Jeśli spojrzymy na Boskie plany w naturze i łasce, widoczne w Jego dziełach, to zawsze dostrzeżemy w nich to, że są wynikiem prawdziwej wiedzy połączonej z ufnością i nadzieją uzyskania praktycznych rezultatów zgodnie z mocą, sprawiedliwością i miłością.

Zastanówmy się przez chwilę nad Boskimi dziełami twórczymi. Wszystkie one manifestują myśl, że prawdziwa wiedza, używana ufnie i z nadzieją, utkała plany, których efektem jest stworzenie. Stworzenie – materialne i duchowe – jest cudownym dziełem planu, który z ufnością i nadzieją wykorzystał wiedzę obejmującą wszystkie rzeczy naturalne i duchowe, we wszystkich właściwościach, relacjach, reakcjach, możliwościach i potencjale, w połączeniu z zasadami mocy, sprawiedliwości i miłości. Opatrzność podtrzymująca takie stworzenie to efekt podobnych planów, podobnie stworzonych.

Jeśli spojrzymy na Boskie dzieło twórcze w odniesieniu do człowieka, znowu dostrzeżemy tutaj prawdę użytą z ufnością i nadzieją w tworzeniu planu, który w każdym swym zarysie łączy moc, sprawiedliwość i miłość.

Stwarzając człowieka odpowiedniego do wiecznego życia, Boska mądrość miała do rozwiązania następujący problem, w związku z którym musiała opracować praktyczny plan, ukazujący harmonijną współpracę mocy, sprawiedliwości i miłości: stworzenie rodzaju moralnie wolnych jednostek, które z powodu inteligentnej oceny grzechu w jego istocie i skutkach oraz sprawiedliwości w jej istocie i skutkach zawsze będą nienawidziły i unikały tego pierwszego i zawsze będą miłowały i praktykowały to drugie. Stworzenie takiej moralnie wolnej jednostki oznaczało spełnienie pewnych warunków, tzn. nie mogła ona być maszyną, ponieważ zniszczyłoby to jej wolną wolę. A zatem musiała ona być wolną jednostką, która mogła wybrać grzech, jeśli tego chciała, i mogła wybrać sprawiedliwość, jeśli tego chciała. Tak więc Boska mądrość musiała zaplanować istotę obdarzoną intelektem, uczuciami i wolą, a także fizycznym organizmem.

Moc, sprawiedliwość i miłość żądały, aby została ona zaplanowana jako bezgrzeszna istota na obraz Boga, ponieważ słabością, niesprawiedliwością i brakiem miłości byłoby stworzenie istoty grzesznej, a mocą, prawością i miłością stworzenie jej dobrej. Moc, sprawiedliwość i miłość wymagały ponadto, by była ona śmiertelna, tak aby w przypadku grzechu mogła być zniszczona. Moc, sprawiedliwość i miłość wymagały, by nie żyła ona wiecznie w grzechu, by nigdy nie powróciła do życia bez dostąpienia wyzwolenia zadowalającego sprawiedliwość i doskonałego doprowadzenia jej do harmonii ze sprawiedliwością. Widzimy zatem, że Boska mądrość musiała opracować plan stworzenia człowieka zgodny z wolną wolą człowieka oraz mocą, sprawiedliwością i miłością Boga. Taki oto problem stał przed Boską mądrością.

W celu jego rozwiązania Boska intuicyjna wiedza, choć nie tylko ona, dostarczyła Mu wszelkich informacji niezbędnych dla tego planu. Jego wiara w posiadaną wiedzę oraz nadzieja użycia jej do zaplanowania dobrych rezultatów zapewniła Mu zdolności zaplanowania tego, co Biblia nazywa planem wieków, ponieważ jego postępujący rozwój dla swej pełnej realizacji wymaga pewnej ilości wieków. By rozwiązać ten problem, po zaplanowaniu stworzenia człowieka na obraz i podobieństwo Boga, mądrość na życzenie mocy, sprawiedliwości i miłości zaplanowała, by najpierw doskonały człowiek w próbie dowiódł, czy wybierze dobro czy zło. Boska intuicyjna wiedza, cechująca się mądrością, umożliwiła Mu poznanie, że niedoświadczony, doskonały człowiek upadnie w zasadniczej próbie, w wyniku czego – przede wszystkim z powodu wymogów sprawiedliwości, a drugorzędnie mocy i miłości – człowiek będzie musiał oddać życie, które stało się jego własnością jako dar na warunkach posłuszeństwa.

Tak więc mądrość, i to w harmonii z mocą, sprawiedliwością i miłością, które z wielu przyczyn domagały się wyroku śmierci, musiała stworzyć plan biorący pod uwagę ten fakt i jego następstwo, to jest, że w wyniku grzechu człowiek będzie musiał umrzeć.

Zapoczątkowało to następujące rzeczy jako elementy tego planu:

1. że umierając za grzech, człowiek przez doświadczenie jego surowości w złu fizycznym, umysłowym, moralnym i religijnym będzie mógł nauczyć się nienawiści do niego oraz korzyści jego unikania;
2. że moc, sprawiedliwość i miłość poprzez okup będą mogły współdziałać w udzieleniu człowiekowi kolejnego życia wolnego od wyroku nałożonego za jego pierwszy grzech;
3. że po zmartwychwstaniu człowiek będzie mógł poznać przeciwne doświadczenia, tzn. ze sprawiedliwością, z czego doświadczalnie będzie mógł nauczyć się korzyści praktykowania sprawiedliwości, gdyż uleczy ona wiele fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych skutków jego pierwszego doświadczenia, tzn. z grzechem, i zachowa go w tym przywróconym stanie – doskonałości;
4. że po tych dwóch tak odmiennych doświadczeniach z ich przeciwnymi skutkami człowiek będzie mógł stanąć przed ostateczną próbą, by przekonać się, co wybierze po tych dwóch rodzajach doświadczeń;
5. że wieczne zniszczenie spotka tych, którzy nie będą po tym podwójnym doświadczeniu praktykować sprawiedliwości, a wieczne życie otrzymają ci, którzy po tych dwóch doświadczeniach będą praktykować sprawiedliwość;
6. że w ten sposób grzech i zło będą na wieki usunięte; oraz
7. że Bóg otrzyma to, co początkowo zamierzał – doskonały rodzaj moralnie wolnych jednostek, które w wyniku inteligentnej oceny stosownych zasad będą nienawidziły i unikały grzechu oraz miłowały i praktykowały sprawiedliwość.

Takie były ogólne rzeczy, które zaplanowała mądrość, by stworzyć doskonały rodzaj, który z powodu inteligentnej oceny grzechu i sprawiedliwości będzie nienawidził i unikał tego pierwszego, a miłował i praktykował to drugie.