Jeśli chodzi o cierpienia przewidziane przez Boga dla prawych, działanie sprawiedliwości Bożej występuje także w innej postaci. Poza naszym Panem Jezusem niewątpliwie wszyscy sprawiedliwi, tak jak reszta rodzaju ludzkiego, mniej lub bardziej cierpią za swoje winy, co wszyscy bez zastanowienia uznają za sprawiedliwe, gdyż każdy grzech powinien otrzymać słuszną zapłatę.

Sprawiedliwi cierpią jednak także dla sprawiedliwości, np. Jezus, apostołowie i wszyscy pozostali pobożni słudzy Boga:

• Ewangelia Mateusza rozdział 5 wersety 10-12: „(10) Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. (11) Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. (12) Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami”;
• Dzieje Apostolskie rozdział 14 werset 22: „Wszędzie utwierdzali uczniów i zachęcali do wytrwania w wierze. Tłumaczyli, że trzeba znieść wiele utrapień, by wejść do królestwa Bożego”;
• 2 Tymoteusza rozdział 3 werset 12: „Zresztą wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą prześladowani”.

(Na marginesie – powód, dla którego tak będzie, Jezus wyjaśnia m.in. w ewangelii Jana rozdziale 15 wersetach 18-20: „(18) Jeśli świat was nienawidzi, to wiedzcie, że Mnie wcześniej znienawidził niż was. (19) Gdybyście byli ze świata, świat kochałby to, co do niego należy. Wy jednak nie jesteście ze świata, gdyż wybrałem was z tego świata dla siebie. Dlatego świat was nienawidzi. (20) Czy przypominacie sobie słowa wypowiedziane przeze Mnie: Sługa nie jest ważniejszy od swego pana? Jeśli Mnie prześladowali, także i was będą prześladować. Jeśli zachowywali moją naukę, będą przestrzegać również waszej.”)

W jednym z poprzednich odcinków tej serii zauważyliśmy, że w przypadku Jezusa sprawiedliwość nie wymagała, by cierpiał On za innych, lecz przyjęła Jego gotowość do cierpienia za nich. Tak więc to On Sam dobrowolnie oddał osobiste prawa i dobrowolnie cierpiał za innych. Tak więc sprawiedliwość nie wyrządziła Mu żadnej krzywdy, pozwalając Mu cierpieć dla sprawiedliwości w interesie ludzkości. Ale co z innymi sprawiedliwymi? Czy sprawiedliwość nie krzywdzi ich, dozwalając im cierpieć dla sprawiedliwości? Odpowiadamy, że nie, ponieważ tak Jezus, jak i oni dobrowolnie ofiarują siebie Bogu w interesie sprawiedliwości, uważając takie cierpienia za przywilej:

• 1 Piotra rozdział 2 wersety 19-24: „(19) To bowiem [jest] łaska, jeśli ktoś znosi smutki ze względu na sumienie wobec Boga, cierpiąc niewinnie. (20) Bo cóż to za chwała, jeśli grzesząc, cierpliwie znosicie, choćby was i pięściami bito? Lecz jeśli dobrze czynicie i znosicie cierpienia, to jest łaska u Boga. (21) Do tego bowiem jesteście powołani, bo i Chrystus cierpiał za nas, zostawiając nam przykład, abyście szli w jego ślady; (22) Który grzechu nie popełnił, a w jego ustach nie znaleziono podstępu; (23) Który, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, ale powierzył [sprawę] temu, który sądzi sprawiedliwie. (24) On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości; przez jego rany zostaliście uzdrowieni.”;
• 1 Piotra rozdział 4 wersety 12-14, 16 i 19: „(12) Umiłowani, nie dziwcie się temu ogniowi, który na was przychodzi, aby was doświadczyć, jakby was coś niezwykłego spotkało; (13) Lecz radujcie się z tego, że jesteście uczestnikami cierpień Chrystusa, abyście i podczas objawienia jego chwały cieszyli się i weselili. (14) Jeśli was znieważają z powodu imienia Chrystusa, błogosławieni [jesteście], gdyż [Duch] chwały, Duch Boży spoczywa na was, [który] przez nich jest bluźniony, ale przez was jest uwielbiony. (16) Lecz jeśli [cierpi] jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, niech raczej chwali Boga z tego powodu. (19) Tak więc ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Boga, niech powierzają swoje dusze [jemu] jako wiernemu Stwórcy, dobrze czyniąc„.

Bóg nie żąda od nich cierpień dla sprawiedliwości, tak jak nie żądał tego od Jezusa. W obydwóch przypadkach Bogu zostaje złożona dobrowolna i radosna ofiara. Dlatego Biblia mówi o nas (członkach Kościoła) jako o cierpiących z Jezusem i pijących Jego kielich – jako Jego towarzyszach i współuczestnikach w cierpieniu:

• Rzymian rozdział 6 wersety 3-11: „(3) Czy nie wiecie, że my, którzy zostaliśmy ochrzczeni w Chrystusie Jezusie, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierci? (4) Przez chrzest zostaliśmy pogrzebani razem z Nim w śmierci po to, aby wejść w nowe życie, tak jak Chrystus został wskrzeszony z martwych dla chwały Ojca. (5) Bo jeśli zostaliśmy złączeni z Nim przez śmierć podobną do Jego śmierci, będziemy także złączeni przez podobne zmartwychwstanie. (6) To wiedzmy, że już nigdy nie wolno nam służyć grzechowi, ponieważ nasz stary człowiek został razem z Nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało uległo zniszczeniu. (7) Ten bowiem, kto umarł, został uwolniony od grzechu. (8) Jeśli natomiast umarliśmy z Chrystusem, wierzymy, że z Nim też będziemy żyć, (9) bo wiemy, że Chrystus, wskrzeszony z martwych, już nie umiera, śmierć nad Nim już nie zapanuje. (10) Jego śmierć była śmiercią dla grzechu raz na zawsze, Jego życie natomiast maki jest życiem dla Boga. (11) Tak i wy uważajcie siebie za umarłych dla grzechu, żyjących zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie”;
• Rzymian rozdział 8 werset 17: „A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem z nim uwielbieni byli”
• 2 Koryntian rozdział 1 werset 5: „Bo jak obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak dzięki Chrystusowi również nasze pocieszenie jest obfite”;
• Galacjan rozdział 2 werset 20: „Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie”;
• Kolosan rozdział 1 werset 24 „Teraz raduję się, cierpiąc za was, i w moim ciele dopełniam braki cierpień Chrystusa za Jego Ciało, którym jest Kościół”;
• 2 Tymoteusza rozdział 2 wersety 10-12: „(10) Znoszę to wszystko ze względu na wybranych, aby i oni osiągnęli zbawienie w Chrystusie Jezusie oraz wieczną chwałę. (11) Oto słowo godne wiary. Jeśli razem z Nim umarliśmy, z Nim także żyć będziemy. (12) Jeśli z Nim cierpimy, razem z Nim też królować będziemy. Jeśli się Go wyprzemy, to i On się nas wyprze”;
• Ewangelia Marka rozdział 10 wersety 35-39: „(35) Wtedy podeszli do Niego synowie Zebedeusza, Jakub i Jan, i powiedzieli: ‚Nauczycielu, chcemy, żebyś uczynił dla nas to, o co Cię poprosimy’. (36) On ich zapytał: ‚Co takiego chcecie, abym wam uczynił?’. (37) Rzekli Mu: ‚Spraw, abyśmy zasiedli w Twojej chwale: jeden po Twojej prawej stronie, a drugi po lewej’. (38) Jezus im powiedział: ‚Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być chrzczony?’. (39) Odpowiedzieli Mu: ‚Możemy’. Lecz Jezus im powiedział: ‚Kielich, który Ja mam pić, będziecie pić; i chrzest, którym Ja jestem chrzczony, wy też przyjmiecie'”.

Przykryci Jego sprawiedliwością (Rzymian rozdział 10 werset 4: „A przecież kresem Prawa jest Chrystus, który przynosi usprawiedliwienie każdemu, kto wierzy”), jesteśmy dla Niego przyjemnymi ofiarami (Rzymian rozdział 12 werset 1: „Proszę was tedy, bracia! przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą”; 1 Piotra rozdział 2 werset 5: „Również i wy, jako żywe kamienie, służycie do budowy duchowego domu, aby stać się świętym kapłaństwem i składać ofiary, miłe Bogu dzięki Jezusowi Chrystusowi”).

Tak więc takie cierpienie uważamy za radość i przywilej, a za największe nieszczęście uznalibyśmy to, gdyby odmówiono nam takiej sposobności. Zatem sprawiedliwość nie krzywdzi nas, pozwalając nam cierpieć za prawe postępowanie, lecz czyni to, czego chcemy my, i z radością przyjmuje takie cierpienia jako miłą Bogu woń:

• 2 Koryntian rozdział 2 wersety 14-17: „(14) Niech będą dzięki Bogu, który pozwala nam zawsze uczestniczyć w tryumfie Chrystusa i wszędzie roztacza przez nas woń Jego poznania. (15) Dla Boga jesteśmy bowiem miłą wonią Chrystusa, zarówno wśród tych, którzy są na drodze do zbawienia, jak też wśród tych, którzy są na drodze do zagłady. (16) Dla jednych jesteśmy wonią śmierci – ku śmierci, dla drugich zaś wonią życia – ku życiu. A któż jest godny tego zadania? (17) Nie handlujemy słowem Bożym jak wielu innych, ale jako wysłani przez Boga głosimy szczerze wobec Boga w Chrystusie”;
• Filipian rozdział 4 werset 18: „Teraz bowiem mam wszystko, a nawet więcej, niż potrzebuję. Niczego mi nie brakuje, gdyż otrzymałem od Epafrodyta przesłane przez was dary, które są jak miła woń, jak ofiara życzliwie przyjęta przez Boga”.

Pokazuje więc to słuszność Boskiej sprawiedliwości w dozwoleniu na to, by prawi cierpieli dla sprawiedliwości.