Boska sprawiedliwość jako jedna z czterech wyższych pierwszorzędnych cech/przymiotów Jego charakteru miała decydujący wpływ na różne elementy Boskiego planu wobec aniołów i ludzi. Wymagała ona zatem, by wychodząc z twórczej ręki Boga, byli oni doskonali, bezgrzeszni i prawi, oraz by otrzymali warunki i dzieła sprzyjające ich trwałemu szczęściu, prawości, przydatności i pomyślności. Takie warunki panowały w niebie, mieszkaniu różnych rzędów aniołów, i takie warunki panowały w Edenie, mieszkaniu bezgrzesznego człowieka.

Boska sprawiedliwość żądała jednak dowodu wierności ludzi i aniołów w warunkach próby, i to w takich okolicznościach, w których mógł on być dany. Znaczy to, że Bóg zarówno aniołów, jak i ludzi stworzył dobrymi (1 Mojżeszowa rozdział 1 werset 31 – „I widział Bóg, że wszystko, co stworzył, było bardzo dobre. Zapadł wieczór i zaświtał poranek dnia szóstego”), a przez to posiadających mocne skłonności ku prawości i całkowity brak skłonności ku nieprawości, tak aby grzech był przeciwny dążeniom ich moralnej natury. Tak więc takie ich stworzenie postawiło ich w korzystnej sytuacji w odniesieniu do czekającej ich próby.

Owa próba także była takiego charakteru, że byli w stanie ją znieść. Ponadto, człowiek otrzymał wyraźne instrukcje co do istoty tej próby – posłuszeństwa, korzyści z pozostania wiernym i niekorzyści ze stania się niewiernym, co miało prowadzić do życia w zamian za posłuszeństwo i śmierci za nieposłuszeństwo. Tak więc Boska sprawiedliwość ujawniła się w samej próbie. Tak przeprowadzona zgodnie ze sprawiedliwością próba nie mogła zakończyć się inaczej jak tylko tym, czego Boska sprawiedliwość zażądała, gdy pojawiło się nieposłuszeństwo – wyrokiem śmierci dla człowieka.

Upadli aniołowie z wyjątkiem szatana najwyraźniej nie zgrzeszyli, dopóki nie zostali zwiedzeni do przyjmowania ludzkich ciał, poślubiania kobiet i zakładania rodzin w nadziei wykorzenienia w ten sposób grzechu z rodziny ludzkiej. Nie dziedziczyli oni po Adamie wyroku śmierci, lecz zostali uwięzieni w atmosferze naszej Ziemi aż do dnia sądu; jednak w ich ostatecznej próbie wyrokiem będzie życie lub śmierć.

• list Judy rozdział 1 werset 6: „Aniołów, którzy nie ustrzegli swojej godności i opuścili własną siedzibę, uwięził On w ciemnościach na wieki, aż do wielkiego dnia sądu”;
• 2 Piotra rozdział 2 werset 4 „Jeżeli bowiem Bóg aniołom, którzy zgrzeszyli, nie odpuścił, ale wydał [ich] do ciemnych lochów Tartaru, aby byli zachowani na sąd”;
• Efezów rozdział 2 werset 2 „w których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych”.