Nie licz strat, gdy dzień umyka,
Nie pisz ich do pamiętnika,
Ale zyski, choćby małe,
Licz codziennie i wytrwale:

Każde słodkie, wdzięczne słowo,
Każdą prawdę miłą, nową,
Każdy czuły ton, spojrzenie,
Każde dobre doniesienie,

Każde zadanie uczciwie spełnione,
Każde zwycięstwo twe odniesione.
Gromadź i zliczaj zyski swe wszystkie,
Jak żebrak czyni ze swym dobytkiem.

Gdy myśli przykre lub gorzkie słowa
Gorzkość zrodziły, co w sercu się chowa,
Gdy człowiek cię napadł wrogi
Albo, gdy zawiódł przyjaciel drogi,

Jeżeli kłamstwo lub ludzka nieczułość,
Smutek zrodziły w sercu i żałość,
Zapisy dnia tego wymaż.
Błąd, gdy ślad jeden choćby zatrzymasz.

Nie zapisuj żadnej troski.
Krzyż i strata – wyrok Boski.
W pamiętniku swoim zapisz,
Co za dobre uznać raczysz.

Niechaj wszystko, co złe, minie.
Ty zaś w każdym swoim czynie
Radość mnóż, co nie zaginie.
Sumę zysków wnet dostaniesz,
Jeśli z wiarą liczysz na nie.

Już niedługo deszcz i chmury
Miejsce zrobią światłu z góry.
Już niedługo mroźnej zimy,
Kwiecie róży wnet ujrzymy.

Już niedługo a przy tobie
Nikt nie będzie żył w żałobie,
Bowiem miłość krzyż ozłoci,
Wieczność wszystko wynagrodzi.

„Wiersze Brzasku” numer 124