontrola, cierpliwość, pobożność, miłość braterska i miłość bezinteresowna – są łaskami, a jedna – umiejętność/wiedza – jest nabytą zdolnością umysłową. Jest oczywiście prawdą, że mądrość stanowi połączenie wiary, nadziei i wiedzy, ponieważ wiara w naszą wiedzę i nadzieja dokonania przez nią czegoś dobrego jest właśnie tym, czym jest mądrość – ufnym i pełnym nadziei używaniem prawdy w tworzeniu planów w celu osiągnięcia dobrych rezultatów. Prawdą jest także, że samokontrola i cierpliwość [stałość, nieugiętość] są elementami składowymi mocy jako cechy charakteru, tzn. siły woli w przeciwieństwie do siły fizycznej. Siła woli bowiem to stanowczość [samokontrola] i stałość [cierpliwość] w dobrym postępowaniu. Sprawiedliwość z pewnością składa się z najwyższej miłości do Boga [pobożności] i miłości do bliźniego równej miłości do siebie samego [miłości braterskiej], i oddzielnej od miłości bezinteresownej – wykraczającej ponad nakazy sprawiedliwości, wynikającej z umiłowania dobrych zasad.

Widzimy więc, że w tym fragmencie św. Piotr rozbija na części składowe to, co stanowi cztery główne cechy charakteru Boga i co musi być także rozwinięte w naszym charakterze, jeśli ma być on doskonały, a to jako nasze „wyższe pierwszorzędne łaski/zalety charakteru” (w sensie: kontrolujące wszystkie inne łaski naszego charakteru i takie, które można rozwijać do woli i zawsze będzie to właściwe, nie trzeba ich kontrolować, ani równoważyć innymi zaletami – ale o szczegółach będziemy mówili omawiając oddzielnie poszczególne łaski [zalety/cechy] charakteru).