Zatrzymajmy się na chwilę i przyjrzyjmy działaniu sprawiedliwości Boga w związku z okupem, które to słowo jest tłumaczeniem greckiego „anti-lutron”, co dosłownie znaczy „cena zamiast” tj. „równoważna cena”.

Okup, który jest zdecydowanie transakcją handlową, oznacza kilka rzeczy:

1. dług, składający się z prawa do życia Adama z towarzyszącymi mu prawami życiowymi;
2. dłużnika – Adama i nienarodzony rodzaj znajdujący się w chwili w grzechu w jego biodrach;
3. wierzyciela – Boga;
4. metodę ściągnięcia długu – oddanie Wierzycielowi wszystkiego, co posiada dłużnik, przez jego śmierć;
5. przyjaciela dłużnika i wierzyciela, który zgadza się wykupić dłużnika przez spłacenie jego długu;
6. cenę nabycia, składającą się z prawa do życia Jezusa i towarzyszących mu praw życiowych; oraz
7. metodę udostępnienia ceny wykupu dla dokonania transakcji – śmierć Jezusa, a także rzeczywiste wykupienie Adama i jego rodzaju przez zapłacenie Boskiej sprawiedliwości ceny jako takiej.

W tych siedmiu punktach widzimy działanie sprawiedliwości.

Z powodu grzechu Adam utracił dla siebie i swego rodzaju prawo do życia i towarzyszące mu prawa życiowe, które zostały mu warunkowo udzielone przez Stwórcę. Ponieważ taki był jego dług, utracenie z powodu grzechu wszystkiego, czym był i co posiadał na rzecz Boskiej sprawiedliwości oznaczało ściągnięcie tego długu przez proces umierania, który tak długo działał na niego, aż doprowadził go do stanu śmierci. W ten sposób Boska sprawiedliwość wyegzekwowała i ściągnęła dług.

Zauważmy, że proces umierania był tylko sposobem ściągnięcia długu, a samym długiem było wszystko, czym Adam był i co posiadał – doskonała ludzka istota z prawem do życia i związanymi z nim prawami życiowymi. Pozostawiając Adama w stanie śmierci, sprawiedliwość ma w swym posiadaniu spłacony dług. Z powodu swej natury sprawiedliwość nie może zwolnić tej spłaty długu, chyba że w jej miejsce dana zostanie spłata zastępcza.

Boska miłość, zasugerowana przez Boską mądrość, dała Logosa (ewangelia Jana rozdział 3 werset 16: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”), by stał się doskonałym człowiekiem z prawem do ludzkiego życia i stosownymi prawami życiowymi, i w ten sposób dostarczyła dokładnego odpowiednika długu, który wiązał Adama i jego rodzaj wobec Boskiej sprawiedliwości. Mogła ona zatem przyjąć ten równoważnik długu i w ten sposób unieważnić ów dług w odniesieniu do Adama i jego rodzaju.

Śmierć Jezusa była sposobem rezygnacji przez Niego z prawa korzystania z doskonałego człowieczeństwa z jego prawem do życia i prawami życiowymi, przez co udostępnił On cenę okupu na spłacenie długu Adama. W Wieku Ewangelii Bóg nie przyjmuje tej ceny za cały rodzaj ludzki, ponieważ działają obecnie wyborcze zarysy Jego planu (szerzej na ten temat napiszemy w naszej innej serii). Przyjmuje ją przez przypisanie w celu uwolnienia z długu owych wybranych: nowe stworzenia, a w Tysiącleciu przyjmie ją jako zapłatę za Adama i pozostałych, nie wybranych wcześniej członków rodzaju ludzkiego. Tak więc okup w relacji do Boskiej sprawiedliwości jest jej wspaniałym objawieniem.